“Vergeving bevrijdt de ziel, neemt angst weg. Daarom is het een krachtig wapen", zei Nelson Mandela. Hij was niet verkeerd. De voordelen van vergeving zijn enorm. De wetenschap heeft aangetoond dat vergeving goed is voor de gezondheid, ook al is het niet altijd gemakkelijk om wrok los te laten, vooral wanneer de wond recent is of bijzonder diep is en onze meest gevoelige delen raakt.
De kosten van het koesteren van wrok
Langdurige wrok, onderdrukte woede en onopgeloste conflicten kunnen uiteindelijk onze gezondheid aantasten, niet alleen emotioneel maar ook fysiek. Gekwetst zijn, teleurgesteld zijn en een verlangen naar wraak hebben, impliceert een enorme psychologische last die ons niet alleen emotioneel, maar ook fysiek treft.
Chronische woede activeert bijvoorbeeld de vecht- of vluchtmodus, die veranderingen in het hormoonniveau en het zenuwstelsel teweegbrengt die uiteindelijk onze hartslag, bloeddruk en immuunrespons veranderen. Deze veranderingen, die in de loop van de tijd worden gehandhaafd, iets wat vaak voorkomt als we wrok jegens iemand voelen, verhogen het risico op het ontwikkelen van verschillende ziekten. Aan de andere kant is vergeving een bevrijdend middel.
Een studie uitgevoerd aan de Universiteit van Alabama keek naar de gezondheidsvoordelen van vergeving. Eenentachtig volwassenen meldden een keer dat ze zich bijzonder gekwetst of verraden voelden - sommigen vergevingsgezind en anderen niet. Daarna werden ze geëvalueerd van de fysieke symptomen tot de gebruikte medicijnen en de emoties die door de herinnering werden opgewekt. Het bleek dat mensen die hadden vergeven, minder snel reageerden en over het algemeen een betere gezondheid genoten.
Deze onderzoekers zijn van mening dat de voordelen van vergeving grotendeels te danken zijn aan het feit dat het negatieve emoties en stress vermindert, op een manier die als een beschermende factor voor de gezondheid fungeert. In feite, de mensen die houden rancore ze hebben ook meer kans op ernstige depressie en posttraumatische stress. Omgekeerd voelen degenen die gemakkelijker vergeven, zich meer tevreden met hun leven en ervaren ze minder depressie, angst, stress, woede en vijandigheid. Vergeving is ook gevonden om de angst los te laten die wordt veroorzaakt door het houden van een open wond.
Een onderzoek ontwikkeld aan de Luther College in de Verenigde Staten ontdekte dat vergeving kan werken als een beschermende factor tegen de schade veroorzaakt door stress. Deze psychologen hebben ontdekt dat mensen die gemakkelijker vergeven, beter kunnen omgaan met zeer stressvolle levensgebeurtenissen en dat deze minder stress veroorzaken, waardoor de impact op de gezondheid minder is.
In een ander onderzoek volgden dezelfde psychologen vijf weken lang een groep mensen om veranderingen in hun vergevingsniveau in het dagelijks leven te analyseren. Ze ontdekten dat naarmate ze alledaagse overtredingen meer vergaven, hun stressniveaus afnamen. Stressvermindering zorgde op zijn beurt voor minder psychische problemen en minder lichamelijk ongemak.
Wat houdt vergeving eigenlijk in?
Iemand vergeven houdt niet in dat we vergeten wat ze hebben gedaan of gerechtigheid opgeven, maar alleen het verlangen naar wraak laten verdwijnen, in combinatie met de bereidheid om wrok jegens de persoon die ons pijn heeft gedaan op te geven.
Daarom komt vergeving voort uit een overtreding die door het slachtoffer als opzettelijk wordt ervaren, die aanvankelijk reageert met een wraakhouding. Maar het wordt gevolgd door een proces van reflectie, dat ook de vorm kan aannemen van cognitief herkauwen, waardoor de eerste emotionele reactie verdwijnt om plaats te maken voor een opzettelijke daad van het opgeven van wraak.
Vergeving is een actief proces waarbij we een bewuste beslissing nemen om negatieve gevoelens los te laten, ongeacht of de persoon die ons pijn heeft gedaan het verdient of niet. Vergeving is geen naar buiten gerichte daad, het is eerder een zelfbevrijdende beslissing. Interessant is dat wanneer we woede, wrok en vijandigheid loslaten, we empathie en zelfs mededogen kunnen gaan voelen voor de persoon die ons pijn heeft gedaan.
Daarom is het niet alleen een verstandige keuze om ons open te stellen voor vergeving, het kan ons ook helpen ons welzijn te beschermen en te behouden. Ons lichaam heeft er baat bij als we de positieve emoties en gevoelens van opluchting en lichtheid ervaren die kenmerkend zijn voor vergeving.
Om te profiteren van de voordelen van vergeving en dat dit niet als een verplichting wordt ervaren, moet elke persoon zijn eigen ritme van emotionele genezing respecteren. Enrights model van vergevingstherapie is bijvoorbeeld gebaseerd op een systeem van 20 stappen dat ons in staat stelt om er vier te doorlopen: ontdek de negatieve gevoelens die we hebben over de overtreding, besluit te vergeven, werk eraan om te begrijpen wie we zijn beledigd. en ontdek empathie en compassie voor die persoon.
Dit model helpt ons niet alleen om te vergeven, maar stelt ons ook in staat om de persoon tegen wie we een wrok koesteren of een verlangen naar wraak koesteren als een ander gewond mens te zien, in plaats van ze te stereotyperen en ze alleen te definiëren voor hun beledigende acties. Dit zal ons helpen om de wrok los te laten om onszelf van de overtreding te bevrijden.
Bronnen:
Lang, K. et. Al. (2020) Vergeving van anderen en daaropvolgende gezondheid en welzijn op middelbare leeftijd: een longitudinaal onderzoek naar vrouwelijke verpleegkundigen. BMC Psychologie; 8:104.
Toussaint, L. et. Al. (2016) Effecten van levenslange blootstelling aan stress op de mentale en fysieke gezondheid bij jongvolwassenen: hoe stress degradeert en vergeving de gezondheid beschermt. J Health Psychol; 21 (6): 1004-1014.
Toussaint, L. et. Al. (2016) Vergeving, stress en gezondheid: een dynamisch parallel procesonderzoek van 5 weken. Ann Behav Med; 50 (5): 727-735.
Lawler, KA et. Al. (2005) De unieke effecten van vergeving op gezondheid: een verkenning van paden. Journal of Behavioral Medicine; 28 (2): 157-167.
De ingang De voordelen van vergeving: waarom is vergeving goed voor de gezondheid? werd voor het eerst gepubliceerd in Hoek van de psychologie.
