Beste wensen Maestrone voor uw 81 jaar
"Beste wensen, Maestrone 80+1 wil je feliciteren. Maar ik vraag me af: Om een Maestro van het woord wat kan er in het origineel op zijn verjaardag worden geschreven?
Waarschijnlijk Niets. Of misschien dus. Een Tanto die bestaat uit meer dan 40 jaar "electieve affiniteiten".
Een Tanto die eruitziet als een audiocassette die terugspoelt en me terug in de tijd brengt.
Het is eigenlijk van een audiocassette met je mooiste liedjes, dat het allemaal begon.
We zijn een beetje samen opgegroeid. Jij, die als jonge singer-songwriter geleidelijk groter en groter bent geworden
en van roem en ik, die als tiener je liedjes uit mijn hoofd leerde, merkte dat ik een leugenaar was onberouwvol.
Ik ben opgegroeid met het leren over jouw mythen die, beetje bij beetje, de mijne zijn geworden.
We zijn allebei in juni geboren en hebben hetzelfde voetbalgeloof. Wat de politiek betreft, zelfs onder vele teleurstellingen, blijft het een bijna absolute culturele affiniteit.
Beste Francesco, ik ben je zoveel verschuldigd, net als miljoenen andere mensen van minstens drie generaties, omdat je ons zoveel hebt gegeven met je muziek.
Woorden zijn edelstenen, maar slechts enkelen weten hoe ze ze moeten laten schitteren. Weinigen kennen de kunst van het schrijven. Weinigen kennen het zo als jij.
Teruggaand in het geheugen, hier zijn enkele titels van de liedjes op de beroemde audiocassette, die ik angstvallig bewaar als een relikwie:
Zijde A
God is dood
Auschwitz
De oude man en het kind
De locomotief
Eskimo
de gepensioneerde
de vergiftigde
Kant B
We zullen er niet zijn
In de dood van SF (Lied voor een vriend)
Wortels
Kleine stad
Het lied van twaalf maanden
Lied van het Portugese meisje
Een onwaardig klein verhaal
Groeten meester. De sterke emoties van je woorden
Ten eerste die onophoudelijke stroom van noten en woorden die hun plaats in mijn hoofd begonnen te vinden, totdat het iets diepers werd.
Iets dat binnenkwam en, onbewust, een deel van mij begon te worden.
Iets dat wel van buitenaf kwam, maar dat altijd al bij mijn aard leek te zijn geweest.
Dit was je vermogen om verhalen te vertellen, hun emoties te beschrijven, zelfs en vooral de meest intieme, die niet eens aan de beste vriend worden verteld.
De jouwe KAMERS VAN HET DAGELIJKS LEVEN, die ze werden zelfs ons dagelijks leven, met al hun nuances. Een beetje wit, een beetje zwart en de oneindige grijstinten die ons leven kleuren.
"Ik hoor het van achter de muur die elk geluid doorlaat
de bijna slechte geur van eten,
Ik zie het in het licht dat ik me ook nog goed herinner
van een schemerige gloeilamp, die met dertig kaarsen,
tussen meubels die nog nooit een andere pracht hebben gezien,
oude kranten en hoeken van stof en geuren,
tussen de gebruikte en vreemde geluiden van zijn dagelijkse rituelen:
eten, opruimen, dan afwassen en handen wassen".
Fragment uit “De Pensionato” Francesco Guccini
Jouw huis. Jouw roots
“Het huis aan de rand van de avond
Donker en stil staat het
Adem heldere, lichte lucht
En je hoort stemmen misschien van een ander tijdperk
En je hoort stemmen misschien van een ander tijdperk
Het huis aan de rand van herinneringen
Altijd hetzelfde, zoals je het kent
En daar zoek je je roots
Als je de ziel die je hebt wilt begrijpen
Als je de ziel wilt begrijpen die je hebt "
Fragment uit "Wortels" Francesco Guccini
Bovenal wil ik je voor één ding bedanken, dat je altijd jezelf bent gebleven.
Gekoppeld aan je ROOTS, aan je geboorteplaats en aan je idealen.
Ik stel me voor dat je nu je verjaardag viert met de mensen waar je het meest om geeft.
Tussen het ene telefoontje en het andere van vrienden, familieleden, collega-songwriters, gekozen rangen.
Journalisten die, met een buitengewone verbeeldingskracht, je zullen vragen hoe het voelt om 81 jaar oud te zijn, nadat ik je vorig jaar vroeg wanneer je de legendarische drempel van 80 hebt overschreden.
En dit alles in de absolute rust van uw mythische Pàvana. Daar waar je blijft luisteren naar het onophoudelijke en onveranderlijke geluid van de Limentra, dat je woorden en je gedachten begeleidt.
Een hartelijke groet en laten we elkaar de volgende keer ontmoeten, misschien om over je nieuwe boek te praten.
Groeten meester. En bedankt
"De overtuiging dat die teksten,
vooral toen ze uit de pen van Francesco Guccini kwamen,
ze kunnen zelfstandig en met goede reden
plaatst zichzelf in het poëtische panorama van de Italiaanse twintigste eeuw...
Des te meer in onze moeilijke tijd,
die woorden instrumenten van geweld of leugens maakt?
of simulacra van leegte, Guccini's ethiek van het woord
kan op zijn minst de hoop doen ontbranden dat discretie
en coherentie is misschien iets anders dan utopie."
Genomen uit Inleiding door "Liedjes" di Gabriella Fenocchio Ed Bompiani Overlook
Gesigneerd
Een type verloren achter de wolken en poëzie
Artikel door Stefano Vori
