Heddiw rydyn ni'n fwy gwybodus nag erioed, ond rydyn ni'n gwybod llai. Mae gennym fwy o ddata, ond rydym yn llai beirniadol. Rydyn ni'n talu sylw i fwy o ddigwyddiadau, ond rydyn ni'n fwy anghofus. Rydym yn fwy cysylltiedig, ond hefyd yn fwy ar ein pennau ein hunain.
Os ydym am gadw i fyny â bywyd modern, rydym yn cael ein gorfodi i flaenoriaethu un set o sgiliau ac arferion dros eraill. Rydym fel arfer yn ei wneud yn anymwybodol, gan adael i'n hunain gael ein cario i ffwrdd gan y cerrynt cyffredinol. Mae'r màs yn sefydlu'r hyn sy'n normal. Ac yn aml mae'n haws cydymffurfio â'r rheolau na gwrthryfela. Ond fel hyn gallem fwyta bywyd yn hytrach na'i fwynhau'n araf.
Dyma'r perygl y mae'r athronydd Byung-Chul Han yn ein rhybuddio amdano yn ei lyfr “Diflaniad defodau: topoleg y presennol”. Cred Han fod diwylliant y Gorllewin wedi cael ei strwythuro yn y fath fodd fel ei fod yn ein hamddifadu o rai o'n galluoedd mwyaf gwerthfawr i wneud synnwyr a mwynhau bywyd yn llawn: canfyddiad symbolaidd a sylw dwys.
Mae canfyddiad cyfresol yn cyfyngu'r chwilio am ystyr a phleser
“Heddiw mae canfyddiad symbolaidd yn diflannu fwy a mwy o blaid canfyddiad cyfresol, nad yw’n gallu profi ei hyd. Nid yw canfyddiad cyfresol, fel gafael dilynol ar y newydd, yn aros ynddo. Yn hytrach, mae'n symud o un darn o wybodaeth i'r llall, o un profiad i'r llall, o un teimlad i'r llall, byth yn gorffen unrhyw beth. Mewn gwirionedd, mae 'cyfresi' mor boblogaidd oherwydd eu bod yn ymateb i'r arfer o ganfyddiad cyfresol. O ran defnydd y cyfryngau, mae canfyddiad cyfresol yn arwain at binges teledu ", yn ysgrifennu Han.
Y canfyddiad symbolaidd yw'r un sy'n mynd y tu hwnt i'r ffurfiau ac yn treiddio i'r cynnwys, mae'n cynnwys y symbolau sydd wedi'u cuddio y tu ôl i ymddangosiadau. Nid yw'n ganfyddiad syml, ond mae'n cynnwys adlewyrchu, yn ogystal â cheisio ystyron a rennir. Nid cipolwg fflyd mohono, ond cipolwg dwys. Canfyddiad cyfresol, ar y llaw arall, yw'r hyn sy'n pasio o un ysgogiad i'r llall, heb annedd yn rhy hir, heb ofyn cwestiynau, heb grafu'r wyneb. Nid yw'n mynd yn ddwfn ac, felly, nid yw'n gadael ei ôl.
“Mae canfyddiad cyfresol yn eang, tra bod canfyddiad symbolaidd yn ddwys. Oherwydd ei gymeriad helaeth, mae canfyddiad cyfresol yn talu sylw gwastad. Heddiw, mae dwyster yn ildio i estyniad ym mhobman. Mae cyfathrebu digidol, er enghraifft, yn gyfathrebu helaeth. Yn lle adeiladu perthnasoedd, dim ond creu cysylltiadau ", ychwanega Han.
Nid yw sylw gwastad yn gadael unrhyw le i bethau a ffenomenau setlo i lawr a gallwn ddarganfod eu hanfod. Mae'n sylw nad yw'n caniatáu myfyrdodau nac emosiynau. Mae'n ymwneud â phasio o flodyn i flodyn, heb sefydlu bondiau solet na dod o hyd i ystyron dwfn. Mae'n sylw ar unwaith nad yw'n stopio ac yn anghofio sut i wneud hynny, felly mae'n dylanwadu ar ein ffordd o fyw yn y pen draw.
