பாலோ டி வின்சென்டிஸ் எழுதிய "ஃப்ரூட்டோ டெல் கேயாஸ்" கவிதைகள் மற்றும் சிந்தனைகளின் தொகுப்பு வெளியான பத்து நாட்களுக்கும் மேலாக, இது மதிப்பாய்வு செய்ய வேண்டிய நேரம் என்று நான் கூறுவேன்; இந்த நேரத்தில் நான் என்னை நானே கேட்கும் உண்மையான கேள்வி: தனிப்பட்ட ஒன்றைத் தீர்ப்பது எவ்வளவு சரியானது? ஒரு பயணத்தில், நான் சொல்வேன், கிட்டத்தட்ட நெருக்கமானதா? நாம் உணருவதும் அனுபவிப்பதும் சரி அல்லவா, குறிப்பாக இயற்கையுடனான நமது உறவு மற்றும் நம்மைச் சூழ்ந்திருப்பதைப் பற்றியது என்றால்?
இந்த கட்டத்தில், மதிப்பாய்விற்கு மாற்றாக நான் முன்மொழிய விரும்புகிறேன், ஆசிரியர் தனது தொகுப்பின் மூலம் நமக்கு முன்வைக்கும் பயணம், ஒரு வகையான இணையான பாதை, அதாவது: எனது வாசிப்பு அனுபவம் "பழம்" குழப்பம் ".
பயணத்தின் ஆரம்பம்
நிச்சயமாக, என்னைப் போன்ற, தளர்வான வசனங்களைப் படிக்கும் பழக்கமில்லாதவர்களுக்கு, ஆரம்ப முயற்சி, நிச்சயமற்ற தன்மை மற்றும் தயக்கம், அந்த வார்த்தைகள் ஏன் அந்த நிலையில் இருந்தன, ஏன் அந்தக் கருப்பொருள்களைப் புரிந்துகொள்வதில் உள்ள சிரமம் ஆகியவற்றைப் புரிந்து கொள்ள முடியும். ஒரே தலைப்பின் கீழ் ஒன்றுபட்டது, இன்னும் ஏதோ ஒன்று மாறிக்கொண்டே இருக்கிறது: பக்கத்திற்குப் பக்கமாக நீங்கள் படிக்கும் விஷயங்களுடனான உறவு எளிமையாகவும் கிட்டத்தட்ட இயல்பானதாகவும் மாறும்.
உணர்வின் ஓட்டம்
நனவின் நீரோடை எப்படி இருந்தது என்பதைப் பார்ப்பது மிகவும் சுவாரஸ்யமானது என்று நான் சொல்ல வேண்டும், எனக்கு, சேகரிப்புடன் காந்த உறுப்பு, ஏனென்றால் நான் உணர்வு ஓட்டத்தை வெறித்தனமாக வணங்குகிறேன், இது என்னை மிகவும் பிரதிபலிக்கும் ஒரு எழுத்து முறை, நான் காண்கிறேன். இது மிகவும் சுதந்திரமானது, எண்ணங்களின் ஓட்டத்தைத் தொடர்ந்து எழுதுவது, ஒரு தலைப்பிலிருந்து மற்றொரு தலைப்பிற்கு திடீரென மற்றும் வெளிப்படையாக அர்த்தமில்லாத பத்தியில் துல்லியமாக அர்த்தம் பெறுகிறது, ஏனெனில் இது ஒரு வளரும் செயல்முறையால் வழிநடத்தப்படுகிறது.
இவை அனைத்தும், பக்கங்களுக்குள் காணப்படும் வசனங்கள் ஆசிரியரின் பிரதிபலிப்பின் சுதந்திரமான இயக்கத்தைப் பின்பற்றி துல்லியமாக எழுதப்பட்டதாகத் தெரிகிறது, இது நிச்சயமாக ஒரு தொடக்க புள்ளியைக் கொண்ட ஒரு பிரதிபலிப்பாகும். நான் முழுமையின் ஒரு பகுதியாகவும் நேர்மாறாகவும் இருக்கிறேன்.
