Et war eemol de Public Service. Et war eemol e qualitativen RAI, deen nieft der Informatioun och d'Deefung ugebueden huet. Eng detailléiert Studie vu Qualitéit.
D'Iddi gouf eis duerch d'Transmissioun vun Den Enrico Mentana, e Mëttwoch 28. Abrëll um 21 op La30 gewisen, gewidmet fir d'Presentatioun vum leschte Buch vum Michael Santoro Recht "Näischt anescht wéi d'Wourecht". E komplext, artikuléiert Buch, wou am Zentrum eng beonrouegend an emblematesch Figur ass, déi vun engem Mafia Killer: Maurice Avola. Aus senge schockéierende Wierder, déi a verschiddene Passagen en onbeschreiflecht Ofstoussgefill kréien, entwéckelt sech eng Analys iwwer d'Period vun de Mafia-Massaker vun den 90er ', bal natierlech.
Mir verfollegen déi schmerzhafte Weeër vun eiser Erënnerung, vun eiser rezenter Geschicht. Gefiller ginn nei entdeckt, déi net vergiess kënne ginn, well d'Leit net vergiess kënne ginn, déi all selwer, bis zum Doud, fir de Staat, am Respekt vu senge Gesetzer ginn hunn. Schonn de Staat. E risegt Wuert, e Konzept onbekannt fir déi meescht. Wat ass de Staat haut? Wie wier bereet haut fir de Staat ze stierwen? Giovanni Falcone e Paolo Borsellino si sinn d'Symbol vu Männer, déi als trei Dénger vum Staat gestuerwen sinn. E Staat deen se awer verlooss hat schëlleg eleng.
D'Mafia Massaker vun 1992
Den Dialog tëscht Michele Santoro a Maurizio Avola, aus spezifesche Froen iwwer d'Massakerstrategie vun der Mafia vun dëse Joren, gëtt eis Äntwerten op eng duerchbrochend Rauheet a Grausamkeet. D'Bild dat entsteet killt. E puer hunn et verdächtegt, vill hunn et an Artikelen oder Bicher beschriwwen, kaum een hätt et jeemools op der Televisioun esou kloer gesot, baséiert op d'Aussoe vun engem Mann vun Éier, dat ass vun enger Persoun déi Mafia Männer a Gedanken ganz gutt kannt huet.
Déi Massaker sinn nach ëmmer oppe Wonnen, well bis et ganz verständlech ass, wien de Giovanni Falcone an de Paolo Borsellino ëmbrénge wollt, wann et net sécher ass, ob et just eng rieseg Mafiainitiativ war oder wann et Parteie mat der Mafia waren. de Staat, dëst Land wäert ni wuessen. Mir sinn et dem Fiammetta Borsellino, Duechter vum Paolo, am Studio zesumme mam Mentana, an all de Famillje vun den Affer vun der Mafia an Terrorismassaker schëlleg.
Wou ass de Vera RAI hin?
An all dëse Spektrum vu staarken Emotiounen, déi erëm opgetaucht sinn, no Themen ze lauschteren, déi eis drësseg Joer zréckgezunn hunn, huet sech spontan eng Fro gestallt: wou ass RAI? Eng Kéier Sendunge wéi déi vum Enrico Mentana wieren op de verschiddene RAI Netzwierker ausgestraalt ginn. RAI war net nëmmen einfach Informatioun, vum ëffentlechen Déngscht wéi et war, finanzéiert vun eis all duerch d'Bezuelen vun der Lizenzgebühr, et huet haut e ganz seele Produkt ugebueden: déi detailléiert Studie. Si waren aner Zäiten an et waren aner Dolmetscher.
Sergio Zavoli, Enzo Biagi, Giovanni Minoli, Michele Santoro, Gard Lerner, Enrico Mentana, Bruno Vespa fir just e puer ze nennen. Jiddereen mat sengem eegene Standpunkt, riets, lénks, Zentrum, e puer méi extremistesch e puer méi moderéiert, jidderee konnt d'Quell wielen fir aus ze drénken, oder, an et war déi bescht Saach ze maachen, probéiert all Siicht ze lauschteren se kreéieren.eng eegen, perséinlech. Awer all dëst war nëmme méiglech wann RAI wierklech RAI war, oder wann et Public Service war.
Elo wësse mer datt d'Zäite veränneren, awer wat RAI betrëfft, ass dës Ännerung net synonym mam Wuesstum, awer mat Regressioun. Wann de Public Service ufänkt iwwer Ziler ze schwätzen, Budgete si mir komplett aus dem Wee. Am Numm vun dëse Konzepter, déi vläicht fir kommerziell Fernseh gëeegent sinn, ass de Schlussprodukt e bëssen enttäuschend. Et ginn e puer Sendungen déi, fir héiflech ze sinn, kënne mir onvirstellbar definéieren, mat onpresentabelen Presentateuren a zweifelhaften Inhalt, déi net nëmme vu ganz wéinege Zuschauer gesinn.
Eemol de Motto vu Vera RAI "DI TUTTO DI PIU" war, haut kéint et "DE WICHTEGE STRETTO" sinn a vläicht, am Iwwerfloss, wier et net emol sou richteg.
Artikel vum Stefano Vori
