ചില സമയങ്ങളിൽ അത് വളരെ എളുപ്പമാണ് ... ഈ ലേഖനം എഴുതുമ്പോൾ ഞാൻ വിചാരിച്ചു, “വികാരങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത് പ്രധാനമാണ്” എന്ന് സാമാന്യബുദ്ധി ഇതിനകം തന്നെ കൂടുതലോ കുറവോ പങ്കിടുന്ന ഒരു ആശയത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നത് വളരെ ലളിതമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഏതൊരു മന psych ശാസ്ത്രജ്ഞനും ഈ പ്രസ്താവനയോടും ഈ മേഖലയോട് അടുപ്പമുള്ളവരോടും യോജിക്കും; ചിന്തയുടെയും medicine ഷധത്തിൻറെയും ചരിത്രം ഇപ്പോൾ മറ്റൊന്നിനെ എത്രമാത്രം സവിശേഷമാക്കിയിരിക്കുന്നുവെന്ന് അവഗണിച്ചുകൊണ്ട്, ഇന്ന് നാം മനസ്സ്-ശരീര ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ഒരു ഐക്യം ആവിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നു, ഇവ രണ്ടും സമന്വയിപ്പിക്കേണ്ട ഒരു യന്ത്രമാണ്. ചുരുക്കത്തിൽ: മനസ്സും ശരീരവും ഒന്നാണ്.
ചരിത്രപരമായി കാലഹരണപ്പെട്ടതാണെങ്കിലും, ഇത് ഒരു സമകാലിക തീം ആണെന്ന് തെളിയിക്കാൻ ഈ പഴക്കമുള്ള ചോദ്യം നമ്മുടെ ദിവസങ്ങളിലേക്ക് കൃത്യമായി അവതരിപ്പിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
എങ്ങനെ? മനസ്സ്-ശരീര ബന്ധത്തിൽ നിന്ന് ഈ നിമിഷത്തേക്ക് ഫോക്കസ് മാറ്റുന്നു ട്യൂമർ പാത്തോളജി.
ക്ലിനിക്കൽ സൈക്കോളജിയുടെ രണ്ട് ശാഖകൾ ഇവിടെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു: ദി സൈക്കോസോമാറ്റിക് പിന്നെ സൈക്കോ ഓങ്കോളജി.
ചില വ്യക്തിത്വ സവിശേഷതകൾ ശാരീരിക രോഗങ്ങൾ, പ്രത്യേകിച്ച് ഹൃദയ, ഗൈനക്കോളജിക്കൽ രോഗങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്ക് കാരണമാകുന്ന മെക്കാനിസങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ ആദ്യത്തേത് ലക്ഷ്യമിടുന്നു. രണ്ടാമത്തേത് മന psych ശാസ്ത്രവും ഗൈനക്കോളജിയും തമ്മിലുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലിൽ നിന്നാണ് ഉണ്ടാകുന്നത്, കൃത്യമായി സൈക്കോ ഓങ്കോളജി; ക്യാൻസറിന്റെ മന ological ശാസ്ത്രപരമായ വശങ്ങളിലേക്ക് ഒരു പ്രത്യേക സമീപനം.
മുഴകളും വികാരങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം എന്താണ്?
പുരാതന ഗ്രീസിൽ നിന്നുള്ള വൈദ്യനായ പെർഗാമിലെ ഗാലൻ ആയിരുന്നു ഈ രണ്ട് ഘടകങ്ങളും ആദ്യം വിശദീകരിച്ചത്: മനസ്സിനും മുഴകൾക്കുമിടയിൽ പൊതുവായ ഒരു വിഭാഗമുണ്ടെന്ന വസ്തുത അദ്ദേഹത്തിന് ബോധ്യപ്പെട്ടു, അതിനുശേഷം രണ്ടാമത്തേത് സ്വരത്തിന്റെ സ്വരത്തിന്റെ വ്യതിചലനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു മാനസികാവസ്ഥയും ദുർബലമായ രോഗപ്രതിരോധ സംവിധാനവും.
ഗാലന്റെ കാലം മുതൽ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു, പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ധാരണയിൽ മാറ്റമില്ല, സ്ഥിരീകരണം കണ്ടെത്തി: ഇന്ന് നമ്മൾ സംസാരിക്കുന്നത് ടൈപ്പ് സി വ്യക്തിത്വം (കാൻസർ സാധ്യതയുള്ള വ്യക്തിത്വം).
Il സി ടൈപ്പ് ചെയ്യുക പാലിക്കൽ, അനുരൂപത, അംഗീകാരത്തിനായുള്ള നിരന്തരമായ തിരയൽ, നിഷ്‌ക്രിയത്വം, ഉറച്ച അഭാവം, വികാരങ്ങളെ അടിച്ചമർത്തുന്ന പ്രവണത കോപവും ആക്രമണവും പോലെ.
രോഗനിർണയത്തിന് 2 മുതൽ 10 വർഷം വരെയുള്ള കാലയളവിൽ കാര്യമായ ആഘാതകരമായ സംഭവങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യം ഈ വിഷയങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ എങ്ങനെ വിശേഷിപ്പിച്ചുവെന്ന് ക്ലിനിക്കൽ പഠനങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്; പതിവായി കണ്ടുമുട്ടിയിട്ടുണ്ട് വൈകാരിക നഷ്ടങ്ങൾ വ്യക്തിക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് സ്തന, ഗര്ഭപാത്രം, ശ്വാസകോശ അർബുദം എന്നിവ നേരിടേണ്ടിവന്നു. വ്യക്തിത്വ സവിശേഷതകൾ, ജീവിത സംഭവങ്ങൾ, പ്രധാനമായും വികാരങ്ങളെ അടിച്ചമർത്തുന്ന പ്രവണത എന്നിവ രോഗത്തിന് സാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.
