အရာရာကို ယုံမှားသံသယရှိသော လူ့အဖွဲ့အစည်းသည် ကျရှုံးရန် အကျုံးဝင်သည်။

အရာရာကို သံသယ။ ဤအရာသည် ကျွန်ုပ်တို့နေထိုင်သည့်အချိန်များကို ဖော်ပြသည့် အမြင့်ဆုံးဖြစ်နိုင်သည်။ ရည်ညွှန်းခြင်း၏ ပါဝါသည် နှိုင်းရလွန်သော အမှန်တရားအဖြစ်သို့ ပျော်ဝင်သွားသည့်အချိန်များ။

ဒါက အသစ်အဆန်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ Descartes သည် သံသယကို သူ့နည်းသူ့ဟန်ဖြင့် စနစ်တကျ ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ "ဒါကြောင့် ငါထင်တယ်" ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက သံသယရှိတဲ့ ဒဿနိကဗေဒပညာရှင်တွေဟာ သံသယတွေကို လက်ခံယုံကြည်ခဲ့ကြပြီး နောက်ပိုင်းမှာ နစ်ရှေးကိုယ်တိုင်က ဒီလိုပြောခဲ့တယ်။ "ယုံကြည်မှုတိုင်းသည် ထောင်တစ်ခုဖြစ်သည်။"

အမှန်တရားကို ရှာဖွေရာတွင် ကိရိယာတစ်ခုအနေဖြင့် သံသယသည် အလွန်အသုံးဝင်သည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ ကျင့်သုံးနေတာ မှားနေနိုင်တယ်။ သံသယက လက်ထဲက ထွက်လာတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ သံသယဖြစ်ခြင်း၏ တစ်ဝက်တစ်ပျက် အသုံးချခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဘဝနှင့် ကျွန်ုပ်တို့၏လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် ဖြေရှင်းသည်ထက် ပြဿနာများကို ဖန်တီးနေခြင်းဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။

ဥာဏ်ပညာ ပလ္လင်ပေါ်၌ ယဇ်ပူဇော်ခြင်း။

"ကျွန်ုပ်တို့၏လူ့အဖွဲ့အစည်းသည် ဉာဏ်ပညာထက် ဉာဏ်ပညာကို မြှင့်တင်ပေးပြီး ထိုဉာဏ်ရည်၏ အပေါ်ယံ၊ ရန်လိုပြီး အသုံးမဝင်သော အသွင်အပြင်များကို ဂုဏ်ပြုကြသည်" တိဗက် ဗုဒ္ဓဘာသာ သခင် Sogyal Rinpoche က ရေးသားသည်။ "ငါတို့သည် သစ္စာတရားအတွက် ယုံမှားသံသယကို စွဲယူ၍ လွန်စွာ လွဲမှားစွာ ဖြူစင်သော စိတ်ရှိသော ဖြစ်ကုန်သောကြောင့် ယုံမှားခြင်းဟူသော အတ္တသည် ဉာဏ်ပညာမှ မိမိကိုယ်ကို ကာကွယ်ရန် အပြင်းအထန် ကြိုးစားခြင်းထက် မပိုသော ဝိစိကိစ္ဆာ ဟူသော ရည်ရွယ်ချက် အစစ်အမှန်၏ အသီးအပွင့်အဖြစ် ထင်ရှားနေပေသည်၊ အသိပညာ"

“ခေတ်ပြိုင်ပညာရေးသည် ကျွန်ုပ်တို့အား ဒွိဟဖြစ်ခြင်း၌ မှေးမှိန်စေပြီး အမှန်မှာ ဘာသာတရား သို့မဟုတ် ဒွိဟဓမ္မဟု ဆိုနိုင်လောက်သည့် အရာကို ဖန်တီးပေးခဲ့သည်၊ အသိဉာဏ်ရှိသောသူဟု မှတ်ယူရမည့်သူသည် အရာရာကို ယုံမှားသံသယရှိကြောင်း အမြဲပြသရမည်၊ မှားသည်ကို ညွှန်ပြ၍ မေးခဲသော၊ ဘယ်အရာမဆို မှန်ပါတယ်၊ အမွေဆက်ခံထားတဲ့ အတွေးအခေါ်တွေကို ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း ရှုတ်ချပြီး ယေဘုယျအားဖြင့် ရိုးရှင်းတဲ့ စေတနာနဲ့ လုပ်ဆောင်သမျှ အရာအားလုံးကို “

