Fwy na deg diwrnod ar ôl rhyddhau'r casgliad o gerddi a meddyliau "Frutto del Chaos" gan Paolo De Vincentiis, byddwn yn dweud y byddai'n amser adolygu; dim ond y cwestiwn go iawn rydw i'n ei ofyn i mi fy hun ar y pwynt hwn yw: pa mor iawn yw barnu rhywbeth mor bersonol? Ar daith, byddwn i'n dweud, bron yn agos? Onid yw popeth yn iawn yr hyn yr ydym yn ei deimlo ac yn ei brofi, yn enwedig os yw'n ymwneud â'n perthynas â natur a'r hyn sydd o'n cwmpas?
Ar y pwynt hwn, felly, hoffwn gynnig dewis arall yn lle’r adolygiad, rhywbeth mor bersonol â’r daith y mae’r awdur yn ei chyflwyno i ni drwy ei gasgliad, rhyw fath o drac cyfochrog, hynny yw: fy mhrofiad i o ddarllen y “Fruit of Anrhefn".
Dechreuad y daith
Yn sicr, i’r rhai nad ydynt, fel finnau, yn gyfarwydd ag agosáu at ddarllen adnodau rhydd, byddant yn gallu deall yr ymdrech gychwynnol, yr ansicrwydd a’r petruster a deimlir, yr anhawster cychwynnol hwnnw i ddeall pam yr oedd y geiriau yn y sefyllfa honno, pam y bydd y themâu hynny wedi'u huno o dan un teitl, ond eto mae rhywbeth wedi newid wrth symud ymlaen: tudalen ar ôl tudalen mae'r berthynas â'r hyn rydych chi'n ei ddarllen yn dod yn symlach, bron yn naturiol.
Ffrwd ymwybyddiaeth
Rhaid dweud ei bod hi'n ddiddorol iawn gweld sut mae llif yr ymwybyddiaeth wedi bod, i mi, yr elfen fagnet gyda'r casgliad, oherwydd dwi'n caru'r llif o ymwybyddiaeth yn wallgof, mae'n ddull ysgrifennu sy'n fy adlewyrchu'n fawr, dwi'n darganfod rhyddhaol iawn, yn ysgrifennu yn dilyn llif y meddyliau, y daith sydyn ac ymddangosiadol ddisynnwyr o un pwnc i'r llall sy'n caffael ystyr yn union oherwydd ei fod yn cael ei arwain gan broses sy'n esblygu.
Hyn oll i ddweud bod yr adnodau a geir o fewn y tudalennau i’w gweld wedi eu hysgrifennu’n fanwl gywir yn dilyn symudiad rhydd myfyrdod yr awdur, adlewyrchiad sydd yn sicr â man cychwyn, hynny yw, yr hunan a pherthynas hwn â’r cyfan. , faint mae'r I yn rhan o'r cyfan ac i'r gwrthwyneb.
Ar wahân ond unedig
Canfyddir felly fod y cerddi unigol y naill ar wahân i'r llall ond hefyd fel y cyfan yn gysylltiedig â'i gilydd, gan fod eu hysgrifennu yn dilyn llif yr ymwybyddiaeth yn eu harwain mewn rhai achosion i fod yn gynwysyddion o themâu lluosog, yn gymaint felly fel ei bod yn ymddangos bod cerdd weithiau'n cynnwys mwy y tu mewn; mewn rhai achosion byddai hefyd yn bosibl cymryd un rhan a'i gysylltu ag un arall, fel pos gyda sawl posibilrwydd o gyd-gloi.
Mae’r ffocws yn sicr ar y sylweddoliad ein bod ni, fel bodau byw, yn rhan o rywbeth mwy. Sawl gwaith o fewn "Frutto del Chaos" rydym yn cael ein hatgoffa i fyw, oherwydd bod popeth yn llifo'n ddi-dor, rydym yn byw eiliadau na ellir eu hailadrodd ac yn unigryw, dywedodd Heraclitus "panta rei".
Nid dim ond meddyliau a cherddi
Trwy ei gasgliad, yn gyfoethog mewn delweddau, a mandalas, a grëwyd gan Alexandra Iachini, mae Paolo De Vincentiis felly am ein hannog i fyfyrio ar fywyd, i beidio â chymryd hyd yn oed arwyddion bach natur yn ganiataol, i suddo ein dwylo yn ein hofnau, yn ein breuddwydion, i fod yn ddiolchgar.
