Mieliśmy przyjemność przeprowadzić wywiad z wielkim aktorem Luigiego Petrucciego, który opowiedział nam o różnych epizodach swojej kariery aktorskiej. Petrucci zadebiutował w świecie rozrywki jako aktor teatralny na scenach wielu włoskich miast. Dzięki aktywnej karierze w końcu wkracza w świat telewizji i kina. W swojej karierze brał udział w kilku serialach telewizyjnych i więcej niż jednym filmie telewizyjnym, głównie w produkcjach Rai.
HELLO LUIGI JAK SIĘ MASZ? JAK SIĘ ZOSTAŁA ZABLOKOWANA?
Cześć, teraz mieszkam w Monteverde w Rzymie, nic mi nie jest, mam szkołę interpretacji filmowej, przygotowuję kilku gości, którzy chodzą do eksperymentalnego centrum kinematografii. Pod koniec marca wznowiliśmy lekcje streamingu, a teraz indywidualne spotkania.
WSZYSCY PAMIĘTAJĄ TWOJĄ CHARAKTER W TOWARZYSTWACH W SZKOLE. JAK ZNALAZŁEŚ SIĘ NA ZESTAWIE?
Byliśmy naprawdę szczęśliwi, zawsze w tym samym miejscu, to była ciągła koegzystencja. Wszyscy razem pracowaliśmy i często wieczorami w weekendy organizowano kolacje. Dzięki Carlo narodziła się między nami prawdziwa serdeczność. Byliśmy mieszanką znanych i mniej znanych aktorów, pochodziłem z teatru, z kilkoma osobami, z którymi utrzymywałem kontakt, jak Carlo.
CZY MOŻESZ NAM POWIEDZIEĆ JAKIEŚ ANEKDOTY O ZESTAWIE?
Przychodzą mi na myśl, na przykład mogę powiedzieć, że Carlo Verdone bardzo o nas zadbał. Aktorzy zawsze są jęczący, zawsze chcą być w centrum uwagi. Każdego ranka stawał się czymś w rodzaju podopiecznego, pytał, jak się czujemy, starając się poznać stan zdrowia każdego z nas, zalecając lekarstwa, które zażywamy, gdy zarzucamy złe samopoczucie. Inną rzeczą, którą pamiętam, były słynne kosze na lunch, które czasami nam się nie podobały, w rzeczywistości pewnego dnia przeszliśmy jak strajk głodowy. Pod koniec zamówiliśmy w Antonini, znanym barze w centrum. Inną rzeczą, którą dobrze pamiętam, jest to, że Carlo nigdy nie zatrzymał mnie na mojej scenie, ponieważ dużo improwizowałem na planie, odkąd byłem postacią Postiglione, gadatliwym.
JAKIE BYŁY RELACJE Z BERNABUCCI?
Miałem z nim doskonałe relacje, był jednym z tych, których widziałem wieczorem. Przykro mi, że byłem jedynym z grupy, który był obecny na pogrzebie. Jako aktor był też Maurizio Mattioli. Był bardzo szczególną osobą, żartował bardzo niegrzecznie, ale w rzeczywistości miał bardzo szlachetną duszę. Był bardzo miły i kulturalny, jego charakter był zupełnie inny niż jego istota. Ale kiedy zaczął grać w Finocchiaro, dawał z siebie wszystko, co najgorsze… Nie był wtedy aktorem, kiedy żartował, był taki, jak go widzieliśmy w Schoolmates.
JEŚLI NIE MIAŁEŚ POSTYLIONA POSTYLIONA, KTÓRĄ POSTACI CHCIAŁBYŚ ZAGRAĆ?
Zdecydowanie postać Massimo Ghiniego, szanownego Valenzaniego, bo lubię niejednoznaczne role.
PAMIĘTAJ, ŻE UCZESTNICZYŁEŚ W Fajerwerkach, DZIECKO I POLICJANTKA
Dziecko i policjant był to efekt bliskiej współpracy z Carlem, zrobiłem to chętnie, także dlatego, że zrobiliśmy też razem dwie reklamy Agipa, których był reżyserem. Jeśli chodzi o film Pieraccioniego, to pamiętam piękny scenograf na Malediwach, tyle że zawsze była zła pogoda. Wieczorem zawsze byliśmy razem, a prawdziwą gwiazdą był Ceccherini.
POWIEDZ NAM, ZAMIAST SWOJĄ CZĘŚĆ W FANTOZZI ALLA RISCOSSA I TO SŁAWNE ZDANIE ...
Film pamiętam bardzo dobrze, był to wybór prawie w całości improwizowany, Paolo Villagio nie postępował zgodnie ze scenariuszem i czułem się z nim bardzo dobrze.
Z JAKĄ FIKCJĄ JESTEŚ NAJBARDZIEJ POWIĄZANY?
Na pewno "nowy zespół„Gdzie grałem Luigi Fusco. Podoba mi się, jak powiedziałem wcześniej, niejednoznaczna, tajemnicza rola i tutaj rozmawialiśmy o skorumpowanej policji. Nawet nagrania komedii dla Rai Eduardo De Filippo wspólnie z Massimo Ranierim zajmują szczególne miejsce w moim sercu. Byłem szczęśliwy, że strzelałem
JAKIE SĄ TWOJE PRZYSZŁE PROJEKTY?
Przed Covidem pracowałem nad dwoma projektami, na których naprawdę mi zależy. Pierwszy to bardzo wyjątkowy film, prawdziwa historia filmu ”La Dolce Vita„Debiutem reżyserskim filmu Józef Pedersoli syn Carlo Pedersoli (Bud Spencer). Skończyłem zdjęcia do filmu w grudniu. Gram neapolitańskiego producenta filmowego Peppino Amato, który wyprodukował słynny film w 1960 roku. Mamy nadzieję, że ten film będzie mógł konkurować w Wenecji. Ten niesamowity projekt opowiada prawdziwą historię narodzin „Dolce Vita”, istnieje również wiele świadectw z tamtych czasów, prawdziwy dokument. Miejmy nadzieję, że inne projekty zostaną przełożone na wrzesień.
artykuł Wywiad z Luigim Petrucci, „Postiglione” in Schoolmates pochodzi z My z lat 80-90.
