Legendarny stylista, fotograf, ilustrator, artysta, projektant, ikona popu i supergwiazda mody zmarł w wieku 85 lat i można śmiało powiedzieć, że świat mody już nigdy nie będzie taki sam. Aby zapewnić sukcesję, na razie Virginie Viard, jego prawa ręka od 30 lat. Claudia Schiffer: „Karl był moim magicznym proszkiem, przekształcił mnie z nieśmiałej Niemki w supermodelkę”
Jeśli chcesz być poprawny politycznie, śmiało, ale nie próbuj angażować innych w swoją dyskusję, ponieważ to byłby koniec wszystkiego. Chcesz się nudzić? Po prostu bądź poprawny politycznie ”. To, w skrócie, plik Myśl Lagerfelda: ironiczna, absolutnie nie wyrównana, kontr-trend, a przede wszystkim osobista. Jeśli jest jedna rzecz, której nigdy nie próbował Karl Lagerfeld, to próba zdobycia sympatii opinii publicznej: zawsze szedł własną drogą, niezależnie od sukcesów (wielu) i kontrowersji (tylu). Karl Lagerfeld, legendarny stylista, fotograf, ilustrator, artysta, projektant, ikona popu i supergwiazda mody zmarł w wieku (być może) 85 lat, widziany tak, jak zawsze grał w swoim roku urodzenia, i można to powiedzieć z całkowitą pewnością że świat mody już nigdy nie będzie taki sam.Pożegnanie Karla Lagerfelda: pamięć stylistów, supermodelek i przyjaciół CZYTAJ WIĘCEJ„Karl był moim magicznym proszkiem, przekształcił mnie z nieśmiałej Niemki w supermodelkę. Nauczył mnie o modzie, stylu i tym, jak przetrwać w świecie mody ». Tak więc postem na Instagramie Claudia Schiffer wspomina stylistkę swojego rodaka. «Tym, czym Andy Warhol był dla sztuki, był dla mody. Jest niezastąpiony. Jest jedyną osobą, która potrafiła sprawić, by czerń i biel były pełne kolorów. Będę mu na zawsze wdzięczny ”- dodaje Schiffer.
Definiowany jako człowiek renesansu, zdolny do posiadania tysiąca zainteresowań i tysiąc różnych zdolności, geniusz, punk (definicję podaje Riccardo Tisci, który w rozmowie z D La Repubblica w 2013 r. Wziął go za przykład mniej „wyrównanego "moda), nazywany Kaiser Karl ze względu na wielkość swojej postaci w stylistycznej panoramie reprezentuje postać wyjątkową, nazywaną przez Amerykanów „większą niż życie”, wykraczającą poza granice swojej twórczości.
Zmarł Karl Lagerfeld, konstruktor Chanel i Fendi. Jego życie na zdjęciach
O Lagerfeldzie trzeba od razu powiedzieć jedno: wszystko trzeba było załatwić po jego myśli, niezależnie od reszty. Stało się to nawet w przypadku jego daty urodzenia i jego rodziny: Karl Otto Lagerfed urodził się w Hamburgu 10 września 1933 r. Jako syn Christiana, przedsiębiorcy z branży mleczarskiej i Elizabeth Bahlmann, która w momencie spotkania z przyszłym mężem pracowała jako sprzedawczyni w berlińskim sklepie. I tutaj sprawa się komplikuje: popiera szlacheckie pochodzenie rodziny, wyjaśniając, że jego matka była znana jako „Elżbieta Niemiecka”, a jego ojcem był Otto Ludwig Lagerfeldt ze szlachetnej szwajcarskiej rodziny i urodzić się w '38, a potem porozmawiać o '35. Niemiecki program telewizyjny, przeprowadzając wywiad z jego kolegą ze szkoły, potwierdza, że rok '33 jest prawidłowy, do końca jest niszowy, ale to nie ma znaczenia, może.