Mae'r dadansoddiad yn dechrau gyda syllu mewnol o'r awdur ei hun sy'n trosglwyddo'n araf i'r macro, gan arwain y darllenydd i gwestiynu ei hun am ei fewnoli ei hun, i edrych o gwmpas a rhyfeddu at yr hyn sydd o'i amgylch.
Safbwyntiau
O safbwynt personol gallwn ddweud bod y pynciau dan sylw yn agos iawn at gwestiynau fy mywyd, felly, ar bwynt penodol, er gwaethaf y petruso cychwynnol, roedd popeth yn ymddangos yn llawer cliriach, yn llawer mwy amlwg, yr agosrwydd at natur, y cwlwm gydag anifeiliaid, mae'r syniad o fod yn egni wedi'i amgylchynu gan egni yn rhywbeth cyfarwydd iawn i mi.
O safbwynt graffeg, cefais y cyfuniad o fandalas a cherddi yn ddiddorol iawn: mae rhyw fath o gysylltiad yn cael ei greu rhwng y tudalennau, weithiau’n gliriach ac weithiau’n fwy niwlog; mae'r un peth yn wir am y lluniau, er enghraifft delwedd y ci wrth ymyl y gerdd "cariad hynafol"; mae'r holl fanylion hyn yn ystod y darlleniad, mewn rhyw ffordd, wedi trosglwyddo i mi dryloywder a gwirionedd yr hyn yr oeddem am ei ddweud, oherwydd ydy mae "Frutto del Chaos" yn gasgliad o gerddi ond mae llawer o bethau personol y tu mewn ac mae hyn yn amlwg teimlad posibl.
Mae'r dyfyniadau, sydd wedi'u hysgrifennu ar ôl y cerddi neu wrth ymyl y lluniau, trwy gyfosod thematig, yn ein catapwleiddio i ryw fath o agenda bersonol lle rydych chi'n ysgrifennu meddyliau ynghyd â phopeth sy'n dod i'r meddwl, aphorisms, lluniadau, pan fydd gennych chi rywbeth yn rhedeg yn eich pen. caneuon.
Yn bersonol, cefais y diolchiadau a'r rhan sy'n dilyn, "y cyflawniad", wedi'i ysgrifennu mewn rhyddiaith oleuedig, oherwydd i mi yn y fan hon y dychwelodd yr holl ddarnau i'w lle, cafodd popeth fwy o drefn ac eglurder; felly, hyfryd oedd gweld y broses o redeg ar hyd traciau ffrwd ymwybyddiaeth Paolo De Vincentiis ac yna gweld y daith a wnaed ar y diwedd yn unig.
casgliadau
Mae casgliad sydd yn sicr yn gofyn am barodrwydd i ymgolli, efallai, mewn rhywbeth newydd, yn sicr yn gofyn am fod yn agored i safbwynt nad yw’n eiddo i ni, ond agwedd bersonol yr awdur sy’n rhoi hyder inni drwy agor drysau ei fyd. , ei synwyriadau a'i emosiynau; Mae "Fruit of Chaos" yn ein tynnu i mewn gyda chymysgedd o deimladau sy'n symud o'r chwilfrydedd i ddeall y geiriau i chwilio am ffurf na fydd ond yn hofran rhwng y tudalennau ar y diwedd.
Mae'r syniad hwn o ffurf nad yw am gael ei gymryd yn gyfan gwbl, oherwydd ei fod yn newid yn gyson, yn clymu'r casgliad cyfan ac i mi yw'r ystyr mwyaf posibl yr oedd yr awdur gyda'i gasgliad am ei gyfathrebu i ni.
Terfynaf gyda dyfyniad, cerdd yr wyf yn teimlo yn arbennig o debyg i mi.
RHYDDID
Rydw i wedi edrych amdanoch chi
mewn sawl man,
ond ni welais.
Yna, yma,
Deallaf nad oes gennych unrhyw gostau.
Y tu mewn i mi,
ym myd y hanfodol,
cyfarfûm â chi:
Yn fyw, fel anifail.
