Nieprzewidziane wydarzenia z ostatniej chwili, codzienne zobowiązania, napięcia, frustracje, smutek, złość i poczucie bezradności… Jesteśmy kalejdoskopem emocji. Jednak kropla po kropli „wazon emocji” się zapełnia. Kiedy nie upewnimy się, że go opróżnimy, te negatywne stany afektywne mogą nas przytłoczyć. W rzeczywistości, kiedy czujemy, że eksplodujemy lub jesteśmy tak spięci, że wszystko nas irytuje, prawdopodobnie jest to spowodowane emocjonalnym wyczerpaniem.
Zamknięte emocje, niezaspokojone życie
Kiedy czujemy się wyczerpani i psychicznie nasyceni, musimy przestać, zrób sobie przerwę po drodze, aby znaleźć równowagę. Ale nie zawsze dajemy sobie taką możliwość. Często ignorujemy oznaki zmęczenia i nasycenia emocjonalnego. Idziemy trochę dalej. Zawsze trochę więcej. Dopóki nie dotrzemy do granicy załamania, na progu dotknij dna emocjonalnie.
W rzeczywistości wyczerpanie emocjonalne występuje wtedy, gdy nie pozwalamy sobie na wyrażenie swoich zmartwień, napięć i negatywnych stanów afektywnych. Jeśli zachowamy w sobie całą tę udrękę, frustrację, złość lub smutek, te emocje będą nadal rosły, żywiąc się sobą nawzajem.
Stłumione emocje nie znikają, chowają się w naszej podświadomości i stamtąd dalej oddziałują, determinując nasze zachowania i nasze decyzje. W wyniku wewnętrznego napięcia nasze nerwy wychodzą na powierzchnię i stajemy się nadwrażliwi. Niepokoi nas najmniejsza wpadka. Najmniejszy problem wprawia nas w zły humor. Zaczynamy czuć się zmęczeni wszystkim i wszystkimi, ponieważ ciężar emocjonalny, który dźwigamy, jest zbyt duży.
Wyczerpanie emocjonalne nie tylko pogarsza nasz nastrój i czyni nas bardziej drażliwymi, ale może również prowadzić do prawdziwego załamania psychicznego. Kiedy emocje przejmują kontrolę, trudno nam jasno myśleć. Chaos emocjonalny zostaje przeniesiony do sfery poznawczej. Dlatego czujemy się zablokowani psychicznie, trudno nam zwracać uwagę i koncentrować się, zapamiętywać rzeczy i rozwiązywać problemy.
Co więcej, wyczerpanie emocjonalne również kończy się przeciążeniem naszego organizmu. Mięśnie, stawy i ważne narządy są zaatakowane, ponieważ są nieustannie bombardowane hormonami, takimi jak kortyzol i adrenalina. Dlatego nie jest niczym niezwykłym, że stłumione emocje manifestują się w ciele poprzez różne dolegliwości i choroby.
Rozpoznawaj, akceptuj i wyrażaj emocje
Żyjemy w społeczeństwie, które głęboko tłumi wszystko, co naturalne i instynktowne. Emocje od dziesięcioleci uważane są za niechcianego towarzysza podróży, którego musimy ujarzmić rozsądkiem. Przekazana została idea, że emocje są przeszkodą i dezorientują nasz „wewnętrzny kompas”, podczas gdy w rzeczywistości jest odwrotnie.
Emocje nie są naszymi wrogami, są głębokimi sygnałami naszego istnienia, które mówią nam, że coś, co lubimy lub nie lubimy, jest dla nas dobre lub wręcz przeciwnie, nam szkodzi. Emocje są punktem łączącym nasze najgłębsze ja z otoczeniem. Dlatego zaprzeczenie ich jest zaparciem się siebie. Tłumienie ich to tłumienie siebie.
