Luna Rossa i łodzie biorące udział w America's Cup wykorzystują fizyczne zasady samolotów, w rzeczywistości… klejnot techniczny, który startuje na wodzie.
To samochody wyścigowe Formuły 1 na morzu, znane jako AC75, które brały udział w Pucharze Ameryki, najstarszych zawodach żeglarskich na świecie.
Jeśli jednak w pierwszej edycji z 1851 r. Rzuciliśmy sobie wyzwanie na łodziach o bardzo różnych kształtach i wadze (nawet 200 ton), dziś technologia rozwinęła się do tego stopnia, że te nowoczesne łodzie mogą nawet latać! jak to możliwe? „Wszystko dzięki foliom”, wyjaśnia Davide Tagliapietra, inżynier lotniczy z włoskiego zespołu Luna Rossa, który przyczynił się do futurystycznego projektu dodatków AC75.
„Mówimy o dwóch ruchomych ramionach robotów z włókna węglowego, które są umieszczone na burcie statku z dwoma aluminiowymi płetwami lub skrzydłami na końcu. Działają z wiatrem w pewnej odległości od kadłuba. Przy określonej prędkości wytwarzają obciążenie, które równoważy nachylenie łodzi, powodując siłę zwaną „momentem prostującym”, która podnosi kadłub z wody ”.
Te samochody wyścigowe na morzu kierują się tymi samymi zasadami, co lot samolotem. W rzeczywistości różne części folii są „łezkami”, ponieważ podążają za aerodynamicznymi właściwościami skrzydła samolotu. Tagliapietra kontynuuje: „Unosząc się na falach, stosunkowo słaby wiatr wystarcza, aby sobie z tym poradzić, średnio około 8-10 węzłów, może wywołać wymianę sił, umożliwiając przejście ze stanu nawigacji klasycznej do stanu„ lotu ” .
W rzeczywistości przechodzimy od siły hydrostatycznej, która reguluje wypór dowolnego obiektu zanurzonego w wodzie, do siły hydrodynamicznej charakteryzującej fazę lotu.
Jednak maksymalna prędkość AC75 jest osiągana przy 15-20 węzłach wiatru utrzymujących się powyżej 40-45 węzłów (75-85 km / h), a teoretyczny szczyt to 55 węzłów (100 km / h lub więcej). h). Do latania ster ma fundamentalne znaczenie: „Ma poziome mocowanie zwane windą, które może zrównoważyć siłę pionową i ustabilizować nawigację, trochę jak ogon samolotu”.