Sogyal Rinpoche ၏ အဆိုအရ၊ ဤသံသယအမျိုးအစားသည် အဆုံးတိုင်သွားသောကြောင့် အပျက်သဘောဆောင်ပါသည်။ “ပိုမိုကျယ်ပြန့်ပြီး ပိုမို နုပျိုသော အမှန်တရားမှန်သမျှကို စစ်မှန်သော ပွင့်လင်းမြင်သာမှုမှ ထပ်ခါတလဲလဲ ပျက်ဆီးစေသည့် ဆန့်ကျင်ဘက်အပေါ် မြုံနေသော မှီခိုမှု”။ လက်တွေ့တွင်၊ သံသယစိတ်ကြောင့် သံသယစိတ်သည် အသိဉာဏ်၏ လက္ခဏာတစ်ခုဟု ကျွန်ုပ်တို့ထင်မြင်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့အား အကြွင်းမဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကမောက်ကမအဖြစ်သို့ ရိုးရှင်းစွာ ကျဆင်းသွားစေနိုင်ပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့အား ရှေ့သို့မရွေ့နိုင်ဘဲ မကြာခဏဆိုသလို မသိနားမလည်သော နှိုင်းယှဥ်မှု၏ ချည်နှောင်မှုတွင် ထားခဲ့သည်။ ငါတို့ကို နောက်ဆုတ်စေတယ်။

မြင့်မြတ်သောသံသယသည် မိမိကိုယ်ကို မေးခွန်းထုတ်ခြင်းလည်း ပါဝင်သည်။

ကျွန်ုပ်တို့သည် သံသယကို ချီးမွမ်းသည့် လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဖြစ်သော်လည်း သူ့ကိုယ်သူ သံသယဝင်ကာ မိမိကိုယ်ကို မေးခွန်းထုတ်ရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။ အပြင်ဘက်ရှိ အရာအားလုံးကို သံသယဝင်ကာ အတွင်းကို မကြည့်ဘဲ ကျွန်ုပ်တို့သည် “အမှန်တရား” လမ်းကြောင်းကို ညွှန်ပြသည့် လူမှုဆက်ဆံရေး အခြေအနေတွင် ရောယှက်ဝင်ရောက်လာကြသည်။ သို့သော် ထိုလမ်းသည် ဉာဏ်ပညာသို့ ဦးတည်သည်မဟုတ်။

လက်တွေ့မှာတော့ ပြင်ပအရာအားလုံးကို သံသယဝင်ပါတယ်။ ကမ္ဘာမြေကြီးသည် ပတ်ပတ်လည်၊ ဗိုင်းရပ်စ်ရှိမှု၊ စာရင်းအင်းများ၊ ပါဝါကိန်းဂဏန်းများကို ပြောသည်၊ သတင်းစာများတွင် ရေးထားသည်များ၊ ဆရာဝန်များနှင့် မီးတောင်ပညာရှင်တို့ ပြောတာကို သံသယရှိကြသည်...။ မေးခွန်းထုတ်ပြီး အလဟဿမဖြစ်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။

ဒါပေမယ့်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးခွန်းထုတ်ရမယ်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မေးခွန်းထုတ်ရမယ်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အချို့သော ကောက်ချက်ချရန် ဦးတည်စေသော တွေးခေါ်မှုဖြစ်စဉ်ကို မေးခွန်းထုတ်ရန် လိုအပ်ပြီး အခြားအရာများမဟုတ်ပေ။ ထို့ထက်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဤလုပ်ငန်းစဉ်အတွင်း ကျွန်ုပ်တို့၏ မျှော်လင့်ချက်များကို မေးခွန်းထုတ်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ အရင်းခံယုံကြည်ချက်များနှင့် စံနမူနာပုံစံများသည် အသင့်လျော်ဆုံးမဟုတ်သည့် ဦးတည်ရာဆီသို့ ကျွန်ုပ်တို့ကို တွန်းပို့စေသည်။

