“Dw i ddim yn gwybod a ydw i’n hapus ond Rwy'n cadw'r eiliadau o hapusrwydd yn agos, Rwy’n eu byw hyd y diwedd, i ddagrau, yn ogystal â derbyn eiliadau’r tywyllwch, rwy’n berson normal (…). Fy athroniaeth yw rhwymwch fi fwy i eiliadau hapus oherwydd bydd y rheini, felly, yn gweithredu fel handlen i'ch tynnu chi i fyny, pan fyddwch chi yn y gwely ac na allwch chi godi ”.
Dyma oedd athroniaeth bywyd Ezio Bosso, y pianydd, cyfansoddwr ac arweinydd Turin a fu farw heddiw yn ei gartref yn Bologna. Roedd gan y dyn - neu'n hytrach - yr arlunydd 48 mlynedd ac roedd wedi bod yn sâl ers cryn amser. Yn 2011 Mae Ezio yn cael llawdriniaeth ysgafn i gael gwared ar a tiwmor ar yr ymennydd, ond, yn ystod yr un flwyddyn, mae'n cael diagnosis o un clefyd niwroddirywiol yn anffodus, nid oes iachâd ar ei gyfer o hyd.
Bywyd sy'n ymroddedig i gerddoriaeth
Bywyd sy'n ymroddedig i gerddoriaeth, ei angerdd mwyaf, a anwyd ynyn bedair oed, pan, diolch i hen fodryb pianydd a'i frawd cerddor, mae'n dechrau cymryd gwersi piano. Ond mae'r ffordd i gyflawni ei freuddwyd ar i fyny. "Ni all mab gweithiwr byth ddod yn arweinydd, oherwydd rhaid i fab gweithiwr fod yn weithiwr”, Dyma’r rhagfarn yr oedd yn rhaid i Ezio ei wynebu ar ddechrau ei yrfa. Tuedd sydd, diolch i un talent anghyffredin ac i un hunanymwadiad ansefydlog, mae'r cerddor yn llwyddo i ymladd a gwadu.
Mae ei enwogrwydd yn yr Eidal yn tyfu yn 2016, pan fydd Carlo Conti yn ei wahodd ar lwyfan yr Ariston yn ystod Gŵyl Sanremo fel gwestai anrhydedd, ein un ni, i allu gwybod a gwerthfawrogi hyn carreg filltir o gerddoriaeth glasurol. Ymhlith ei lwyddiannau, hefyd y trac sain o rai o gampweithiau sinema mwyaf, dau ohonyn nhw i gyd Quo Vadis, Babi? e Nid wyf yn ofni.
Helo Ezio. Bydd eich cerddoriaeth yma yn tystiolaeth anhydraidd o feistrolaeth anhygoel ac, wrth wrando ar y nodiadau hynny, bydd ychydig yn debyg eich bod chi'n dal yma, yn ein plith.