Pewne jest to, że w wieku 14 lat wyjeżdża do Paryża, aby studiować sztukę i projektowanie, bo talent jest ewidentny. Mówi kilkoma językami, od razu się wyróżnia, w 1954 roku zdobył nowonarodzoną nagrodę Woolmark, prekursora tak modnych dziś nagród modowych: aby dać mu zwycięstwo szkic płaszcza, podczas gdy inny wschodzący talent, z którym należy dzielić ten tytuł, Yves Saint Laurent, stworzył suknię wieczorową.
Po zdobyciu trofeum zostaje asystentem Pierre'a Balmaina, wówczas uosobienie paryskiego szyku, następnie przez 5 lat projektował haute couture Jean Patou. Podczas swojego debiutu niektórzy dziennikarze wychodzą z pokoju oburzeni rozcięciami i dekoltem sukienek: krytyka nie jest szczególnie pozytywna, ale dla Lagerfelda ma to niewielkie znaczenie i nadal skraca brzegi i układa kształty w nowy, niezwykły droga. Prawda jest taka, że sama moda jest mu bliska, ponieważ to współczesność, rzeczywistość i postęp w naturalny sposób zmierza. Przybycie do Chloé w 1963 r. (Do '78, a następnie powrót do przywództwa marki między '92 a '97) jest dla niego idealne, ponieważ może ożywić swoją wizję. Jego kobiety są eteryczne, artystyczne, seksowne, a czasem nawet kampowe, ale z pewnością są prawdziwe i ubrane na otaczającą je rzeczywistość. W 65 roku rozpoczął współpracę w firmie Fendi, gdzie podpisał dożywotnią umowę (tę samą, którą lata później podpisał Chanel). Wraz z siostrami Fendi staje się jednym z członków rodziny, znają go i uwielbiają szwaczki rzymskich atelier. I rzeczywiście dzisiaj Silvia Venturini Fendi, Dyrektor kreatywny Fendi tak go wspomina: „Jestem głęboko zasmucony, ponieważ dzisiaj straciliśmy wyjątkowego człowieka i projektanta, który nie ma sobie równych, który wiele dał Fendi i mnie. Byłam małą dziewczynką, kiedy po raz pierwszy zobaczyłam Karola. Nasz związek był wyjątkowy, oparty na głębokim i szczerym uczuciu. Między nami było wielkie wzajemne uznanie i nieskończony szacunek. Karl Lagerfeld był moim mentorem i punktem odniesienia. Jedno spojrzenie wystarczyło, żeby się zrozumieć. Dla mnie i dla Fendi twórczy geniusz Karla Lagerfelda był i zawsze będzie przewodnim światłem, które ukształtowało DNA Maison. Będzie mi go bardzo brakowało i zawsze będę nosił przy sobie wspomnienia spędzonych razem dni ”.
Po przybyciu do Fendi Lagerfeld niestrudzenie pracował nad coraz to nowymi projektami: w 1974 roku założył także markę, która nosi jego imię i która do dziś zmienia losy (w 2005 roku Hilfiger przejął kontrolę, pozostawiając mu jednak artystyczną kontrolę).
W 1983 roku sytuacja znów się zmienia. Dziesięć lat po śmierci Coco poproszono go o przejęcie domu Chanel i przywrócenie mu „mody”. Przyjaciele błagają go, żeby tego nie robił, żeby nie zrujnował mu życia w tym zakurzonym i przestarzałym mauzoleum, ale dla niego to wyzwanie do wygrania: i wygrywa, i jak. Z niezwykłym wyczuciem biznesowym skupia się na symbolach domu, manipulując nimi i odmładzając je, aż staną się popowe. Wyjaśnia, że wie, że Coco nienawidziłaby tego, co robi, ale jej zadaniem jest unikanie powtarzania tego, co już zostało zrobione, ale rzutowanie na przyszłość. Wraz z nim Chanel ponownie staje się jednym z punktów odniesienia stylu, symbolem statusu, czymś, co może być eksponowane zarówno dla wielkich dam, jak i dla gwiazd i dziewczyn nowego pokolenia. W międzyczasie w 1989 roku zmarł jego historyczny towarzysz, Jacques de Bascher, dandys najnowszego pokolenia i charyzmatyczna postać paryskiej sceny nocnej. To jedyne ogniwo, które Lagerfeld, zawsze bardzo dyskretny, kiedykolwiek przyznał.
