Mae Jerry Calà yn cofio Guido Nicheli: "Roedd dealltwriaeth awtomatig rhyngom ni"

Jerry Calà a Guido Nicheli, alias y Dogui, yn gyfuniad perffaith o sinema Eidalaidd yr 80au. O Gwyliau'r Nadolig i Sapore di Mare hyd at y ffilm ddiwethaf Vita Smeralda, yn 2006 cyn i'r actor Milanese farw. 

Roedd Jerry Calà eisiau ei gofio yn un o'i bostiadau ar Facebook yn ystod y cwarantîn, wedi'i gymryd o'i lyfr Una Vita da Libidine, lle mae'n cofio ei ffrind yn ystod ffilmio Professione Vacanze. 

Yn y cast fe wnes i gynnwys fy ffrindiau, yn gyntaf oll fy ffrind Zampetti, Guido Nicheli. Roeddem yn aml yn gweithio gyda'n gilydd, y Dogui gwych a minnau, ac ef bob amser oedd yr un a oedd yn sefyll uwch fy mhen, fy bugbear, fy uwch swyddog, y cumenda sy'n honni neu, fel yn Yuppies, fy nghyfarwyddwr. Roedd dealltwriaeth awtomatig rhyngom wrth actio. Roedd Guido yn un o'r actorion cymeriad Eidalaidd mwyaf, er mai ychydig iawn a ecsbloetiwyd oherwydd snobyddiaeth arferol y Cineroman. Yn amgylchedd sinemâu teras mae rhywun bob amser sy'n hwyr neu'n hwyrach, pan fydd yn clywed enw, yn dweud: "Na, mae hynny'n ddigon, mae'n farw", ac mae'r lleill yn ei ddilyn.
Rwy’n hapus fy mod wedi caniatáu i’r Dogui wneud dehongliad terfynol ychydig cyn iddo ddiflannu. Yn Vita Smeralda - ffilm yn 2006 y gwnes i ei chyfarwyddo a serennu ynddi - ef oedd capten cwch y gwnes i ei rentu i gynnal Rwsiad a oedd mor flêr nes i'r sefyllfa waethygu. Ac, unwaith eto, roedd Guido yn ddig gyda mi!
Roedden ni'n ffrindiau agos iawn, ac roedden ni'n dyddio'n aml. Roedd ganddo athroniaeth benodol: mae pob bod dynol yn anifeiliaid ac ef yw'r pysgod peilot. Roedd yn wych pan luniodd ei safle o'r pethau pwysicaf: yn y lle cyntaf ei fam, sbageti yn yr ail safle.

Yr un Jerry Cala yna aeth ymlaen i siarad am ei ddehongliad

Mae llawer o ddigrifwyr o'r ardal Nordig (fy nghynnwys fy hun) wedi tynnu a pheilota oddi wrtho, oherwydd bod y Dogui amser cinio yn dosbarthu jôcs a gafodd eu copïo wedyn gan y rhai a oedd yn gwrando arnynt. Mae ei ffordd benodol o siarad wedi ysbrydoli rhan dda o cabaret Milan.
Ac eto, ni chafodd Nicheli ei eni fel actor, ond fel cynrychiolydd gwirodydd. Dyma pam yr aeth o amgylch y clybiau ac roeddent yn ei adnabod ym mhobman. Aeth i'r Derby hefyd, ac yno hefyd fe aeth oddi ar ei bilsen athroniaeth ar ddynion-anifeiliaid, nes i'r digrifwyr eraill, wedi'u difyrru gan ei ffordd o wneud, ei argyhoeddi i fynd ar y llwyfan. Derbyniodd Dogui ac oddi yno dechreuodd ei yrfa. Nawr ei fod wedi mynd, mae gan Guido llengoedd o gefnogwyr adoring ar-lein. Mae'n ffordd braf o gofio hynny.

L'articolo Mae Jerry Calà yn cofio Guido Nicheli: "Roedd dealltwriaeth awtomatig rhyngom ni" O Ni o'r 80-90au.