„O nic się nie martw”
„Topisz się w szklance wody”
"Przesadzasz"
„Traktujesz to zbyt poważnie”
Jest prawdopodobne, że więcej niż jeden raz słyszałeś te zwroty lub nawet wyszły one z twoich ust. Czasami te zwroty mają na celu pomóc, zachęcić osobę do bycia silniejszym, ale generalnie mają odwrotny skutek, ponieważ ukrywają nasionaunieważnienie emocjonalne.
Unieważnienie emocjonalne ma miejsce, gdy ktoś odrzuca, ignoruje lub odrzuca ja uczucia i emocje osoby. Wysyła wiadomość, że to, co słyszysz, jest nieodpowiednie, nie na miejscu lub niewarte rozważenia.
W rzeczywistości wszyscy możemy czasami być niepełnosprawni, ponieważ albo jesteśmy zbyt zajęci swoimi problemami, albo dlatego, że nie wiemy, jak radzić sobie z emocjami, których intensywność nas przytłacza. Problem polega na tym, że emocjonalne unieważnienie staje się trwałym wzorcem w miarę upływu czasu. W takim przypadku może stać się formą znęcanie się emocjonalne które należy zidentyfikować, aby zakończyć to tak szybko, jak to możliwe.
Najczęstsze rodzaje emocjonalnego unieważnienia w związkach
1. Zminimalizuj stany afektywne
Bardzo powszechną formą emocjonalnego unieważnienia jest minimalizowanie emocji, uczuć i obaw innych. Jeśli widzimy kogoś smutnego, nostalgicznego, pogrążonego w żałobie lub zmartwionego, zamiast próbować postawić się w jego sytuacji, aby zrozumieć, co się z nim dzieje i jak się czuje, po prostu mówimy: „to nic”, „nie martw się”, „nie widzę problemu” lub „robisz burzę w szklance wody”.
Wyrażenia te przekazują ideę, że problemy innych nie są tak ważne ani warte rozważenia. Ogólnie rzecz biorąc, ten rodzaj emocjonalnego unieważnienia zwykle objawia się zwykłym lenistwem, ponieważ znacznie łatwiej jest zminimalizować stany afektywne innych niż podjąć wysiłek umysłowy, aby postawić się na ich miejscu. Oczywiście człowiek naprawdę mógłby „utopić się w filiżance”, ale minimalizowanie jego problemów nie pomoże mu utrzymać się na powierzchni.
2. Odrzucenie emocjonalne
Odrzucenie emocjonalne to kolejna z najczęstszych form unieważnienia. W rzeczywistości zdarza się to dość często w przypadku dzieci. Kiedy mówimy to dzieciom „mężczyźni nie płaczą”, na przykład unieważniamy emocje stojące za płaczem. Dzieje się tak również wtedy, gdy mówimy osobie – Płaczesz nad tymi bzdurami? lub „nie powinieneś się tak czuć”.
Odrzucenie emocjonalne jest zwykle spowodowane naszą niezdolnością do radzenia sobie ze stanami afektywnymi własnymi i innych. Jeśli czujemy się niekomfortowo z przejawami emocji, będziemy mieli tendencję do odrzucania samego ich istnienia. Rzeczywiście, cierpienie, ból lub udręka drugiej osoby zwykle powodują wielki dyskomfort u tych, którzy są jej świadkami, tak bardzo, że często nie możemy wymyślić innego sposobu egzorcyzmowania tego uczucia niż odparcie emocji drugiej osoby.
3. Ocenianie osoby na podstawie jej emocji
Emocje istnieją. Są automatyczną reakcją na ważne sytuacje. Nie ma „dobrych” i „złych” emocji, są tylko nieodpowiednie ich wyrażanie. Dla tego osądzaj stany afektywne drugiego, za pomocą zwrotów takich jak „jesteś zbyt wrażliwy”, „nie bądź głupi, nie wolno ci tak reagować” lub „jesteś bardzo słaby” jest to jeden z najgorszych rodzajów emocjonalnego unieważnienia.
