"Rhaid i bwy bynnag nad yw'n gwybod sut i orchymyn ei hun ufuddhau", ysgrifennodd Nietzsche. Ac ychwanegodd “Mae mwy nag un yn gwybod sut i orchymyn ei hun, ond mae’n dal i fod ymhell iawn o wybod sut i ufuddhau iddo’i hun”. L 'ataliaeth, gwybod sut i ddominyddu ein hunain, yw'r hyn sy'n caniatáu inni gyfarwyddo ein bywyd. Heb hunanreolaeth rydym yn arbennig o agored i ddau fecanwaith trin a thra-arglwyddiaethu: mae un yn digwydd islaw trothwy ein hymwybyddiaeth ac mae'r llall yn fwy eglur.
Mae pwy bynnag sy'n eich gwneud chi'n ddig yn eich rheoli chi
Hunanreolaeth yw'r hyn sy'n caniatáu inni ymateb yn hytrach nag ymateb. Pan allwn reoli ein meddyliau a'n hemosiynau, gallwn benderfynu sut i ymateb i amgylchiadau. Gallwn benderfynu a yw brwydr yn werth ei hymladd neu, i'r gwrthwyneb, mae'n well gadael iddi fynd.
Pan na allwn reoli ein hemosiynau a'n ysgogiadau, rydym yn ymateb yn unig. Heb hunanreolaeth, nid oes amser i fyfyrio a dod o hyd i'r ateb gorau. Rydyn ni'n gadael i ni'n hunain fynd. Ac yn aml mae hyn yn awgrymu y bydd rhywun yn ein trin.
Yn wir, mae emosiynau wedi bod yn bwerus iawn sy'n deinameg ein hymddygiad. Dicter, yn benodol, yw'r emosiwn sy'n ein gyrru i weithredu ac sy'n gadael y lle lleiaf i ni fyfyrio. Mae gwyddoniaeth yn dweud wrthym mai dicter yw'r emosiwn rydyn ni'n ei adnabod y cyflymaf a'r mwyaf cywir ar wynebau pobl eraill. Mae hefyd yn datgelu bod dicter yn newid ein canfyddiadau, yn dylanwadu ar ein penderfyniadau ac yn arwain ein hymddygiad, gan fynd y tu hwnt i'r sefyllfa a'i tarddodd.
Yn sgil ymosodiadau 11/XNUMX, er enghraifft, pan wnaeth ymchwilwyr o'r Prifysgol Carnegie Mellon yn arbrofol wedi cymell cyflwr o ddicter mewn pobl, gwelsant ei fod yn effeithio nid yn unig ar eu canfyddiad o risg mewn perthynas â therfysgaeth, ond hefyd ar eu canfyddiadau o ddigwyddiadau beunyddiol megis cymryd dylanwad a'u dewisiadau gwleidyddol.
Pan fyddwn yn ddig, mae ein hymatebion yn rhagweladwy, felly nid yw'n gyd-ddigwyddiad bod llawer o'r ystryw gymdeithasol yr ydym yn destun iddo yn seiliedig ar y genhedlaeth o emosiynau fel dicter a'r taleithiau sy'n aml yn cyd-fynd ag ef, megis dicter a dicter. Mewn gwirionedd, y cynnwys sydd â'r potensial mwyaf i fynd yn firaol ar y Rhyngrwyd yw'r un sy'n cynhyrchu dicter a dicter. Ymchwilwyr o'r Prifysgol Beihang gwelsant mai dicter yw'r emosiwn mwyaf cyffredin mewn rhwydweithiau cymdeithasol ac mae'n cael effaith domino a all arwain at gyhoeddiadau llawn dicter o hyd at dair gradd o wahanu o'r neges wreiddiol.
Pan fyddwn yn ymateb yn cael ei yrru gan ddicter neu emosiynau eraill yn unig, heb ein hidlo trwy hunanreolaeth, rydym yn fwy awgrymog ac yn haws i'w drin. Wrth gwrs, mae'r mecanwaith rheoli hwnnw fel arfer yn digwydd islaw lefel yr ymwybyddiaeth, felly nid ydym yn ymwybodol o'i fodolaeth. Er mwyn ei ddadactifadu, byddai'n ddigon i stopio am eiliad cyn ymateb i adennill y rheolaeth y cyfeiriodd Nietzsche ati.