தனி ஆனால் ஒன்றுபட்டது
எனவே தனிப்பட்ட கவிதைகள் ஒவ்வொன்றும் மற்றொன்றிலிருந்து தனித்தனியாகவும், அனைத்தும் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்டவையாகவும் உணரப்படுகின்றன, உணர்வு ஓட்டத்தைப் பின்பற்றி எழுதப்பட்டவை சில சமயங்களில் அவை பல கருப்பொருள்களின் கொள்கலன்களாக இட்டுச் செல்கின்றன. மேலும் உள்ளே; சில சமயங்களில், ஒரு பகுதியை எடுத்து மற்றொரு பகுதியுடன் இணைக்க முடியும், இது ஒரு புதிர் போன்ற பல சாத்தியக்கூறுகள் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்படும்.
உயிரினங்களாகிய நாம் ஏதோ ஒரு பெரிய பகுதியின் ஒரு பகுதியாக இருக்கிறோம் என்பதை உணர்ந்துகொள்வதில் கவனம் செலுத்தப்படுகிறது. "Frutto del Chaos" க்குள் பல முறை நாம் வாழ நினைவூட்டப்படுகிறோம், ஏனென்றால் எல்லாம் தடையின்றி பாய்கிறது, நாம் மீண்டும் செய்ய முடியாத மற்றும் தனித்துவமான தருணங்களை வாழ்கிறோம், ஹெராக்ளிடஸ் "panta rei" என்றார்.
வெறும் எண்ணங்களும் கவிதைகளும் அல்ல
அலெக்ஸாண்ட்ரா இயாச்சினியால் உருவாக்கப்பட்ட படங்கள் மற்றும் மண்டலங்கள் நிறைந்த அவரது சேகரிப்பின் மூலம், பாலோ டி வின்சென்டிஸ், இயற்கையின் சிறிய அறிகுறிகளைக் கூட சாதாரணமாக எடுத்துக் கொள்ளாமல், நம் பயத்தில் கைகளை மூழ்கடிக்காமல், வாழ்க்கையைப் பற்றி சிந்திக்க நம்மை ஊக்குவிக்க விரும்புகிறார். எங்கள் கனவுகள், நன்றியுடன் இருக்க வேண்டும்.
மேக்ரோவை மெதுவாகக் கடந்து செல்லும் ஆசிரியரின் உள்நோக்கிய பார்வையுடன் பகுப்பாய்வு தொடங்குகிறது, வாசகரை தனது சொந்த உள்நிலையைப் பற்றி தன்னைத்தானே கேள்வி கேட்கவும், சுற்றிப் பார்க்கவும், தன்னைச் சுற்றியுள்ளதைப் பார்த்து ஆச்சரியப்படவும் வழிவகுக்கிறது.
பார்வை புள்ளிகள்
தனிப்பட்ட பார்வையில், உள்ளடக்கப்பட்ட தலைப்புகள் எனது வாழ்க்கை கேள்விகளுக்கு மிக நெருக்கமானவை என்று என்னால் கூற முடியும், எனவே, ஒரு குறிப்பிட்ட கட்டத்தில், ஆரம்ப தயக்கம் இருந்தபோதிலும், எல்லாம் மிகவும் தெளிவாகவும், மிகவும் வெளிப்படையாகவும், இயற்கையின் நெருக்கமாகவும் தோன்றியது. , பிணைப்பு விலங்குகளுடன், ஆற்றல்களால் சூழப்பட்ட ஆற்றல் என்ற எண்ணம் எனக்கு மிகவும் பரிச்சயமான ஒன்று.
ஒரு கிராஃபிக் பார்வையில், மண்டலங்கள் மற்றும் கவிதைகளின் கலவையை நான் மிகவும் சுவாரஸ்யமாகக் கண்டேன்: பக்கங்களுக்கு இடையே ஒரு வகையான இணைப்பு உருவாக்கப்படுகிறது, சில நேரங்களில் தெளிவானது மற்றும் சில நேரங்களில் மிகவும் மோசமானது; புகைப்படங்களுக்கும் இதுவே செல்கிறது, உதாரணமாக "பண்டைய காதல்" கவிதைக்கு அடுத்துள்ள நாயின் படம்; படிக்கும் போது இந்த விவரங்கள் அனைத்தும், ஏதோ ஒரு வகையில், நாம் சொல்ல விரும்பியவற்றின் வெளிப்படைத்தன்மையையும் உண்மையையும் எனக்குக் கடத்தியது, ஏனென்றால் ஆம் "ஃப்ரூட்டோ டெல் கேயாஸ்" ஒரு கவிதைத் தொகுப்பு, ஆனால் உள்ளே நிறைய தனிப்பட்ட விஷயங்கள் உள்ளன, இது தெளிவாக உள்ளது. சாத்தியமான உணர்வு.
