Rodzice, którzy nadzorują działania swoich dzieci i ściśle kontrolują ich życie. Przez cały czas chcą wiedzieć, co robią ich dzieci, a co najważniejsze, mają wpływ na ich decyzje, a nawet biorą je za siebie, ponieważ wierzą, że wiedzą, co jest najlepsze dla ich dzieci.
Problem polega na tym, że ten styl rodzicielski nie kończy się w dzieciństwie ani w okresie dojrzewania, ale czasami rozciąga się na dorosłość. Rodzice kontrolujący dorosłych dzieci zamierzają nadal narzucać swoje pomysły, sposoby postępowania i decyzje, przekraczając wiele czerwonych linii, aby ingerować w życie swoich dzieci.
7 znaków, które demaskują kontrolujących rodziców
1. Biorą odpowiedzialność za swoje dzieci. Rodzice muszą chronić swoje dzieci, ale nie brać na siebie odpowiedzialności, nawet gdy są małe. Jednak kontrolujący rodzice będą chcieli wziąć odpowiedzialność za swoje dzieci, nawet gdy są dorosłe, czy to za ich finanse, czy relacje.
2. Wtrącają się we wszystko. Obowiązkiem rodziców jest edukowanie dzieci, aby mogły podejmować własne decyzje. Ale kontrolujący rodzice będą chcieli nadal podejmować decyzje za swoje dzieci, od edukacji i pracy po życie towarzyskie, a nawet miłość; w ten sposób nieustannie atakują przestrzeń, która powinna być osobista.
3. Żądają posłuszeństwa. Rodzice kontrolujący będą nadal wymagać od swoich dorosłych dzieci całkowitego posłuszeństwa. Ustanowią surowe zasady, które ograniczają niezależność, ale dzieci muszą przestrzegać bez żadnych wątpliwości. Często przypominają dzieciom, że mają wobec nich „obowiązek”, ponieważ musiały wiele „poświęcić”, aby je wychować.
4. Nie szanują prywatności. Rodzice, którzy monitorują dorosłe dzieci, oczekują od nich, że nadal będą im mówić absolutnie wszystko. Nie szanują prawa swoich dzieci do prywatności i złoszczą się, jeśli nie chcą dzielić się niektórymi aspektami swojego życia.
5. Warunkują swoją miłość. Kartą przetargową kontrolujących rodziców jest zazwyczaj miłość. Używali go, gdy ich dzieci były małe i nadal używają go z dorosłymi dziećmi. Kiedy ich Oczekiwania nie są usatysfakcjonowani lub nie przestrzegają ich zasad, wycofują miłość i przywiązanie, okazując obojętność, dopóki dziecko nie wróci na właściwe tory.
6. Generują poczucie winy. Rodzice kontrolujący dorosłych dzieci często uciekają się do technik manipulacji emocjonalnych, aby sprawować dominację. Nie jest niczym niezwykłym, że grają kartą winy lub wstydu, aby kontrolować swoje dzieci. Oświadczenia takie jak „Dobry syn nie traktowałby w ten sposób swoich rodziców” o "Będziesz tego żałować, kiedy umrę" są przykładami ukrytych prób kontroli.
7. Krytykują wszystko. Rodzice kontrolujący często używają krytyki jako broni. Zawsze wyrażają opinię, nawet jeśli nie są o to poproszeni, i krytykują decyzje podejmowane przez ich dzieci, zwłaszcza gdy nie skonsultowały się z nimi lub nie są zgodne z ich oczekiwaniami.
Rodzice kontrolujący: konsekwencje dla dzieci
Rodzice kontrolujący zasadniczo ograniczają zdolność ich dzieci do stania się niezależnymi, niezależnymi i pewnymi siebie ludźmi, zdolnymi do podejmowania własnych decyzji i brania odpowiedzialności. W wielu przypadkach są to osoby o niskiej samoocenie, silnie zależne od aprobaty społecznej i zewnętrznej walidacji emocjonalnej. Ta tendencja prowadzi ich do nawiązywania uzależniających relacji, w których są bardziej podatni na manipulacje, dzięki czemu na dłuższą metę mogą więcej cierpieć.
