Marilyn Monroe, ponadczasowa ikona, skończyłaby w tych dniach 95 lat. Musa News chce zapamiętać nie tylko filmową divę, ale także kobietę Normę Jeane Mortenson Baker.
Mity przekraczają granice czasu i przestrzeni. Należą do wszystkich, bez względu na płeć, wiek, wyznanie polityczne czy wyznanie. Są mitami właśnie dlatego, że zburzyły wszystkie płoty, które mogą tworzyć bezsensowne podziały. Są mitami właśnie dlatego, że się zjednoczyły, zjednoczyły i zjednoczą. To są mity, ponieważ będziemy je nadal celebrować dziś, jak wczoraj, za sto lat i dalej. Odwieczny mit w dzisiejszych czasach skończyłby 95 lat, ale zniknął prawie 60. Jeśli chodzi o ludzkie mity, pierwsze imię, które przychodzi na myśl, to jego.
Spontaniczna, bezpośrednia odpowiedź, trochę jak wtedy, gdy pytają nas, jaki samochód wolelibyśmy mieć, a my od razu odpowiadamy: Ferrari. Naprawdę nazywała się Norma Jeane Mortenson Baker, ale świat od prawie wieku zna ją jako Marilyn Monroe. Marilyn Monroe miała krótkie życie, które nagle umarło. Stworzony z wielkich radości, ale także i przede wszystkim niewypowiedzianych bólów, marzeń, które powoli przeradzały się w rzeczywistość, ale także i przede wszystkim niespełnionych pragnień.
Melancholijna radość
Kiedy patrzysz w oczy Marilyn Monroe, zawsze masz wrażenie, że widzisz w tle coś, co przypomina formę melancholii, smutku, radości, która nie jest do końca autentyczna za jasną twarzą. Zapewne to wrażenie osłabia fakt, że jesteśmy świadomi smutnego losu, jaki mu zgotował los. Albo może nie. Już pierwsze lata życia Marilyn / Normy to sytuacje, które są zbyt duże, aby dziecko mogło żyć i radzić sobie. Jego matka Gladys, która cierpiała na problemy psychiczne, a następnie przeprowadzkę z jednego domu rodzinnego do drugiego, z nieznośnymi następstwami przemocy fizycznej i psychicznej.
To trudne, smutne i złożone dzieciństwo nie mogło nie pozostawić niezatartych śladów na skórze i duszy Marilyn/Normy. Jego trzy małżeństwa spożywane łapczywie jedno po drugim jak szklanki wody, gdy ktoś jest bardzo spragniony, świadczą o jego chęci zrobienia wszystkiego natychmiast. Jakby wiedziała, że czas, jaki wyznaczył jej los, nie wystarczy, by w pełni cieszyć się radościami życia. Wszystko trzeba było zrobić szybko. Zawsze. Był bardzo jasny co do swoich celów i realizował je z dziką determinacją.
Marilyn Monroe, Niepowtarzalna
Jej filmy, kultowe sceny, często przez dziesięciolecia kręcone z desperackich prób naśladowania tego, co niepowtarzalne, dają poczucie tego, co Marilyn Monroe znaczyła dla kina i zbiorowej wyobraźni. Tylko geniusz Andy Warhol udało się zatrzymać czas w Marilyn Monroe. Ta twarz, uwieczniona w jego ikonografiach z 1967 roku, jest prawdopodobnie najbardziej znanym, zaobserwowanym, odtworzonym wizerunkiem na świecie. To amerykańskiego artysty było jedynym sposobem na odtworzenie czegoś absolutnie wyjątkowego, nie dającego się odtworzyć.
Postać Marilyn Monroe należy do wielu światów. W kinie świat, do którego należała jako aktorka, ale także w kostiumach, glamour, plotkach. Należał do świata mężczyzn, którzy wycinali i trzymali jego zdjęcia w portfelach. Ale należała też do świata kobiet, ponieważ w absolutnie męskim i macho środowisku, jakim było amerykańskie kino lat pięćdziesiątych, Marilyn i tak stała się gwiazdą, udało jej się: „Nie obchodzi mnie życie w świecie mężczyzn tak długo, jak może tam żyć jako kobieta”, lubiła powtarzać iw tym zdaniu jest dużo Marilyn i świata, tylko pozornie złotego, Hollywood. Polityka, sport, literatura to światy, które Marilyn dotknęła swoimi miłosnymi pasjami. Jego świat był światem.
Marilyn Monroe, ponadczasowa ikona. Jego ostatnia podróż
Była inteligentną kobietą, która mimo wszystko i wszystkich miała zamiłowanie do ironii. „Idę spać z dwiema kroplami Chanel No.5”, żartował kiedyś z dziennikarzami. Ale za pozornym spokojem, za błyszczącymi okładkami i słynnymi miłościami kryła się kobieta, która nie była w stanie spełnić swoich marzeń. Damskie. Posiadanie własnej rodziny, która praktycznie nigdy jej nie miała, nawet jako dziecko. Poronienia, różne i rozpaczliwe, nie pozwoliły jej na wychowywanie dzieci. „Chciałbym być szczęśliwy. Ale kto to jest? Kto jest szczęśliwy? ”Powiedział. Źle skrywana rozpacz, która znalazła ujście w narkomanii. Stamtąd początek końca.
Był 19 maja 1962 roku, kiedy w Madison Square Garden wziął udział w obchodach urodzin prezydenta Johna Fitzgeralda Kennedy'ego i zaśpiewał przed około 15.000 30 osób z okazji urodzin, panie prezydencie. Niecałe trzy miesiące później w jego pogrzebie uczestniczyło nie więcej niż XNUMX osób. Marilyn Monroe urodziła się i zmarła w najpiękniejszym sezonie, w którym obfituje światło. W swojej krótkiej ziemskiej egzystencji ciemność i cienie biją światło. Zanim nieubłagany pług czasu, który marszczy nam twarze, przykleił bezlitosne zmarszczki do jej pięknej twarzy, zanim nastąpiło to świętokradcze wydarzenie, ktoś lub coś upadło na ziemię i zabrało ją.
Towarzyszą jej w ostatniej podróży cudowne nuty Over the Rainbow (Gdzieś, nad tęczą), zaczerpnięte z filmu Czarnoksiężnik z krainy Oz i zinterpretowane przez Judy Garland. Z ponadczasowego filmu, ponadczasowa piosenka dla ponadczasowej ikony. Pozdrowienia Marilyn / Norma, ponadczasowa ikona.
Gdzieś nad tęczą niebo jest błękitne i marzenia, o których odważysz się śnić, spełniają się naprawdę Pewnego pięknego dnia zapłacę życzenie gwieździe i obudzę się w miejscu, w którym zostawię chmury daleko za sobą, (miejsce) gdzie problemy rozpływają się jak krople cytryny (miejsce) dużo wyżej niż donice kominowe Tam mnie znajdziesz me
Artykuł Stefano Vori
