Olion atgofion o fuddugoliaeth … Anorfod
Gorffennaf 11, 1982 - Gorffennaf 11, 2022. Dyma ni. Mae Gorffennaf 11 wedi cyrraedd. Yn brydlon fel bob amser, gyda haul cynnes sy'n cynhesu'r galon, ond yn bennaf oll yr atgofion. Mae Gorffennaf 11, 2022 yn rhoi rhywbeth mwy inni. Llawer mwy. Ffigur crwn sydd efallai’n dwyn i gof yr emosiwn chwaraeon mwyaf y mae cymaint o Eidalwyr wedi’i brofi yn yr hanner canrif ddiwethaf. Bydd hefyd oherwydd yr amser gwallgof hwn yr ydym yn ei brofi, y bydd y fenter chwaraeon honno'n cymryd agweddau bron chwedlonol.
Yr Aros
Nid oes amheuaeth, fodd bynnag, nad yw'r rhai sydd wedi byw'r esgyniad anhygoel hwnnw i fuddugoliaeth, y dyddiau hynny, y disgwyliadau hynny, y gobeithion gwallgof hynny o fuddugoliaeth, wedi anghofio dim, dim hyd yn oed coma, o'r dyddiau cofiadwy hynny. Felly ry’n ni’n cofio’n berffaith hefyd noson cyn rownd derfynol Madrid yn erbyn yr Almaen. Clasur yn hanes pêl-droed, clasur yn ein hanes. Dywedaf na fyddaf yn dweud dim am y gêm ei hun, ond byddaf yn ceisio canolbwyntio ar y teimladau a'r emosiynau a'i rhagflaenodd ac a'i dilynodd.
Gorffennaf 11, 1982, ffurfioldeb
Cofiaf, er enghraifft, sut yr arhosais am y rownd derfynol bron fel ffurfioldeb pur. I'r awdur, a dydw i ddim yn meddwl iddo ef yn unig, roedd yr Eidal eisoes wedi dod yn Bencampwr y Byd chwe diwrnod ynghynt, yn y Sarrià yn Barcelona. Roedd y gêm honno ar 5 Gorffennaf eisoes wedi datgan pencampwyr y byd yn y dyfodol ac wedi coroni'r seren ddisgleiriaf. Ar Ddiwrnod Pablito roedd yr Eidal wedi dinistrio un o'r timau cryfaf yn hanes Cwpan y Byd. Ni allai'r casgliadau mwyaf naturiol fod ond hynny.
Canlyniad anochel
Buddugoliaeth bron yn anochel. Ychydig fel y mae'n digwydd mewn seiclo pan, yn ystod y Giro d'Italia, mae'r pencampwr yn llwyddo i ddringo'r Cima Coppi tyngedfennol ar ei ben ei hun ac nid yw'r disgyniad hir a fydd yn arwain at y diwedd yn ddim mwy nag atodiad ysblennydd i'r fenter. Yn fyr, roeddwn yn aros am y rownd derfynol yn erbyn yr Almaen yn meddwl sut y byddai’r dathliadau dilynol yn cael eu trefnu.
Bron yn ddiguro
Roedd y gobaith yn wych, roedd yr ymddiriedaeth yn ddiderfyn, hyd yn oed os yw'n rhaid nid yn unig chwarae'r gemau, ond yn fwy na dim rhaid eu hennill. Roedd gen i, ac roedd yna, fodd bynnag, y teimlad cryf iawn bod y tîm hwnnw bellach, ar y pryd, bron yn ddi-guro. Oherwydd y tamaid chwerw niferus y bu’n rhaid iddi ei lyncu, a oedd wedi troi’n wenwyn marwol i’r holl wrthwynebwyr a fyddai wedyn wedi’u hwynebu eu hunain, ni allai pencampwriaeth y byd ond cael yr unig epilog hwnnw.
Gorffennaf 11, 1982. Diolch!
Beth sy'n weddill o'r cwmni hwnnw ddeugain mlynedd yn ddiweddarach? Llawer a llawer o atgofion yn ymwneud â'r prif gymeriadau. I'r gwallgofrwydd cyfunol iach hwnnw a ryddhawyd gan y fuddugoliaeth honno eiliad ar ôl y chwiban olaf. Yn anad dim, erys y ffibriliad twymynaidd hwnnw sydd wedi dal cenedl gyfan o Fehefin 29, diwrnod yr Eidal - yr Ariannin tan epilog chwedlonol Gorffennaf 11. Treuliwyd bron i bythefnos mewn rhydd-blymio cystadleuol, yn aros i gwmni alw un arall ar unwaith. Anniwall, ffyrnig a gwenwynig, fel y grŵp gwych hwnnw o ddynion a'n gwnaeth ni'n hapus fel erioed o'r blaen. Diolch! Am Byth…
