هو صرف 75 ورهين جو ٿيو ڊيوڊ گلمر ۽ شايد لکين مداحن جا گلابي Floydدنيا جي چئني ڪنڊن ۾ پکڙيل، سندن پاسي ۾ انتظار ڪرڻ لڳا ناقابل فراموش گٽارسٽ، سالگره جو تحفو ناقابل فراموش…انهن لاء. گذريل مهينن ۾، حقيقت ۾، گهٽ يا گهٽ بي قابو آوازن انگلش گروپ جي ٽن اڳوڻي بچيل ميمبرن جي وچ ۾ ملاقاتن جي باري ۾ ڳالهايو جتي، ڊيوڊ گلمور پاڻ کان علاوه، موجود هئا. راجر واٽر e نک ميسن. چوٿون، تاريخي ميمبر ۽ شريڪ باني گروپ جو، ڪي بورڊ پليئر رچرڊ رائٽ، 2008ع ۾ وفات ڪيائين.
انهن گڏجاڻين ۾ انهن جي مقصد جي طور تي تربيت جي بحالي ۽ نئين فنڪار منصوبن سان ٻيهر شروع ڪرڻ جي ڪوشش هئي، اهو صديء جو Reunion ٿئي ها. اهو چيو وڃي ٿو ته ٽن پارٽين مان ٻه هئا جن کي يقين هو ته هي نئين روانگي ممڪن هئي ۽ واٽر ۽ ميسن طرفان نمائندگي ڪئي وئي هئي. گلمور پاڻ ئي هو، جنهن سمجهيو ته ان شاندار جرئت کي يقيني طور تي بند ڪيو ويو. هن جا لفظ، جيڪي ڪجهه ڏينهن اڳ ڳالهائي رهيا هئا، هن جي سوچ جي لائن جي تصديق ڪن ٿا ۽ هڪ جملي جو ذائقو آهي. تعريف ڪندڙ.
گلابي فلائيڊ، آخر.
سان هڪ انٽرويو ۾ گٽار پليئر، هڪ مشهور آمريڪي ميگزين جيڪو گٽار جي عظيم ترين virtuosos تي حيران ٿي، برطانوي موسيقار يقيني طور تي گلابي فلائيڊ جي ممڪن بحالي لاء دروازو بند ڪري ٿو: "بس، مان بينڊ سان ٿي چڪو آهيان. رچرڊ کان سواءِ ڪرڻ غلط ٿيندو. ۽ مان راجر واٽرس سان متفق آهيان ته هو اهو ڪندو آهي جيڪو هو پسند ڪندو آهي ۽ ”دي وال“ تي انهن سڀني شوز سان مذاق ڪندو آهي. مان هن سڀني سان امن ۾ آهيان. ۽ مان يقيناً واپس وڃڻ ۽ اسٽيڊيم کيڏڻ نه ٿو چاهيان. مان آزاد آهيان بلڪل ائين ڪرڻ لاءِ جيڪو مان چاهيان ٿو ۽ ڪيئن چاهيان ٿو".
راجر واٽرز اهو فيصلو 40 سال اڳ ڪيو هو
راجر واٽرز ڏانهن گلمور جو حوالو ڪجهه به آهي پر اتفاقي. واٽرس چاليهه سال اڳ پنهنجو الوداع قدم کنيو، البم جي رليز سان.فائنل ڪٽ”، سال 1983. پوءِ اهو ئي هو جنهن مطالبو ڪيو ته ٻيا ٽي ميمبر به پنڪ فلائيڊ ڪهاڻي کي بند ڪرڻ جو اعلان ڪن. پر ان وقت ڊيوڊ گلمور، رچرڊ رائٽ ۽ نڪ ميسن نه چيو ۽ افسانوي انگلش گروپ جي ڪهاڻي کي ٻي ڏهاڪي تائين جاري رکيو، اڃا تائين ناقابل فراموش زنده جذبا ڏنا، جيئن ته ڪنسرٽ جي ڍنڍ ۾. وينس 15 جولاءِ 1989ع.
اداس پر صحيح فيصلو
ڊيوڊ گلمور جي لفظن موسيقي جي تاريخ ۾ سڀ کان وڌيڪ غير معمولي بينڊن مان هڪ کي ختم ڪري ڇڏيو. اهو هڪ فيصلي جي طور تي بيان ڪري سگهجي ٿو دردناڪ, ڇاڪاڻ ته اهو انهن کي ٻيهر گڏ ڏسڻ جي ڪنهن به اميد کي ختم ڪري ٿو. جڏهن ته، اهو پڻ بيان ڪري سگهجي ٿو ساڄو، ڇاڪاڻ ته اهو اچي ٿو جڏهن توهان کي مڪمل طور تي خبر آهي ته جيڪو ٿي چڪو آهي اهو هاڻي واپس نه ٿو اچي سگهي. The Pink Floyd اهي هئا اهڙو عظيم، جديد رجحان جيڪو هاڻي نه آهي ورجائي سگهجي ٿو. گروپ جي فني توازن ۾ هاڻي ڪو خاموش پر غير معمولي موسيقار نه رهيو آهي، رچرڊ رائٽ، ۽ هاڻي اهو تخليقي ۽ نواڻ وارو جذبو نه رهي سگهي ٿو، اهو تخليقي جذبو، انهن ڪمپوزيشنز ۾، جنهن گروپ کي منفرد بڻايو.
وقت گذري ٿو. ناقابل برداشت. هر ڪنهن لاءِ. توهان کي هميشه ان لمحي کي سڃاڻڻ جي قابل هوندو جڏهن توهان کي چوڻو آهي "مڪا"، جيتوڻيڪ اهو ڪوشش جي قيمت آهي. سڀني فنڪارن لاء اهو سڀ کان ڏکيو لمحو آهي، ڇاڪاڻ ته، گهڻو ڪري نه، گهڻو ڪري، اهو عمر جي ترقي سان ٺهڪي اچي ٿو ۽ تسليم ڪيو ويو آهي ته ڪو به وڌيڪ نه ٿو ڏئي سگهي. فنڪارانه، ڪيترن سالن ۾ جيڪو ڏنو ويو آهي، اهو واقعي ڏکيو آهي. اسان سخت ۽ بي عمر گلابي فلائيڊ مداحن کي سندس فيصلي لاءِ ڊيوڊ گلمور جو شڪريو ادا ڪرڻو پوندو. هيم، راجر واٽرس، رچرڊ رائٽ ۽ نڪ ميسن، گروپ جي هڪ ٻئي همٿ جي باني جي شاندار جنون کي وسارڻ کان سواءِ، جيڪو 2006 ۾ گذاري ويو، يعني سڊ بيريٽ *, موسيقي جي تاريخ وڏن اکرن ۾ لکيل آهي. اهو اسان تي منحصر آهي شاندار ڪم ان کي اسان جي ٻارن ۽ پوٽن ڏانهن منتقل ڪرڻ جاري رکڻ لاء، جيڪو بدلي ۾، ان کي پنهنجي ٻارن ۽ پوٽي ڏانهن منتقل ڪندو. ڇاڪاڻ ته پنڪ فلائيڊ جو ڪم فن يا ادب جي هڪ شاهڪار جهڙو آهي: ابدي, يونيڪا e ناقابل ورجائي.
پي.
* سندن گم ٿيل دوست ڏانهن سڊ بيريٽ گلابي فلائيڊ راڪ جي تاريخ ۾ سڀ کان خوبصورت گيتن مان هڪ کي وقف ڪيو: "جٿي به هجو خوش هجو".