Os nad oes gennych syniadau clir am eich llwybr, bydd rhywun yn ei benderfynu ar eich rhan
“Nid yw pawb eisiau cario baich yr hyn nad yw’n cael ei orchymyn; ond maen nhw'n gwneud y pethau anoddaf pan fyddwch chi'n eu harchebu ", Dywedodd Nietzsche gan gyfeirio at y duedd eithaf eang i ddianc o'n cyfrifoldebau a gadael i eraill benderfynu drosom.
Mae datblygu hunanreolaeth hefyd yn golygu cydnabod ein bod yn gyfrifol am ein gweithredoedd. Fodd bynnag, pan nad yw pobl yn fodlon cymryd y cyfrifoldeb hwnnw, mae'n well ganddynt ei adael yn nwylo eraill iddynt benderfynu.
Mae'r achos a ddechreuodd ar Ebrill 11, 1961 yn Jerwsalem yn erbyn Adolf Eichmann, is-gyrnol yr SS Natsïaidd a'r pennaeth sy'n gyfrifol am yr alltudiadau torfol a ddaeth â bywydau dros 6 miliwn o Iddewon i ben, yn enghraifft eithafol o ymwrthod â rheolaeth.
Ysgrifennodd Hannah Arendt, athronydd Iddewig a anwyd yn yr Almaen a ffodd i'r Unol Daleithiau, pan ddaeth wyneb yn wyneb ag Eichmann: "Er gwaethaf ymdrechion yr erlynydd, gallai unrhyw un weld nad oedd y dyn hwn yn anghenfil [...] ysgafnder llwyr [...] oedd yr hyn a ragfynegodd i ddod yn droseddol mwyaf ei amser [...] Nid oedd yn hurtrwydd, ond anallu chwilfrydig a dilys i feddwl ".
Roedd y dyn hwn yn ystyried ei hun yn "gêr syml y peiriant gweinyddol ". Roedd wedi gadael i'r lleill benderfynu drosto, ei wirio a dweud wrtho beth i'w wneud. Sylweddolodd Arendt hyn. Roedd yn deall y gall pobl hollol normal gyflawni gweithredoedd heinous wrth adael i eraill benderfynu drostyn nhw.
Bydd y rhai sy'n dianc o'u cyfrifoldebau ac nad ydyn nhw am fod yn gyfrifol am eu bywyd eu hunain yn gadael i eraill ymgymryd â'r dasg hon. Wedi'r cyfan, os aiff pethau o chwith, mae'n haws beio eraill a chwilio am fwch dihangol nag archwilio'ch cydwybod eich hun, gan fewnosod y MEA culpa a gweithio i gywiro'r camgymeriadau a wnaed.
Mae'r cysyniad o Übermensch o Nietszche yn mynd i'r cyfeiriad arall. Ei ddelfryd o superman yw person sy'n ymateb i neb ond ef ei hun. Unigolyn sy'n penderfynu yn ôl ei system o werthoedd, sydd ag ewyllys haearn ac, yn anad dim, sy'n cymryd cyfrifoldeb am ei fywyd ei hun. Nid yw'r dyn hunan-benderfynol hwn yn caniatáu i heddluoedd allanol drin ei hun, llawer llai y mae'n caniatáu i eraill ddweud wrtho sut y dylai fyw.
Y rhai nad ydyn nhw wedi datblygu a locws rheolaeth yn fewnol a diffyg pŵer ewyllys bydd angen rheolau clir arnynt sy'n dod o'r tu allan ac yn eu helpu i gyfarwyddo eu bywyd. Felly mae'r gwerthoedd allanol yn cymryd lle'r eigenvalues. Mae penderfyniadau eraill yn llywio eu penderfyniadau. Ac maen nhw'n byw'r bywyd mae rhywun arall wedi'i ddewis ar eu cyfer.
Ffynonellau:
Fan, R. et. Al. (2014) Mae dicter yn fwy dylanwadol na llawenydd: Cydberthynas sentiment yn Weibo. PLoS UN: 9 (10).
Lerner, JS et. Al. (2003) Effeithiau Ofn a Dicter ar Risgiau Terfysgaeth Canfyddedig: Arbrawf Maes Cenedlaethol. Gwyddoniaeth Seicolegol; 14 (2): 144 150-.
Hansen, CH & Hansen, RD (1988) Dod o hyd i'r wyneb yn y dorf: effaith rhagoriaeth dicter. J Pers Soc Psychol; 54 (6): 917 924-.
Y fynedfa Bydd yn rhaid i’r rhai na allant reoli eu hunain ufuddhau, yn ôl Nietzsche ei gyhoeddi gyntaf yn Cornel Seicoleg.
