Mae'n debyg mai ymarfer cymedroli yw un o'r pethau anoddaf mewn byd sy'n ein gwthio i eithafion ac yn ein hannog i fferru'r synhwyrau â llif diangen o ysgogiadau. Ond i athronwyr fel Aristotle, rhinwedd cymedroli yw conglfaen bywyd cytbwys a hapus. Heb gymedroli rydym yn dod yn ddail yn y gwynt sy'n siglo o ormodedd i ddiffyg, heb ddod o hyd i'r heddwch mewnol sy'n cynnig y pwynt canolradd i ni.
Pam ei bod mor anodd bod yn gymedrol?
Mae'r ateb - neu o leiaf ran ohono - yn mynd yn ôl at ein cyndeidiau. Roedd ein cyndeidiau yn fwy tueddol i'r hyn y byddem bellach yn ei ystyried yn ormodedd oherwydd eu bod yn byw mewn amodau arbennig o anodd. Er enghraifft, roedd yn rhaid iddynt ddefnyddio eu holl adnoddau ac egni i hela neu deithio pellteroedd maith, felly roedd yn rhaid iddynt orffwys am gyfnodau hirach o amser i adfer ynni. Arweiniodd hyn atynt bob yn ail orfywiogrwydd ac anactifedd. Digwyddodd rhywbeth tebyg gyda bwyd.
Er bod yr amseroedd hynny wedi hen ddiflannu, mae ein hymennydd yn dal i gael eu marcio gan anghenion sylfaenol, felly rydym yn tueddu i geunentu ein hunain ar ein hoff fwyd ac yna cychwyn ar ddeiet caeth. Felly rydyn ni'n swingio rhwng eithafion, byth yn cyrraedd cymedroli.
Mae hyd yn oed y gymdeithas fodern yn ein hannog i swingio rhwng eithafion, pechu yn ddiofyn neu ormodedd, oherwydd bod popeth wedi'i ffurfweddu o ran gwrthwynebiadau. Mae'r cysyniad o deulu yn enghraifft o'r diffyg ataliaeth hwn. Ychydig ddegawdau yn ôl, roedd y teulu'n gysyniad cysegredig ac anweladwy, lle'r oedd priodas yn bond hanfodol ac anorchfygol. Yn lle, nawr y cysylltiadau hylif lle mae pobl yn symud o un berthynas i'r llall heb deimlo eu bod wedi'u cyflawni'n llwyr.
Mae'r un peth yn wir mewn perthnasoedd rhiant-plentyn. Ychydig ddegawdau yn ôl, arferodd rhieni reolaeth dynn dros fywydau eu plant, gan syrthio i awdurdodiaeth. Heddiw mae gan lawer o blant broblemau ymddygiad, oherwydd mae llawer o rieni wedi datblygu arddull addysgol a ganiateir yn ormodol lle maent yn ymroi i'w mympwyon heb osod y terfynau sy'n angenrheidiol ar gyfer datblygiad cytbwys o'r bersonoliaeth. Yn y modd hwn, mae cymedroli yn rhinwedd gynyddol brin.
Mesotes, yr arfer o gymedroli
Yng Ngwlad Groeg hynafol, roedd cymedroli yn werth gwerthfawr iawn. Mewn gwirionedd, yn Nheml Apollo yn Delphi mae dau ymadrodd, y cyntaf yn enwog iawn a'r llall wedi'i anghofio'n llwyr. "Busthi seautón", "Adnabod eich hun" e “ Medèn ágan"," Dim byd dros ben ". Mae'r olaf yn anelu at gymedroli'r synhwyrau, y gweithredoedd a'r geiriau.
Mewn gwirionedd, mae'r ddau aphorisms yn gysylltiedig oherwydd dim ond gwybodaeth ddofn amdanom ein hunain a all ddweud wrthym pa mor bell y gallwn fynd a gwybod pryd mae'n bryd stopio er mwyn peidio â gorwneud pethau. Oherwydd roedd yr Aristotle hwn yn aml yn siarad â'i ddisgyblion o dduwiau "Mesòtes" neu'r pwynt canol cywir, y soniodd amdano hefyd yn ei draethawd "Moeseg Nicomachean".
I Aristotle nid oedd unrhyw beth yn dda nac yn ddrwg mewn ystyr absoliwt, ond roedd yn dibynnu ar faint. Er enghraifft, mae bod â rhy ychydig o ddewrder yn arwain at ddatblygu personoliaeth llwfr, ond mae cael gormod o ddewrder yn arwain at fyrbwylltra. Trwy ymarfer cymedroli, rydym yn canfod y dewrder i wneud pethau sy'n werth chweil a synnwyr cyffredin er mwyn osgoi datgelu ein hunain i risgiau diangen.
Fodd bynnag, nid ydym yn sylweddoli bod llawer o'r pethau yr ydym yn ceisio eu dileu o'n bywydau cynddrwg, yn llawer llai niweidiol nag yr ydym yn meddwl. Nid pethau yw'r broblem, ond eu gormodedd neu eu diffyg.
Yn aml mae ymatal rhag rhywbeth yn cael yr effaith groes, gan beri inni graffu tuag at y gwaharddedig. Mae'n ffenomen debyg i "Effaith adlam" yn ôl pa un, po fwyaf y ceisiwn osgoi meddwl am rywbeth, y mwyaf y bydd y cynnwys hwnnw'n ei actifadu yn ein meddwl. Felly, po fwyaf yr ydym yn amddifadu ein hunain o losin, y mwyaf yr ydym am eu bwyta. Mae diffygion yn arwain at ormodedd. Ac i'r gwrthwyneb. Felly rydym yn y pen draw heb gynnwys cymedroli.
Er mwyn deall y berthynas rhwng gormodedd a diffygion, gallwn feddwl am ein bywyd fel siglen siglo. Pan fydd gormod o bwysau ar un ochr, mae'r ochr arall yn symud i'r cyfeiriad arall ac yn ein tynnu ymhellach. Naill ai rydyn ni i fyny neu i lawr, yn tipo trwy'r canolbwynt.
Er mwyn ymarfer cymedroli, rhaid inni roi'r gorau i feddwl o ran popeth neu ddim, du neu wyn, da neu ddrwg. Yr allwedd yw caniatáu popeth i chi'ch hun, yn y mesur cywir. A dod i adnabod ein gilydd yn ddigon da i'n cadw rhag gwthio ein terfynau.
Ffynonellau:
Quicios, M. (2002) Aristóteles y la education en la virtud. Gweithredu pedagogaidd; 11 (2): 14-21.
Aristóteles (2001) Moeseg yn Nicómano. Madrid: Golygyddol Alianza.
Y fynedfa Mesòtes, cynnig Aristotle i ymarfer cymedroli ei gyhoeddi gyntaf yn Cornel Seicoleg.