လွန်ကဲသောသံသယနှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်၊ Sogyal Rinpoche က "မြင့်မြတ်သောသံသယ" ကိုအဆိုပြုသည်။ "အရာတွေကို ယုံမှားသံသယဖြစ်မယ့်အစား ကိုယ့်ကိုကိုယ် သံသယမဝင်ပါနဲ့၊ ငါတို့ရဲ့ မောဟ၊ ငါတို့ဟာ အရာအားလုံးကို နားလည်ပြီးသားလို့ ငါတို့ရဲ့ ယူဆချက်၊ ငါတို့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး လွတ်မြောက်အောင်၊ အဲဒီဉာဏ်နဲ့ လုံးဝကင်းမဲ့တဲ့ အမှန်တရားရဲ့ အစွပ်စွဲ ရှင်းလင်းချက်တွေအတွက် ကိလေသာ၊ အဆိုပြုသည်။

"ဒီလို မြင့်မြတ်တဲ့သံသယမျိုးက ငါတို့ကို လှုံ့ဆော်ပေးတယ်၊ ငါတို့ကို လှုံ့ဆော်တယ်၊ စမ်းသပ်တယ်၊ ငါတို့ကို ပိုပိုပြီး စစ်မှန်စေတယ်၊ ​​ငါတို့ကို အားကောင်းစေပြီး ငါတို့ကို ပိုပြီး အတွင်းထဲကို ဆွဲသွင်းတယ်" Sogyal Rinpoche က ရေးသားသည်။

ဉာဏ်ပညာကို ဖြစ်စေသော သံသယကို ဆုပ်ကိုင်ရန် လမ်းစသည် ယနေ့ခေတ်တွင် အတားအဆီးများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်- အချိန်မရှိခြင်း၊ ကွဲလွင့်ခြင်း၊ များပြားလှသော လှုံ့ဆော်မှုများကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့အား မေးခွန်းများနှင့် မေးခွန်းထုတ်ခြင်းတို့ကို အာရုံစိုက်ခြင်းမှ ကင်းဝေးစေသည့်အပြင် သတင်းအချက်အလက် လွန်ကဲနေပါသည်။ ၎င်းတို့အားလုံးသည် ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တွင်းမှ အဖြေမရှာနိုင်စေရန် အတားအဆီးများဖြစ်သည်။

Sogyal Rinpoche က အခြားနည်းလမ်းကို အဆိုပြုသည်- “ကျွန်ုပ်တို့သည် သံသယများကို အလွန်အလေးအနက်မထားဘဲ ၎င်းတို့ကို အချိုးမကျကျ ကြီးထွားစေပါ။ သူတို့ကို အဖြူအမည်းသာ မမြင်ရအောင် သို့မဟုတ် တယူသန်စိတ်ဖြင့် တုံ့ပြန်ကြပါစို့။ ကျွန်ုပ်တို့ သင်ယူရန် လိုအပ်သည်မှာ ကျွန်ုပ်တို့၏ စိတ်အားထက်သန်မှုနှင့် ယဉ်ကျေးမှုအရ သတ်မှတ်ထားသော သံသယအယူအဆကို ပိုမိုလွတ်လပ်၊ ပျော်ရွှင်စရာ၊ သနားကြင်နာတတ်သည့် အရာသို့ တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲရန်ဖြစ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ကျွန်ုပ်တို့သည် သံသယများအတွက် အချိန်ပေးရမည်ဖြစ်ပြီး ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေးသာမက အသက်ရှင်နေထိုင်မှု၊ စစ်မှန်သော၊ စစ်မှန်မှုနှင့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်နိုင်သည့် အဖြေများကို ရှာဖွေရန် မိမိကိုယ်ကို အချိန်ပေးပါ။