W ten sposób nie pomagamy drugiej osobie, ale pogłębiamy jej dyskomfort, ponieważ nie czuje się zrozumiana i wspierana. Wręcz przeciwnie, czuje się oceniana, a nawet krytykowana za to, jak się czuje. Jeśli spróbujemy postawić się na jej miejscu, być może uda nam się dojść do wniosku, że ma aż nadto powodów do zmartwień, złości, smutku lub frustracji. Emocje nie są wyrazem słabości, ale człowieczeństwa.
4. Zmiana poczucia emocji
Jednym z bardziej subtelnych rodzajów emocjonalnego unieważnienia jest przekonanie osoby, że nie czuje tego, czego faktycznie doświadcza. Często zdarza się, że wyrażane emocje są klasyfikowane jako „negatywne” i społecznie źle widziane. Wyrażenia jak „Nie jesteś zły, jesteś po prostu zdenerwowany” odwracają uwagę od pierwotnej emocji, obniżając jej intensywność.
Nawet zwroty typu "No dalej, nie bądź smutny, podnieś się, bądź silny" ukrywają próbę unieważnienia, ponieważ osoba próbuje zmienić to, co czuje, na bardziej akceptowalną emocję. Jasne, są sytuacje, w których musimy kontrolować nasze uczucia i iść naprzód, aby funkcjonować bardziej adaptacyjnie, ale kiedy emocje nas przytłaczają, próba stłumienia ich przez zastąpienie ich innymi prowadzi tylko do jeszcze większego cierpienia.
5. Odmowa prawa do wysłuchania
W tym przypadku nie ma próby minimalizowania emocji, ale jest ona wprost zaprzeczana. Fraza „Nie masz prawa tak się czuć” jest uosobieniem tego rodzaju emocjonalnej walidacji, ponieważ wyjaśnia osobie, że jej reakcja jest całkowicie nie do zaakceptowania. Nawet zwroty typu „mogło być dużo gorzej”, „to nic” lub „gdybyś tylko wiedział, przez co przeszedłem” implikują bardziej zawoalowane odrzucenie tej emocji.
Podstawowym przesłaniem, które otrzymuje osoba, jest to, że nie powinna czuć się w określony sposób, ponieważ nie ma do tego prawa, idea, która przekazuje nie tylko pogardę, ale także egoizm i wyższość. Komunikuj w sposób nie budzący wątpliwości, że doświadczenie emocjonalne tej osoby jest nieważne, ponieważ ktoś inny przejął władzę decydowania o tym, jak powinna się czuć.
Unieważnienie emocjonalne w różnych formach sprawia, że druga osoba czuje się samotna, niezrozumiana, niewidzialna i mała. Kiedy trywializujemy, minimalizujemy lub zaprzeczamy uczuciom innych, przyczyniamy się do ich wzrostu. Te emocje zawsze znajdą sposób na wyrażenie siebie i zwykle wychodzą w najgorszy sposób, poprzez somatyzację lub wybuchy emocjonalne.
Zasadniczo tego typu ekspresja jest próbą przekierowania osoby w kierunku stanów afektywnych, które są dla nas łatwiejsze do opanowania. Problem polega na tym, że zwykle zaczynają się od zaprzeczenia pierwotnego stanu, unieważniając to, co dana osoba czuje. Z tego powodu ważne jest, abyśmy nauczyli się czuć swobodniej w wyrażaniu emocji, zwłaszcza tych, które klasyfikujemy jako „negatywne”.
Nie oznacza to, że nie powinniśmy próbować pocieszać innych lub że nie możemy już nic powiedzieć, ale powinniśmy zastanowić się przed mówieniem i zrobić to z najgłębszą empatią, upewniając się, że porusza nas szczera chęć pomocy drugiemu .
Kiedy przyjmujemy postawę empatii, przestajemy osądzać, umniejszać lub tłumić emocje innych osób i zamiast udzielać im niezamówionych rad, proponujemy przyjacielskie ramię i po prostu mówimy: „Widzę, że jesteś chory, jak mogę ci pomóc?”
Wejście 5 rodzajów emocjonalnego unieważnienia, które wyrządzają wiele szkód po raz pierwszy opublikowano w Kącik Psychologii.