W innych przypadkach nadmierna kontrola ma odwrotny skutek: zaciekłą walkę o niepodległość. Ta walka o autonomię ma tendencję do pogarszania relacji rodzic-dziecko, ale ostatecznie wpływa również na dzieci, które mogą rozwinąć bardzo sztywną niezależność, taką jak mechanizm obronny i niechętnie nawiązują dojrzałe relacje poprzez budowanie emocjonalnej ściany, która oddala ich od innych. Rezultat jest taki sam: cierpią, ponieważ nie mogą utrzymać satysfakcjonujących relacji emocjonalnych.
Dylemat i strach przed kontrolowaniem rodziców
Zdecydowana większość kontrolujących rodziców z dorosłymi dziećmi chce uchronić się przed samotnością. Posiadanie władzy nad swoimi dziećmi daje im poczucie, że nadal są dla nich przydatne i niezbędne, aby zminimalizować szanse, że ich dzieci odejdą lub je „porzucą”.
Ostatecznie potrzeba kontroli jest podsycana przez strach, że dorosłe dzieci będą z powodzeniem kontynuowały swoje życie z dala od rodziny. Dlatego, gdy dzieci próbują przejąć kontrolę nad swoim życiem i same decydować, rodzice kontrolujący postrzegają to jako obrazę lub brak szacunku, doświadczając złości, złości i dyskomfortu.
W rzeczywistości rodzice kontrolujący postrzegają niezależność swoich dorosłych dzieci jako zagrożenie. Pomysł, że można im odebrać rolę ojca lub matki, generuje poczucie pustki, które sprawia, że reagują całym arsenałem technik kontroli. Następnie praktykują różne taktyki manipulacyjne, nieświadomi szkód i cierpienia, jakie powoduje ich zachowanie.
Problem polega na tym, że często związek, który nawiązują, kończy się duszeniem i uzyskuje się odwrotny skutek: dzieci uciekają z domu i kończą związek.
Jak radzić sobie z kontrolującymi rodzicami?
Radzenie sobie z kontrolującymi rodzicami jest niezwykle trudne. Są twoją rodziną i wychowali cię, więc zrozumiałe jest, że mają na ciebie ogromny emocjonalny wpływ. Więc pierwszym krokiem jest rozpoznanie problemu. Chodzi o zrozumienie, że twoi rodzice mają wobec ciebie nierealistyczne oczekiwania i traktują cię jak małe dziecko, a nie jako samodzielną, samowystarczalną osobę dorosłą.
Drugim krokiem jest ustalenie granic. Zdrowe relacje między rodzicami a dorosłymi dziećmi muszą mieć jasne granice. Zdrowe granice zapewniają przejrzystość relacji, ponieważ każda osoba wie, czego oczekiwać od drugiej. Pomagają niwelować uzależnienia, wymazywać nierealistyczne oczekiwania i łagodzić konflikty. Dlatego poinformuj rodziców, co Cię niepokoi i jakie czerwone linie nie powinny przekraczać.
Być może twoi rodzice nie zdali sobie sprawy ze szkód, jakie wyrządza ci ich kontrolujące zachowanie. Wyjaśnij problemy, jakie to powoduje, ale bez popadania w wzajemną obwinianie się. Niech wiedzą, że kochasz ich bezwarunkowo, ale potrzebujesz też przestrzeni do podejmowania własnych decyzji i prowadzenia własnego życia.
Wreszcie trzecim krokiem w radzeniu sobie z rodzicami kontrolującymi jest wyjaśnienie konsekwencji przekraczania granic, które sobie wyznaczyłeś. Twoi rodzice muszą zrozumieć wartość, jaką przywiązujesz do swojej wolności i niezależności, a przede wszystkim, co chcesz zrobić, aby ich chronić, czy to wykluczając część swojego życia, czy ustanawiając dystans, który chroni twoją równowagę. Droga nie będzie łatwa, ale warto.
Wejście Rodzice kontrolujący dorosłe dzieci: jak zakończyć tę tyranię? po raz pierwszy opublikowano w Kącik Psychologii.
