L 'cariad platonig mae wedi bod ac yn parhau i fod yng nghanol testunau amrywiol gan awduron, beirdd ac athronwyr. Pan fydd rhywun yn ceisio ei ddisgrifio ar unwaith daw'r syniad o feddwl i'r cof cariad ysbrydol, wedi'i ryddhau o unrhyw atyniad corfforol. Teimlad pur a diamod, ond sydd weithiau'n dod anghyraeddadwy ac amhosibl mewn gwirionedd. Fodd bynnag, dros y blynyddoedd, mae cariad platonig wedi cymryd yr awenau mwy nag un ystyr a datgelodd ei hun mewn gwahanol sefyllfaoedd. Gadewch i ni ddarganfod yn well beth ydyw.
Ar darddiad cariad platonig
Fel y gallwch chi ddyfalu o'r enw, daw'r term "cariad platonig" Plato, Athronydd Groegaidd a oedd yn byw yn Athen rhwng 428 a 348 CC Yn ystod ei fywyd, ysgrifennodd a siaradodd Plato am gariad yn y rhan fwyaf o'i weithiau, gan ei gyfuno â thrin prif agweddau ei athroniaeth. Yn ôl iddo, mewn gwirionedd, byddai realiti yn cynnwys dau sylwedd annibynnol yn eu plith, mae'r ffurflen - hefyd yn cael ei ddeall fel ysbryd ac yn perthyn iddo byd o syniadau - a'r mater. Mewn dyn rydyn ni'n dod o hyd i'r ddau ohonyn nhw yn y rhaniad rhwng enaid a chorff.
Mae'r theori hon yn cwrdd â'r cysyniad o gariad mor gynnar â Cratylus, lle mae Plato yn diffinio eros “fel rhywbeth sy'n llifo i mewn o'r tu allan“, Trwy’r llygaid. Yna mae'n ymchwilio i'r pwnc hwn yn y Symposiwm lle mae'n dyddio'n ôl i enedigaeth y duw Eros ac yn egluro'r gwahanol raddau o gariad at fodau dynol. Yn ôl y myth, ganwyd Eros o undeb Poros, duw dyfeisgarwch, a Penìa, hynny yw Tlodi, a orfododd ei hun ar y dewiniaeth wrywaidd. Eisoes o hyn rydym yn deall o sut y ganwyd Eros angen meddu ar yr hyn nad oes gennych.
Felly, yn ôl ei athroniaeth, byddai cariad Platonaidd yn cael cam cyntaf yn syml harddwch corff. Mae'r teimlad hwn yn datblygu ym mhresenoldeb penodol corff hardd, fodd bynnag, sy'n arwain at gam diweddarach. Felly, yn dilyn gwerthfawrogiad esthetig unigolyn, mae cariad yn ystyried harddwch yr enaid, neu y byd mewnol o'r unigolyn hwnnw. Dim ond yn ddiweddarach, ar gyfer Plato, y mae ysgogiad eros yn codi ymhellach, gan ei ddatgysylltu ei hun o unrhyw ffurf faterol, gan ganolbwyntio ar y byd anodd a perffaith o syniadau, o'r gwybodaeth ac o'r doethineb.
Felly, gall dweud cariad pur ac ysbrydol fel "Platonic" ymddangos fel diffiniad anghywir os adolygwch feddwl cyfan yr athronydd Groegaidd yn ofalus, oherwydd iddo ef roedd y teimlad hwn bob amser beth bynnag cynllun corfforol cychwynnol ac arweiniodd at dedatgysylltiad otal o ffigur bod dynol arall, i fyfyrio ar y "pethau uchel mewn bywyd“, Megis harddwch ynddo’i hun.