Mae sylw gwastad yn cynnwys popeth ond nid yw'n ymchwilio i unrhyw beth. Hedfan dros y byd heb stopio i arogli ei hanfod. Mae'n ein gwthio i fwyta bywyd, i'w gyflymu i'r gostyngiad olaf, ond heb ei fwynhau'n llawn oherwydd nid oes gennym amser i amgyffred ei hanfod na'i fanylion.
Po fwyaf y ceisiwn ei wneud, y mwyaf y byddwn yn ei golli
Mae Han yn rhybuddio hynny “Mae'r drefn neoliberal yn lledaenu canfyddiad cyfresol ac yn dwysáu arfer cyfresol. Yn fwriadol yn dileu hyd i orfodi mwy o ddefnydd. Nid yw'r 'diweddaru' neu'r diweddaru cyson, sy'n cwmpasu'r holl feysydd hanfodol, yn caniatáu unrhyw hyd na diwedd [...] Dyma pam mae bywyd yn dod yn fwy wrth gefn, yn fwy fflyd ac yn fwy amhendant ".
Pan fydd ein canfyddiad a'n sylw yn ehangu i ddeall mwy, yn lle canolbwyntio ar ein helpu i ddeall yn well, rydym yn methu ag adeiladu ystyron dwfn sy'n gwneud synnwyr o'n bywydau ac rydym yn methu â gorffen unrhyw beth. Mae hyn yn cynhyrchu anfodlonrwydd hanfodol yr ydym yn ei gario gyda ni yn barhaol. Ond gan nad ydym yn gwybod o ble mae'n dod, credwn mai'r ateb yw bwyta mwy a mwy, darganfod mwy o bethau, teithio mwy, cyfathrebu mwy ... Nid ydym yn credu efallai mai'r ateb yw tynnu. "Mae'r pwysau hwnnw'n halogi bywyd", Meddai Han. Yn wir, mae'r un pwysau i fod yn hapus yn magu anhapusrwydd.
Mae'r athronydd yn meddwl hynny “Os yw bywyd yn cael ei amddifadu o’r elfen fyfyriol, mae’n boddi ei hun wrth wneud ei hun […] Mae gorffwys, llonyddwch a distawrwydd cyfoes yn hanfodol”. Fodd bynnag, “Nid oes lle i orffwys a distawrwydd yn y rhwydwaith digidol, y mae ei strwythur yn cyfateb i sylw gwastad. Mae'r gymuned ddigidol yn llorweddol. Nid oes dim yn sefyll allan ynddo. Nid oes dim yn mynd yn ddwfn. Nid yw’n ddwys ond yn helaeth, sy’n cynyddu sŵn y cyfathrebu ”.
Pan nad oes lle i dawelwch a llonyddwch nid oes lle i fyfyrio. Mae hyn yn ein harwain i fyw'n ddi-hid, gan ddefnyddio llawer iawn o wybodaeth nad yw'n dod ag unrhyw beth perthnasol inni, gan sefydlu cysylltiadau â nifer fwy o bobl na fyddant wrth ein hochr pan fydd eu hangen arnom neu ymweld â mwy a mwy o leoedd heb ddod i'w hadnabod. .
Mae'r rhuthr i fyw yn ein hamddifadu o fywyd. Mae'r angen i gael ei ddiweddaru bob amser yn dileu'r cyfarwydd. Mae sylw gwastad yn atal myfyrio. Mae'r ymrwymiad i faint yn ein harwain i anghofio am ansawdd. Po fwyaf a wnawn, y mwyaf a gollwn. Yn amddifad o'r galluoedd sy'n caniatáu inni dawelu, dod o hyd i ystyr a chael hwyl, rydym yn y pen draw yn dod yn ddefnyddwyr brwd yn ein bywyd ein hunain, yn hytrach na bod yn benseiri gofalus.
Ffynhonnell:
Han, B. (2020) Y desaparición de los rituales. Herder: Barcelona.
Y fynedfa Sylw gwastad: sut mae cymdeithas yn ein gwthio i fwyta bywyd yn lle ei fwynhau? ei gyhoeddi gyntaf yn Cornel Seicoleg.
