Ennio Morricone a liichtflüchtege Erënnerung
Ennio Morricone ageholl an déi komesch Saach genannt Erënnerung. Indro Montanelli hie war net nëmmen ee vun de stäerkste akut Intellektuell vum leschte Joerhonnert, hie war en Italiener, dee gutt wosst eis Vize, vill an indisputable, an eis Tugenden, seelen awer eenzegaarteg. Hien huet eemol geschriwwen datt "d'Italiener hu keng Erënnerung"A vläicht ni e Saz summéiert déi italienesch Essenz op déi bescht méiglech Manéier. D'Modernitéit, mat senger Frenzy, mat hiren ultraschnellen Zäiten wéi déi optesch Faser, déi eis Verbindunge mat der ganzer Welt guidéiert, dréckt eis bal natiirlech alles direkt ze verbrennen.
Mee mir däerfen net iwwerdreiwen. Et ginn Eventer, Leit, Personnagen, déi en Dag, e Joer oder souguer eng historesch Period markéiert hunn, déi eist Liewen, eis Choixen, eise Goût beaflosst hunn. Eventer, Leit a Personnagen, déi eis Existenz markéiert hunn, et Freed a Begeeschterung vun Emotiounen ginn, déi, och Joerzéngte méi spéit, op eis Haut an an eisem Kapp gedréckt sinn. An dat kann een net vergiessen, et däerf net vergiess ginn.
Péng an Hommage ...
Et war den 6 Juli 2020 wann den Doud vun der Master Ennio Morricone. E Péng am Häerz. An deem Moment Millioune vu Leit, déi an de véier Ecker vun der Welt verspreet sinn, ass wéi wann se hiren Nordstär verluer hätten. Dat Luucht, dat hinnen zënter Joerzéngte d'Gefill ginn huet, datt de Grouss Musek konnt lauschteren, genéissen, hir eege gemaach ginn och vun deenen, déi et net woussten, och vun deenen, déi nach ni konnten déi verschidden Noten ënnerscheeden, déi gesat goufen, dee weess, mat wéi enger Logik op deene komeschen Zeilen de Personal nennt, et war fir ëmmer fort .
Déi grouss emotional Welle fir dee ganz schmerzhafte Verloscht huet wierklech jiddereen iwwerwältegt. Och Politiker. Den deemolege Buergermeeschter vu Roum, Virginia Rages, nom Vote vun der Capitoline Assemblée, huet hien ugekënnegt: "Haut ass en historeschen Dag. Mir wollten dem Maestro Morricone Hommage bezuelen andeems den Auditorium Parco della Musica an den Ennio Morricone Auditorium ëmbenannt gouf.". Dëst sinn seng genee Wierder. Leider ass net alles gaangen, wéi den éischte Bierger vu Roum virausgesot hat.
... Verroden!
Fir d'Famill Morricone, fir Maria Travia, seng inspiréierend Muse a Mamm vu senge véier Kanner, war déi bescht Nouvelle, déi no esou vill Péng kritt ka ginn. Virun e puer Deeg ee vun de Jongen vum Meeschter, John Morricone, wollt an engem Interview mat der Zeitung La Repubblica bestätegen, wéi vill d'Famill vum Komponist déif enttäuscht ass vun deem, wat d'Kapitoliner Administratioun erreecht huet: "De Papp konnt ni souguer vum Titel dreemen. Awer wéi mir d'Plack gesinn hunn, déi se him gewidmet hunn, wéi et gemaach gouf, an d'Feele vu sengem Numm op der Auditorium Websäit ... e Gefill vu Bedauernung gouf an der Famill erwächt " (Source La Repubblica).
"Auditorium Ennio Morricone" nëmmen op Pabeier
Op der Auditorium Websäit gëtt et keng Referenz op den Titel vum Ennio Morricone an déi Plack dann ... "Et huet en Titel ("Auditorium - Parco della Musica", ed) wärend mäi Papp säin Numm op en Ënnertitel reduzéiert ass. Datselwecht gëtt ni online uginn. Et ass wéi wann de Sinopoli Raum de "grousse Raum" genannt gouf, mam Numm vum Meeschter op en Ënnertitel reduzéiert. Et ass net esou." (Source La Repubblica). An a bestëmmte Momenter d'Wierder vu sengem Papp wann hien geschwat huet vun "Victoire gebuer aus eegener Néierlag", Wéi Generatioune vu Museker seng Musek als Duechter vun engem mannere Gott ugesinn hunn.
Ennio Morricone ageholl hien huet et fäerdeg bruecht dat duebelt, aussergewéinlecht Geschäft Musek ze kreéieren, déi en onverzichtbare Bestanddeel fir Filmer war, déi awer dann zu all Moment vum Dag a vun eisem Liewen lauschtere konnt ginn. Dat war säi grousse Gewënn. Datt d'Haaptstad vun Italien net mat sou engem Respekt an enger Verformung vun der Erënnerung sou liichtflüchteg ass a villen, awer, Glécklecherweis, net am Ganzen.
Artikel geschriwwen vum Stefano Vori
