Nie igraj z ogniem. Zawsze nam to wyjaśniali, prawda? Niemniej jednak, mężczyzna jest zbyt ciekawy tego, co dzieje się wokół niego, aby odwrócić jego uwagę od czegoś, czego zaczął doświadczać, zwłaszcza jeśli wie, że jest to niebezpieczne i zabronione.
To trochę jak to, co przydarzyło się filmowcowi (a także kolarzowi-amatorowi) Bryana Fogela kiedy postanowił udokumentować swoje próba dopingu, aby pokazać, jak łatwo było oszukać testy.
Nikt by sobie nie wyobrażał, że w 2017 roku ”Icarus„Zmieniłoby się w film dokumentalny Netflix o największym skandalu w świecie rosyjskiego sportu, co więcej wygrywając rok później Oscar dla najlepszego filmu dokumentalnego.
Fogel, wielki zwolennik Lance Armstrong, był zszokowany wiadomością, że jego idol również używał środków dopingujących. Postanowił więc wyruszyć w tę „podróż” i dzięki serii wideorozmów i spotkań rozumiemy radykalne przejście od prostego śledztwa do pokaz nieuczciwości sportowej na najwyższym poziomie.
Podróż Fogla rozpoczyna się w laboratorium antydopingowym Uniwersytetu Kalifornijskiego z naukowcem Donem Catlinem, który potwierdza teorię rowerzysty: z zachowaniem pewnych środków ostrożności, testy mogą być stronnicze. Catlin postanawia jednak się wycofać, bojąc się konsekwencji, jakie mogą przynieść te badania, i podaje piłkę koledze-szefowi rosyjskiego laboratorium antydopingowego Grigorijowi Rodčenkowowi, który ujawni wszystkie oszustwa związane z Igrzyskami w Soczi w 2014 roku (żeby wymienić jedną), tzw. operacją „Soczi Resultat”, w dużej mierze powierzoną dawnemu KGB (obecnie FSB) i sfinansowaną przez samego Putina. Ale chodźmy w porządku.
Podczas gdy Rodčenkov kontynuował podążanie za Fogelem w jego „podróży”, 9 grudnia 2014 roku ukazał się niemiecki dokument, który oskarżył rosyjskich sportowców o doping (opublikowane oczywiście po opuszczeniu kraju przez informatorów). A oto czyje ręce otworzyły puszkę Pandory: WADA (Światowa Agencja Antydopingowa) rozpoczęła śledztwo przeciwko Federacji Rosyjskiej, ujawniając więcej niż kilka szkieletów w szafie. Od tuszowania do zniszczonych próbek a łapówki za ukrycie testów; „Rosja to imperium zła”, jak mówi sam lekarz. Tak więc 13 listopada 2015 roku ogłoszono zawieszenie rosyjskiej lekkoatletyki we wszystkich zawodach.
Rodčenkov, z pomocą Fogela, zdołał uciec do Ameryki i na godzinę przed końcem naszego dokumentu mamy długi wywiad, w którym wyjawia wszystko o swojej pracy i (przynajmniej częściowo) swoim życiu prywatnym.
Dopingowani sportowcy podążyli za rygorystyczny program finansowany przez samo państwo, co w konsekwencji sugeruje, że Putin wiedział wszystko (pomimo tego, że zarówno on, jak i ówczesny minister sportu Witalij Mutko, i jego wiceminister Iuri Nagornykh próbowali zaprzeczyć dowodom).
Substancja dopingująca przygotowana przez Rodčenkova była koktajl trzech substancji zmieszany z likierem. Wyjaśnia też cały proces wymiany skażonych próbek moczu na czystą: był to ogromny „zespołowy wysiłek” naukowców i agentów byłego KGB.
Jak to działa w skrócie: próbki A i B (pierwsze analizowane natychmiast, a drugie przechowywane do ewentualnego dalszego zbadania, jeśli próbki A były pozytywne) są napełniane przed stewardem i zamykane wieczkiem, który należy rozdzielić, aby otworzyć. W nocy Rodčenkov przekazał skażony mocz agentom w sąsiednim budynku, który zamiast tego przyniósł butelki z czystym moczem. Wymyślili również system, który pozwalał na ich otwieranie bez konieczności łamania zamknięcia.
Podczas gdy lekarz pozbył się tego wszystkiego, w Rosji próbowano go zdyskredytować, a jego żonę i dzieci przesłuchiwano, ale teraz rozpoczęły się prace i trzeba było je kontynuować. Więc to wszystko zostało zgłoszone nikomu innemu niż New York Times.
17 czerwca 2016 przyjechał ban potwierdzony dla chłopców rosyjskich lekkoatletyki, aby wziąć udział w igrzyskach olimpijskich w Rio, a dodając do dawki, dzień po tym, jak WADA zaproponowała wykluczenie wszystkich sportowców z zawodów. Propozycja, która została później odwołana.
Rodčenkov, pod koniec filmu dokumentalnego, wszedł do program ochrony świadków mocno obawiając się o swoje bezpieczeństwo. Innych jego kolegów faktycznie znaleziono martwych z powodów, powiedzmy, podejrzanych o te tematy.
Do tej pory lekarza nadal nie ma i, w wywiadzie dla BBC w 2020 roku, mówi, że Rosja się nie zmieniła i że żaden sportowiec nie powinien był startować w Tokio. Z drugiej strony WADA zastrzegła, że ci, którzy okażą się czyści, mogą brać udział pod neutralną flagą.
Są gry, w które gra się niebezpiecznie, ale trzeba się z nimi zmierzyć ze względu na ten nasz ukochany świat.
Poświęć kilka godzin swojego dnia i zobacz, jak rozwinęła się nauka i ramię w ramię, zdolność ludzi do ukrywania swojej prawdziwej tożsamości. Zrobienie dobrej recenzji i głębsze przeanalizowanie ogromnej plamy w historii sportu może być tylko interesujące.
artykuł Ikar, kiedy doping jest stanem pochodzi z Narodziny sportu.
