Helen Mirren, angielska gwiazda w łapach kwarantanny: „Na emeryturze? Nie rozważane "

DJestem Helen Mirren

czyta wiersze w izolatce z mężem Jezioro Tahoe w Sierra Nevada, wśród bałwanów i wiewiórek na ścieżce chaty. I publikuj na Instagramie ze zwykłą, znakomitą autoironią, zdjęcie „wczesnym rankiem” - chętnie podkreśla - w łóżku, w okularach do czytania i wszyscy rozczochrani.

Robi to w dobrej sprawie: w zamian zwraca się do społeczeństwa o wsparcie oddziałów intensywnej terapii w czasie Covid-19 za pomocą darowizny. Ten obraz jest bardzo daleki od doskonałego zdjęcia sprzed zaledwie trzech miesięcy, kiedy na Festiwalu Filmowym w Berlinie odebrał Złotego Niedźwiedzia za całokształt twórczości z odrobiną punkowego stylu. Alergiczna na zasady i etykiety, jest przeciwna arystokracji - mimo że jej dziadek był rosyjskim szlachcicem - i nie tylko nie jest fanem monarchii, ale również pochwalał decyzję Meghan i Harry'ego o opuszczeniu królewskich obowiązków. Powtarza to z rozbrajającą szczerością, mimo że zdobyła Oscara jako królowa Elżbieta II Królowa i ponownie nosił koronę w serii Katarzyny Wielkiej (dostępne w Sky on demand i Now Tv).

Nigdy by tego nie powiedział kiedy zaczynała jako tancerka baletowa i przez długi czas występowała w teatrze w rolach szekspirowskich, odkąd jako nastolatka uderzyła ją inscenizacja Hamleta na prowincjonalnej scenie. W tym czasie rodzina nie miała wielkich środków, ale Helen Mirren znalazła swoje miejsce na świecie i od tego czasu zaczął pożerać strony i strony literatury. Obecnie w TIMVISION z Wdowa Winchester, postanowiła potraktować siebie trochę poważnie i to nie przypadek, że wróciła do sagi Szybcy i wściekli z rozdziałem dziewiątym: ponieważ uwielbia role akcji i powiedziała, że ​​nie może się oprzeć „intensywnemu głosowi i mocy scenicznej Vina Diesela, gwiazda filmowa w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu".

Z drugiej strony Włochy są powiązane z jedną z pierwszych ról (Caligola di Tinto Brass) i farmę w Apulii, gdzie mieszka przez większość roku ze swoim mężem, zdobywcą Oscara reżyserem Taylorem Hackfordem, poślubionym w 1997 r. ”wydarzenie, czyli ślub, którego nie uważałem za możliwe. Zawsze uważałem się za niezależnego i odmawiałem przyjmowania rad i pomocy, ale w końcu zdałem sobie sprawę, że dwoje jest silniejsze ». A teraz razem Helen i Taylor również uprawiają granaty z wielką satysfakcją.

Czy w tym okresie blokady brakuje ci poczucia „wieśniaka z Salento”, jak często powtarzasz perfekcyjnie po włosku?
Brakuje mi siedzenia na Piazza Pisanelli, żeby zjeść kawałek pizzy i napić się wina, opowiadając plotki o mieście sąsiadom, którzy są tam z wnukami. Ten ludzki uścisk sprawia, że ​​czuję się jak w domu i przypomina mi, że nie potrzebuję aż tak dużo, aby być szczęśliwym. Czas, który tam spędzam, jest dla mnie cenny i nie mówię tego, ponieważ w Salento wszystko jest sielanką, ale dlatego, że oddychasz prostym powietrzem, prawdziwym życiem. Na nikogo nie ma wpływu dynamika polubień na Instagramie ani taktyka Hollywood, skupiamy się na tym, co naprawdę ważne, jak rodzina i na nowo odkrywamy bardziej ludzką egzystencję, choć w jej złożoności. Mam nadzieję, że możemy podjąć działania przeciwko Xylelli, swego rodzaju „koronawirusowi drzew”, chorobie, która zabija stuletnie drzewa oliwne: te cuda istniały w czasach Elżbiety I i Garibaldiego i są zagrożone zniknięciem.

Czy czujesz się gotowy, aby opuścić Hollywood?
W powszechnym odczuciu jest to równoznaczne z rezygnacją z uroków systemu gwiezdnego, ale dla mnie przejście na emeryturę oznaczałoby przerwanie wstawania w niemożliwych momentach, aby być na planie o piątej rano. Jak zawsze mówi mój mąż, nie jestem na to gotowa i nie wiem, czy kiedykolwiek będę, bo nadal pociągają mnie genialne role i dobre projekty. Chcę widzieć wielkich w pracy, uczestniczyć w ich pracach i czerpać radość z ich prac, takich jak Parasite i Jo Jo Rabbit, ponieważ nie mogę przestać badać ludzkiej natury. Sztuka właśnie to robi, mówi o nas i tworzy cuda.

