Sanremo 1989
XXXIX edycja Festiwalu Piosenki Włoskiej nadawana była od 25 do 29 lutego 1989 roku, a prowadziła ją czwórka dzieci sztuki: Rosalinda Celentano, Gianmarco Tognazzi, Danny Quinn i Paola Dominguin. Na koniec konkursu wokalnego ranking wyglądał następująco:
Zwycięska piosenka: „Opuszczę cię”, Grany przez Annę Oxę i Fausto Leali;
Druga klasyfikacja: „Matki”, Grany przez Toto Cutugno;
Trzecie miejsce: ","Droga moja ziemio”, Grany przez Al Bano i Rominę Power.
Edycja Festiwalu, datowana na 1989 rok, zostanie zapamiętana za niefortunne postępowanie tych, których krytycy określili. "dzieci sztuki”, Ponieważ wszyscy czterej synowie słynnych ojców. Początkowo wybierani na asystentów dyrygenta, szybko awansowali na dyrygentów, po wielokrotnych odmowach ważnych artystów i prezenterów. W tej edycji po raz pierwszy jako śpiewak wystąpił poseł włoskiego parlamentu. Był to Gino Paoli, wybrany w 1987 roku na listę PCI.
Wspaniały powrót
39. edycja festiwalu w Sanremo zostanie zapamiętana przede wszystkim za powrót na ważnych scenach gwiazdy pierwszej wielkości na firmamencie historii włoskiej piosenki: Mia Martini, dla wszystkich Mimi. Tytuł jego utworu prezentowanego na Festiwalu to: "Przynajmniej ty we wszechświecie".
Po latach spędzonych w dramatycznym artystycznym zapomnieniu, z powodu haniebnych oskarżeń, że świat rozrywki nieustannie wymiotuje na nią, Mia Martini postanowiła wrócić na scenę muzyczną. O co została oskarżona Mia Martini? Być artysta, który przynosi pecha. Mówiono to w kręgach muzycznych tamtych lat wokół jego postaci. Brutalne usunięcie ze środowiska pracy, idąc za absurdalnymi plotkami, głęboko naznaczyło kalabryjską artystkę, która zdecydowała się porzucić sceny.
Odrodzenie ludzkie i artystyczne
W 1972 roku Bruno Lauzi i Maurizio Fabrizio w ciągu kilku dni napisali dwa arcydzieła włoskiego kompozytora: "Mały człowiek" i "Przynajmniej ty we wszechświecie”. „Mały człowieczek” był pierwszym, wielkim sukcesem Mii Martini, a „Przynajmniej ty we wszechświecie” pozostawał zamknięty w szufladzie autorów przez kilka lat. Bruno Lauzi chciał, aby Mia Martini ją zaśpiewała i czekał do 1989 roku, kiedy Mimì zdecydowała się ją zinterpretować na festiwalu w Sanremo. Ta piękna piosenka, połączona z niezwykłą interpretacją, przyniosła jej zdobycie Nagrody Krytyków, ale przede wszystkim ludzkie i artystyczne odrodzenie wielkiej śpiewaczki, która tylko z niewypowiedzianych powodów trzymała się z dala od sceny.
Jego wielkie sukcesy
- "Mały człowiek"
- „Przynajmniej ty we wszechświecie”
- "Menuet"
- „Mężczyźni się nie zmieniają”
- „A niebo się nie kończy”
- „Cu'mme”
- "Ojcze rzeczywiście"
- „Konstrukcja miłości”
To tylko niektóre z wielkich sukcesów Mia Martini. Ponad 25 lat po jej przedwczesnej śmierci nieustannie zapada w pamięć dzięki jej interpretacjom. Poza zwykłymi walorami wokalnymi i niezwykłymi zdolnościami interpretacyjnymi, stała się niezapomnianą ikoną włoskiej piosenki. Zapewne, jak to często bywa w życiu, wśród znawców branży muzycznej, którzy do dziś wspominają ją z nostalgią i sympatią, są też tacy, którzy przyczynili się do powstania jego zakaz jako niemile widziany artysta. Na szczęście pozostają miliony wielbicieli, którzy wciąż jej słuchają, wspominają i przypominają o jej artystycznej wielkości. Mia Martini uczestniczyła dziesięciokrotnie w festiwalu w Sanremo. Mimo że często wykonywała piękne piosenki, nigdy nie udało jej się wygrać edycji festiwalu śpiewu. W 1989 r. "Przynajmniej ty we wszechświecie ” zajął dziewiąte miejsce w 1992 roku z piosenką „Mężczyźni się nie zmieniają ”, zajął drugie miejsce.
Chcemy zakończyć tę krótką, ale konieczną i szczerą pamięć o Mii Martini, słowami „A niebo się nie kończy”, Piosenka napisana dla Mimì przez Ivano Fossati, kolejny wielki włoski autor tekstów, z którym Mia Martini przeżyła intensywną historię miłosną. Mia Martini opuściła nas w 1995 roku w wieku zaledwie 47 lat wiek. Przyczyną śmierci była nagła choroba. Urodziła się 20 września 1947 roku w Bagnara Calabra i faktycznie tak się nazywało Niedziela Rita Adriana Bertè, starsza siostra Loredany Berté.
A niebo się nie kończy
Nawet jeśli brakuje
Czy to będzie ból, czy zawsze będzie to niebo
O ile widzę
Kto wie, czy będę się bał
Albo poczucie, że cię pragnę
Jeśli mam bladą i pewną siebie twarz
Nikt się ze mnie nie wyśmieje
Jeśli będę szukał kogoś
Wrócić do mnie
Ktoś, kto uśmiecha się trochę pewnie
To on już wie na własne oczy
Utwór pobrany z „A niebo się nie kończy"