Wraz z wielkością marki w tym samym tempie rosła również sława Lagerfelda: jako fotograf realizuje kampanie prasowe Fendi i Chanel, śledzi szereg projektów „pobocznych”, od wydawnictwa modowego (ostatnio grudniowy numer Vogue Paris) po projektowanie mebli, przechodząc przez Steidl, wydawnictwo, w którym posiada udziały w kalendarzu Pirelli, aż do (równych) gadżetów i lodów. Jego dom w Paryżu, ze swoją spektakularną biblioteką pełną tomów, jest często używany jako studio fotograficzne: dla Lagerfelda liczy się nieustanna praca i odkrywanie nowych rzeczy. Jest kulturowym wszystkożercą, tym, którzy pytają go, czy kiedykolwiek jest w pełni usatysfakcjonowany po pokazie mody, odpowiada, że jest jak „nimfomanka, która nigdy nie osiąga orgazmu”. W 2001 roku, pasjonat fast foodów i coca coli, schudł 42 kilogramy w niecały rok: jego dieta również stanie się książką, a tym, którzy pytają go, dlaczego to zrobił, wyjaśnia, że chciał się ubierać w garniturach Hedi Slimane., wskazywany przez wielu jako jego naturalny następca, nie tylko duchowy.
Jeśli chodzi o wyrażanie opinii, nigdy się nie cofa, a wyniki są często dość kontrowersyjne: aby wyjaśnić powody szczupłości jej modelek, stwierdza, że nikt nie lubi obserwować kobiet junickich, określa Adele jako nieco za grubą. (chyba że ją pospiesznie przepraszam), wskazuje w spodniach garniturów znak ostatecznej porażki, przyznaje się do ubierania się jak postać w masce, by chronić się przed obcymi, do nienawidzić rozmów „intelektualnych” bo jedyna opinia interesuje go to, co jego, stygmatyzuje protestujących przeciwko futrom, definiując dziecinny argument na rzecz społeczeństwa, w którym je się mięso i ubiera się w skórę.
Nie boi się nawet bycia „popularnym”: to jemu H&M powierza pierwszą kolekcję stworzoną przez wielkiego projektanta w 2004 roku. Kolejki na zakupy przed sklepami są bardzo długie, ale projektant musi powiedzieć: ilości są według niego zbyt małymi produktami jak na linię, której celem jest dostarczenie masom wielkiej luksusowej mody (irytuje go też fakt, że jego modele, przeznaczone dla szczupłych ludzi, były również produkowane w rozmiarze 48 dla kobiet, ale cierpliwość). Jednak w tym samym okresie dokument z 2005 roku „Signé Chanel” opowiada o relacji głębokiego szacunku i uczucia, jaka istnieje między nim a szwaczkami z paryskiego atelier, podczas gdy jego pasją ostatnich lat jest Choupette, piękna kotka z Birmy. przekazane mu przez jego protegowanego, Baptiste Giabiconi, dla którego rezerwuje dwie kelnerki 24 godziny na dobę i które często przedstawia w swoich artykułach wstępnych. Karl Lagerfeld: „Choupette jest moją dziedziczką” CZYTAJI że dzisiaj dziedziczy życie królowej. W tym momencie okaże się, kto zajmie jego miejsce. Ikona zniknęła, jest kochana i dyskutowana: jest to pustka, której nie da się łatwo wypełnić. Tymczasem Virginie Viard, prawa ręka Karla Lagerfelda od ponad 30 lat, zapewni ciągłość marki, aż do ogłoszenia nowego projektanta.
Źródło artykułu: rzeczpospolita