„To, czemu zaprzeczasz, poddaje się tobie. Wszystko, co nam się przydarza, właściwie rozumiane, prowadzi nas do siebie ”, napisał Carl G. Jung. Więc zamiast uciekać lub tłumić emocje, musimy ponownie się do nich dostroić. Musimy nauczyć się rozpoznawać ich sygnały i rozumieć przesłanie, które chcą nam przekazać.
Aby to zrobić, musimy wyrazić nasze emocje, gdy nas o to proszą. Jeśli nie pozwolimy im wyrazić siebie, nagromadzą się i wygenerują niepotrzebne napięcia psychiczne. Zamiast tego musimy zintegrować je z naszym życiem i przywrócić im miejsce, na które zasługują.
W tym celu pomocne może być sporządzenie listy problemów, z którymi obecnie się borykamy, i zapisanie ich emocje i uczucia że myślimy o każdej z naszych obaw lub zobowiązań. Pomoże nam to zrozumieć naszą rzeczywistość z innej perspektywy. Pozwoli nam to odejść od tkanej przez nas racjonalnej narracji – wielokrotnie odwołując się do: mechanizmy obronne takie jak racjonalizacja – aby zbudować bogatszą i bardziej złożoną wizję, która pochodzi z naszego głębszego „ja”.
Brak obsesji, klucz do uniknięcia emocjonalnego wyczerpania
Na pierwszy rzut oka może się to wydawać sprzecznością. Ale tak nie jest. Musimy wiedzieć, kiedy nadszedł czas, aby ponownie połączyć się z naszymi emocjami i kiedy mamy ich obsesję. W rzeczywistości wyczerpanie emocjonalne jest ściśle związane z ruminacjami.
Na przykład zaobserwowano, że sposób, w jaki reagujemy na wczesne objawy depresji, ma decydujący wpływ na ich czas trwania i intensywność. W szczególności osoby, które dają się ponieść ruminacji, skupiając swoją uwagę na jej objawach lub możliwych przyczynach i konsekwencjach, będą odczuwać skutki depresji dłużej niż ci, którzy zdecydują się na rozproszenie uwagi.
Badania wykazały, że osoby o stylu reakcji ruminacyjnej częściej nasilają swój depresyjny nastrój, zwiększając ryzyko progresji do klinicznej depresji. Ponadto ruminacje zwiększają skłonność do negatywnych atrybucji, podsycają pesymizm i wpływają na naszą zdolność rozwiązywania problemów.
Nie oznacza to, że powinniśmy zapomnieć o emocjach, pozwalając im na narastanie, ale raczej, że nie powinniśmy wpaść w ich błędne koło. Zarządzanie emocjami obejmuje pierwszy moment uwagi, po którym musi nastąpić drugi moment, w którym puszczamy te emocje. Rozmyślanie w nieskończoność na tym, co czujemy, może skończyć się pogorszeniem bólu, złości lub smutku. To tak, jakby wiecznie płakać nad rozlanym mlekiem, litować się nad sobą.
Dlatego musimy upewnić się, że kiedy dostaniemy wiadomość, którą chcą nam przekazać określone emocje, pozwolimy im odejść. To „odpuszczenie” jest niezbędne do zresetowania umysłu i odzyskania równowagi. Tylko w ten sposób unikniemy emocjonalnego wyczerpania, które sprawia, że czujemy się źle.
Możemy również zastosować inne sposoby „dekompresji emocjonalnej”. Na przykład śmiech to świetny sposób na uwolnienie negatywnych emocji, a także działania artystyczne, w których można ukierunkować nasze emocje. Te zajęcia to małe powiewy świeżego powietrza, które odciążają nasz bagaż emocjonalny, by rozładować ciężar i uczynić życie o wiele przyjemniejszym.
źródło:
Nolen-Hoeksema, S. i in. Al (2008) Przemyślenie ruminacji. Perspect Psychol Sci; 3 (5): 400-24.
Wejście Wyczerpanie emocjonalne: to, czego nie wyrażasz, rani Cię po raz pierwszy opublikowano w Kącik Psychologii.