ചോദ്യം വളരെ സാങ്കേതികമായി തോന്നാമെങ്കിലും ഞാൻ വായനക്കാരനെ അറിയിക്കാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ഈ സംവിധാനത്തിന്റെ പ്രാധാന്യമാണ്: വികാരം തടഞ്ഞതോ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടതോ, തരം സി വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ സാധാരണ, മന olog ശാസ്ത്രപരമായി വിശദീകരിക്കുന്നില്ല ഇത് സോമാറ്റിക് ചാനലുകളിലൂടെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യുന്നു, ഫലമായി കൃത്യമായ ജൈവശാസ്ത്രപരമായ സ്വാധീനം അല്ലെങ്കിൽ രോഗപ്രതിരോധ ശേഷി കുറയുന്നു (രോഗത്തിന് കൂടുതൽ അപകടസാധ്യത).
"എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത് എനിക്ക് സംഭവിച്ചത്?" ക്യാൻ‌സർ രോഗി അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്‌ ഒരുപക്ഷേ അവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടില്ല, പ്രത്യേകിച്ചും ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ രോഗത്തിൻറെ ആരംഭം; ജീവിതം, വേദന, മരണം എന്നീ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഞാൻ സംസാരിക്കുന്നു. വിഷയം സ്വയം അനുഭവിക്കുന്നതായി തോന്നുന്ന നിരവധി വികാരങ്ങളുണ്ട്; സാഹചര്യം നിരസിക്കൽ, അവിശ്വാസം, കോപം, നിരാശ, യാഥാർത്ഥ്യബോധം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്ന വളരെ തീവ്രമായ വികാരങ്ങൾ. ആയിരം ചോദ്യങ്ങളാൽ വ്യക്തിയുടെ മനസ്സ് ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നു, പലപ്പോഴും ഡോക്ടർമാർക്ക് പോലും ഉത്തരം നൽകാൻ അറിയില്ല: എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത് എനിക്ക് സംഭവിച്ചത്? - എനിക്ക് ഇപ്പോൾ എന്ത് സംഭവിക്കും? - ഞാൻ മരിക്കും? - എനിക്ക് രോഗത്തെ നേരിടാൻ കഴിയുമോ?
മുകളിൽ വിവരിച്ച സി വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ സവിശേഷതകൾ മനസ്സിൽ വച്ചുകൊണ്ട്, ഞാൻ വീണ്ടും വായനക്കാരന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെടുത്തുന്നുബാഹ്യവൽക്കരണം, അതായത്, തന്റെ വികാരങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കാനും ആശയവിനിമയം നടത്താനും കാൻസർ രോഗിയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക, മുമ്പ് പഠിച്ചിട്ടില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ഒരു നിശ്ചിത അർത്ഥത്തിൽ അവരെ പഠിപ്പിക്കുക, ഇത് കൂടുതലോ കുറവോ നിർണ്ണായക ശതമാനത്തിൽ രോഗത്തിന്റെ അവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണമായി. വൈകാരിക ബാഹ്യവൽക്കരണത്തിന്റെ ഘടകമാണ് ഈ തിന്മയുടെ പ്രാഥമിക അല്ലെങ്കിൽ നേരിട്ടുള്ള കാരണം എന്ന സന്ദേശം നൽകുന്നത് എന്നിൽ നിന്ന് അകലെയല്ല; ലേഖനത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം വായനക്കാരനെ സംവേദനക്ഷമമാക്കുക മാത്രമാണ്, അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിന്, നിർഭാഗ്യവശാൽ നമ്മുടെ സമയത്തെ ചിത്രീകരിക്കുന്ന രണ്ട് ഘടകങ്ങൾ ഞാൻ ഉപയോഗിച്ചു: രോഗിയായ ശരീരവും അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട മനസ്സും.
മാനസിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള അവസാന മാർഗമാണ് ശരീരം എന്ന് സൈക്കോസോമാറ്റിക്‌സിന്റെ ചരിത്രം നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അതിനാൽ, മനസ്സിന്റെ വിനാശകരവും അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടതുമായ ഉള്ളടക്കം അവസാന ആശ്രയമായി ശരീരം ഏറ്റെടുക്കുകയാണെങ്കിൽ, നമ്മുടെ സമൂഹം കരുതിവച്ചിരിക്കുന്ന ശ്രദ്ധ (ചിലപ്പോൾ ഭ്രാന്തും വികലവുമാണ്) ഒരു പ്രത്യേക അർത്ഥത്തിൽ ന്യായീകരിക്കാം ... എന്നിരുന്നാലും, വസ്തുത കുറവാണ് അതിനാൽ നമ്മുടെ മനസ്സിനെ ഒരേ കാഠിന്യത്തോടെ പരിപാലിക്കാൻ തുല്യ വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിക്കുന്നില്ല. നിർഭാഗ്യവശാൽ വൈറസ് നിർഭാഗ്യവശാൽ നമ്മുടെ ശാരീരിക മാനത്തെ കൂടുതൽ വ്യക്തതയോടെ emphas ന്നിപ്പറഞ്ഞ ഈ ചരിത്ര കാലഘട്ടത്തിൽ, മന ological ശാസ്ത്രപരമായ സംരക്ഷണത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം, അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, കൂടുതൽ .ന്നിപ്പറയുന്നത് തുടരുമെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