W międzyczasie nadal zbiera nagrody za karierę, a po Kryształowej Nimfie na festiwalu telewizyjnym w Monte Carlo przybył także Złoty Niedźwiedź. Jaki to ma wpływ?
Pozwalają mi przemyśleć przeszłość, czego nigdy bym nie zrobił z własnej woli, ponieważ nigdy więcej nie zobaczę moich starych filmów. Po ostatnim ujęciu archiwizuję projekt i przewracam stronę.

Jednak na planie zawsze dawała o sobie znać i jak.
Nigdy nie robiłem tego w trudny sposób, ale tak, zawsze byłem pełen sugestii… Szczerze mówiąc, nie zawsze mile widziane. Poczułam się zmuszona uwolnić kobiety od powierzonej im roli, czyli ucieleśnienia męskich fantazji.

Jak nauczyłeś się takiego ducha przedsiębiorczości?
Zawdzięczam to zapewne głębi ról teatralnych, które opierają się na skomplikowanych tekstach, podczas gdy w momencie debiutu w kinie scenariusze były uproszczone, graniczące z dziecinnością. Producenci i dystrybutorzy stanowili barierę, przez którą nie było łatwo się przebić.

Wywiad z 1975 r., W którym oskarża Michaela Parkinsona o seksizm, wciąż jest szkołą: powiedział jej, że „z pewnymi cechami fizycznymi” trudno jest uważać ją za „poważną” tłumaczkę. Odpowiedziała uprzejmie: „Masz na myśli, że dobra aktorka nie może mieć ładnych piersi?”
Byłem początkującym, on był uznanym dziennikarzem, a mimo to nigdy nie czułem się ofiarą. Patrząc dzisiaj wstecz, jestem zdumiony, że byłem wtedy tak przytomny. Jednak przyznaję, że byłam córką swoich czasów i zaakceptowałam również, że role przywódcze są męską prerogatywą. W rzeczywistości nie ma reguł, są tylko możliwości.

Teraz wreszcie kobiety przestały być tapicerką w opowieściach i są bohaterkami. Twoje pierwsze wspomnienia jako widz?
Jako młoda dziewczyna pracowałem jako kelnerka w bed & breakfast mojej ciotki w Brighton. W deszczowe popołudnie nie miałem nic do roboty, więc schroniłem się w prowincjonalnym kinie, aby zobaczyć, co pokazują. Lepsze niż kąpiel na świeżym powietrzu… Znalazłem się przed pokazem „L'avventura” Antonioniego i wyszedłem całkowicie odmieniony.

Kochałeś europejskie kino?
O wiele bardziej wolałem to od angielskiego, który w tamtym czasie był okropny do tego stopnia, że ​​powiedzieli: „Kino brytyjskie żyje… I jest w telewizji”. Jasne, wiele filmów wkurzyło mnie, ponieważ były seksistowskie, ale wciąż potrafiły mnie zafascynować.

Przyczyniłeś się do Złotego Wieku Telewizji, tworząc takie hity jak Prime Suspect. Co pamiętasz z tamtego okresu?
Miałem prawie czterdzieści lat i wtedy wydawało się nie do pomyślenia, że ​​bohaterka jest kobietą, krótko mówiąc, ryzykowna. Na szczęście publiczność nas nagrodziła i pozwoliła, by ta rola zabrała mnie treścią i głębią w wiek średni. To było pionierskie i utorowało drogę wielu dzisiejszym serialom kobiecym.

W swojej karierze podejmował wiele ryzyka, w tym akty dla Tinto Brassa w Kaliguli. Zrobisz to jeszcze raz?
Biorąc pod uwagę, że żadna nagość nie jest niezbędna, dobrze pamiętam, jak powiedziałem, że w ciągu dwudziestu lat historie, które w tamtym czasie wychodziły tylko w kinach porno, pojawiały się na małym ekranie. Gra o tron ​​w dużej mierze udowodniła, że ​​mam rację.

Wśród wyzwań jest także to, że jako dojrzała kobieta zaakceptowałaś bycie ambasadorką L'Oréal?
Wreszcie widzimy reprezentowane kobiety w każdym wieku. Nie jest możliwe, aby reklamujący krem ​​do twarzy nie był 21-latkiem, ale nawet 15-latkiem! W co mam wierzyć? Czy ten produkt może uczynić mnie znowu nastolatkiem? Świat piękna obejmuje teraz także inne standardy.

artykuł Helen Mirren, angielska gwiazda w łapach kwarantanny: „Na emeryturze? Nie rozważane " wydaje się być pierwszym iO Woman.