கவிதைகளுக்குப் பிறகு அல்லது புகைப்படங்களுக்கு அடுத்ததாக எழுதப்பட்ட மேற்கோள்கள், கருப்பொருளின் சுருக்கத்தின் மூலம், ஒரு வகையான தனிப்பட்ட நிகழ்ச்சி நிரலுக்குள் எங்களைத் தூண்டுகிறது, அங்கு உங்கள் தலையில் ஏதாவது இயங்கும் போது, நினைவில் வரும் எல்லாவற்றுடன் எண்ணங்களை எழுதுகிறீர்கள், பழமொழிகள், வரைபடங்கள், பாடல்கள்.
தனிப்பட்ட முறையில் நான் நன்றி மற்றும் பின்வரும் பகுதியான "நிறைவேற்றம்", உரைநடை அறிவொளியில் எழுதப்பட்டதைக் கண்டேன், ஏனென்றால் என்னைப் பொறுத்தவரையில் அனைத்து பகுதிகளும் மீண்டும் வைக்கப்பட்டன, எல்லாமே அதிக ஒழுங்கையும் தெளிவையும் பெற்றன; எனவே, பாவ்லோ டி வின்சென்டிஸின் உணர்வு ஓட்டத்தின் தடங்களில் ஓடும் செயல்முறையைப் பார்ப்பது அழகாக இருந்தது, பின்னர் பயணத்தை இறுதியில் மட்டுமே பார்க்க முடிந்தது.
முடிவுகளை
ஒரு தொகுப்பிற்கு நிச்சயமாக தன்னைத்தானே மூழ்கடிப்பதற்கான விருப்பம் தேவை, ஒருவேளை, ஏதாவது ஒரு புதிய விஷயத்தில், நிச்சயமாக நம்முடையது அல்லாத ஒரு கண்ணோட்டத்திற்கான திறந்த தன்மை தேவைப்படுகிறது, ஆனால் ஆசிரியரின் தனிப்பட்ட அணுகுமுறை அவரது உலகத்தின் கதவுகளைத் திறந்து நமக்கு நம்பிக்கையைத் தருகிறது. , அதன் உணர்வுகள் மற்றும் உணர்ச்சிகள்; கடைசியில் பக்கங்களுக்கு இடையே மட்டும் வட்டமிடும் வடிவத்தைத் தேடி வார்த்தைகளைப் புரிந்துகொள்ளும் ஆர்வத்தில் இருந்து நகரும் உணர்வுகளின் கலவையுடன் "கேயாஸ் பழம்" நம்மை உள்ளே இழுக்கிறது.
வடிவத்தின் இந்த யோசனை முழுமையாக எடுத்துக்கொள்ள விரும்பாதது, ஏனெனில் அது தொடர்ந்து மாறிக்கொண்டே இருக்கிறது, முழு தொகுப்பையும் பிணைக்கிறது, மேலும் அவரது தொகுப்புடன் ஆசிரியர் எங்களுடன் தொடர்பு கொள்ள விரும்பிய அதிகபட்ச அர்த்தமாகும்.
நான் ஒரு பகுதியுடன் முடிக்கிறேன், குறிப்பாக நான் என்னைப் போலவே உணர்கிறேன்.
சுதந்திரம்
நான் உன்னைத் தேடினேன்
பல இடங்களில்,
ஆனால் நான் பார்க்கவில்லை.
பிறகு, இங்கே,
உங்களுக்கு எந்த செலவும் இல்லை என்பதை நான் புரிந்துகொள்கிறேன்.
என்னுள்,
அத்தியாவசிய உலகில்,
நான் உன்னை சந்தித்தேன்:
உயிருடன், ஒரு விலங்கு போல.
