Mae Raffaella Carrà wedi ein gadael. Roedd yn 78 oed
"Mae dydd Sadwrn yn wyliau, mae dydd Sul yn wyliau, nid oes byth ddydd Llun”, Felly gwnaethoch chi ganu ar y nosweithiau Sadwrn hynny a oedd yn nodi ein glasoed. Dim ond salwch aeth â dydd Llun i fynd â chi i ffwrdd, oddi wrthym ni. Anghrediniaeth, anghrediniaeth, yr awydd ofnadwy a naïf hwnnw am beidio â derbyn. Fel pan, fel plant, tegan yr oeddem yn gysylltiedig iawn ag ef ac na allem gredu iddo dorri, nid oeddem am ei gredu, hyd yn oed pe byddem yn gwybod, yn gyntaf oll, na fyddai'r tegan hwnnw byth yn trwsio ei hun eto.
Gyda chi, nid yn unig y mae gwên fwyaf atyniadol a heintus ein teledu yn diflannu, nid yn unig gweithiwr proffesiynol anghyffredin y mae'r byd i gyd wedi'i garu ac y mae cymaint o artistiaid wedi tynnu ysbrydoliaeth ohono. Mae'n gadael, yn gyntaf oll, fenyw sydd wedi adeiladu ei llwyddiant gam wrth gam. Astudio, aberthu, penderfyniad ffyrnig a’r cydymdeimlad naturiol hwnnw, yr ymdeimlad hwnnw o groeso â breichiau agored, y gallu hwnnw i wneud pawb yn gartrefol sy’n nodweddiadol o’ch tir.
Raffaella Carra gwnaethoch dorri lawr tabŵs a oedd yn ymddangos wedi eu hoelio yn ein cydwybodau ôl-weithredol gydag ysgafnder y Tuca Tuca neu trwy ffrog a adawodd y bogail allan. Rhyddid, dyma oedd eich ffordd chi o ddeall bywyd, yn rhydd i ddewis, yn rhydd i garu unrhyw un, unrhyw le heb derfynau a chyfyngiadau. O dan y bob blond chwyldroadol ac eiconig hwnnw roedd meddwl goleuedig, yn gallu deall a gweld bywyd fel erioed o'r blaen. roedd personoliaeth wedi gwneud hyn o'ch blaen. Ac roedd y weledigaeth hon ohoni y daethoch â hi ar y llwyfan ac roedd hi bob amser yn llwyddiant.
Raffaella Carra ac yna "Meistr cerddoriaeth"
“Gall unrhyw un sydd eisiau canu archebu
I wneud côr neis gyda mi "
Nawr pwy a ŵyr faint y byddwch chi'n dod o hyd iddo a fydd yn paratoi i ganu gyda chi. Chi sydd wedi deuawd gyda'r cantorion mwyaf, nawr gallwch chi lwyfannu deuawdau nefol.
“Am ddiwrnod prysur (ond am ddiwrnod)!”.
Diwrnod llawn digwyddiadau gyda newyddion nad oeddem erioed eisiau darllen na gwrando arno. Raffaella, maddeuwch inni, ond hwn oedd y Carràmbata gwaethaf y gallech fod wedi'i roi inni. Fodd bynnag, lle rydych chi nawr, gallwch chi wneud carràmbata braf i rai o'ch hen ffrindiau. Efallai a Diego Armando Maradona, a dreuliodd noson yn y carchar yn Buenos Aires oherwydd ei fod wedi osgoi'r diogelwch er mwyn gallu eich gweld chi'n agos neu'n Fabrizio Frizzi, a oedd, fel y cawsoch, chwerthin bywiog a heintus.
“Felly dewch ymlaen, dewch ymlaen, dewch ymlaen
Hir oes y gwyliau os oes cant yn fwy mewn mis
Hir oes y gwyliau os oes mil yn fwy mewn blwyddyn ”.
Felly diolch. Diolch am yr holl eiliadau o ddathlu, o dawelwch syml rydych chi wedi'i roi inni. Mae'n rhaid ei fod yn gant, mil ac efallai mwy. Diolch hefyd am yr ymdeimlad dwfn hwnnw o wacter yr ydym yn ei deimlo yn yr oriau hyn a'ch bod yn teimlo dim ond pan fyddwch chi'n colli person arbennig, oherwydd mae'n golygu eich bod wedi llenwi'r gwacter hwnnw yn eich ffordd eich hun. Gyda'ch gwên, gyda'ch ceinder, gyda'ch joie de vivre a gyda'ch talent. Damn, ni allwn ddychmygu pa mor anodd fyddai ffarwelio â Raffaella. Mae hyn hefyd yn arwydd o'ch unigrywiaeth.
Erthygl gan Stefano Vori