“သံသယတွေကို ချက်ချင်းမဖြေရှင်းနိုင်ပေမယ့် စိတ်ရှည်သည်းခံခြင်းဖြင့် သံသယတွေကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးနိုင်ပြီး ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျကျ၊ ဖော်ထုတ်နိုင်၊ ချေဖျက်နိုင်ပြီး ပျောက်ကင်းစေမယ့် နေရာတစ်ခုကို ဖန်တီးနိုင်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ ယဉ်ကျေးမှုတွင် ကျွန်ုပ်တို့ ချို့တဲ့နေသည်မှာ၊ မှန်ကန်သော စိတ်ပတ်ဝန်းကျင်၊ ကျယ်ဝန်းပြီး အာရုံပျံ့လွင့်ခြင်းမှ ကင်းစင်ပြီး ထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်သော ဉာဏ်သည် ဖြည်းဖြည်းချင်း ရင့်ကျက်ရန် အခွင့်အလမ်းရှိသည်”။

Sogyal Rinpoche က ကမ္ဘာကြီးကို မေးခွန်းမထုတ်ဖို့ ကျွန်ုပ်တို့ကို မပြောပါဘူး။ အမှန်တကယ် စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ စစ်မှန်တဲ့အဖြေကို ရရှိနိုင်ဖို့အတွက် သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ စည်းကမ်းသတ်မှတ်ချက်တွေမပါဘဲ မေးခွန်းထုတ်ရဲတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ ဤမေးခွန်းသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ တွေးခေါ်မှုဖြစ်စဉ်၊ သံသယဖြစ်ရသည့်အကြောင်းရင်းများနှင့် နိဂုံးချုပ်မှုများအထိလည်း တိုးချဲ့ရမည်ဟု ၎င်းက ကျွန်ုပ်တို့အား ပြောပြသည်။

ထိုစိတ်ထားမရှိလျှင် တွေးခေါ်မှု၌ ပျော်ရွှင်မှု ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်သည်။ အမေး၊ သံသယနှင့် သံသယသည် ဤအပြုအမူအားဖြင့် ပို၍လွတ်လပ်ပြီး ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရဖြစ်လာသည်ဟူသော ခံစားချက်ကို ဖြစ်ပေါ်စေသည် ။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဘဝ၏သခင်ဖြစ်လာပြီး ကျွန်ုပ်တို့သည် မည်သူဖြစ်သည်၊ ဘယ်ကိုသွားသနည်း၊ ဘာကြောင့်ဖြစ်သည်ကို သံသယဖြစ်မိသည်။ သို့သော်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် မိမိကိုယ်ကိုယ် သံသယဝင်ရန် ခွင့်မပြုဘဲ လူ့အဖွဲ့အစည်း၏ တစ်ဖက်ခြမ်းမှ သဘောထားကွဲလွဲသူများမှ ပေးဆောင်သော အဖြေများနှင့် ရိုးရှင်းစွာ ညှိယူပါက၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် မြုံနေသော သံသယများ ပရမ်းပတာထဲသို့ ထိုးဆင်းရန် ဉာဏ်ပညာကို စွန့်လွှတ်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် သိုးစုတစ်စုကို ချန်ထားခဲ့၍ အခြားတစ်ခုကို ချိတ်ဆက်ရန်၊ ပြီးတော့ ဒါက ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး မဟုတ်ပါဘူး။

အရင်းအမြစ်:

Rimpoché၊ S. (2015) တိဗက်ဘဝနှင့်သေခြင်းစာအုပ်။ ဘာစီလိုနာ- Ediciones Urano။

ဝင်ပေါက် အရာရာကို ယုံမှားသံသယရှိသော လူ့အဖွဲ့အစည်းသည် ကျရှုံးရန် အကျုံးဝင်သည်။ se အများပြည်သူ primero en စိတ်ပညာ၏ထောင့်.