O gariad yn ôl Plato i'r diffiniad o gariad anghyraeddadwy
Felly, byddai'n naturiol gofyn pam y dyddiau hyn gyda chariad platonig rydym yn golygu a teimlo'n hollol ddatgysylltiedig o'r corff a'i fod yn codi o atyniad meddyliol neu ei fod hyd yn oed ffrwyth y dychymyg. Gellir olrhain hyn i gyd yn ôl i'r trafodaethau yn yr ystyr hwn o'r llenyddiaeth ganoloesol, lle gwelwn fel yr esboniwr cyntaf Dante. Mewn gwirionedd, mae hynny eisoes yn cynrychioli cyn-gariad cariad Platonaidd heddiw cwrtais o'r bardd Florentine ac o'r cylch ysgrifenwyr sy'n gysylltiedig ag ef. Yn y cerddi hyn mae'r fenyw annwyl yn enwog am Dante Beatrice, nid yw'n cael ei ddyrchafu o'r corff a'r safbwynt corfforol, ond o'r safbwynt ysbrydol. Mae hi bron bob amser yn fenyw anghyraeddadwy y gall y bardd yn unig ag ef cyfnewid glances neu ar y mwyaf ychydig eiriau o gyfarch.
Mae'r ystyr hon o gariad platonig yn cael ei bwysleisio hyd yn oed yn fwy gan y Athroniaeth y Dadeni dan y pennawd Marsilius Ficino. A dweud y gwir, yr athronydd Eidalaidd oedd y cyntaf i ddefnyddio'r ymadrodd hwn yn llythrennol a chyda hynny nododd gariad sy'n canolbwyntio ar ytu mewn ac ar gymeriad person. Fodd bynnag, yn ôl Ficino, dim ond yn y teimlad hwn y gallai fod yn bresennol byd o syniadau, dyna fyd perffaith ac anllygredig. Nid yw'r realiti hwn yn hygyrch i ddynion ac felly mae cariad Platonaidd yn rhagdybio ystyr nid yn unig chaste a phur, ond hefyd amhosibl ac anghyraeddadwy.
Cariad platonig heddiw
Ar ôl tynnu esblygiad a llwyddiant y cysyniad o gariad platonig yn ôl, mae'n naturiol gofyn beth ydyw heddiw a sut mae'n amlygu ei hun. Mae'n cynnwys yn teimlad ysbrydol nad yw'n cynnwys perthnasoedd corfforol. Felly, gan ddweud, gellir ei ddeall hefyd fel cariad platonig cariad pellter hir neu hyd yn oed un di-dâl. Mae llawer yn credu y gellir ei ddiffinio hefyd yn blatonig infatuation mae hynny'n cael ei eni bob dydd ymhlith miloedd o bobl ar wahanol ap dyddio. Mewn gwirionedd, hyd nes y bydd cyfarfod go iawn, bydd dod i adnabod rhywun trwy ap dyddio yn y bôn yn seiliedig arnoatyniad meddyliol ac nid ar awydd corfforol.
Fodd bynnag, yn union fel cariad digwestiwn, gall cariad platonig gael ochr benderfynol negyddol - hynny yw, fe all ddod rhy ddelfrydol. Cael delwedd yn llwyr ar wahân i realiti ed yn rhy uchel o'ch partner neu berson delfrydol a hoffai fod wrth eich ochr yn achosi i unrhyw un adael yn ddiwahân, oherwydd ni fydd unrhyw un byth yn cwrdd â'r gofynion gofynnol.
Cariad neu gyfeillgarwch platonig?
Cyn cloi, gadewch i ni egluro'r gwahaniaeth rhwng cariad Platonig a chyfeillgarwch. Gall fod yn anodd nodi'r ffiniau rhwng y ddau deimlad hyn os ydych chi yn yr hyn a elwir yn "parth ffrind“: Mae'r ffrind rydyn ni wedi'i gael ers oes yn sydyn yn ymddangos yn llai a llai o ffrind a hoffem gael rhywbeth mwy o'r cyfeillgarwch hwn. Yn yr achos hwnnw mae'n gwasanaethu gonestrwydd deallusol ar ran y ddau: rhaid i chi ddeall a ydyw infatuation oherwydd gwasgfa cysylltiad meddyliol a chymhlethdod y gellir ei dderbyn o fewn cyfeillgarwch neu os yw'n unedig â'r teimlad platonig hwn agwedd gorfforol hefyd wedi'i bennu gan awydd.
Ffynhonnell yr erthygl Alfeminile
