Dario Fo e Franca Copper magkakaroon sila ng sarili nilang museo. Panghuli, ang lahat ng mga kundisyon ay nasa lugar para sa Italya upang magbigay ng isang karapat-dapat na bahay para sa isang pamana ng sining na hindi mahahalata na halaga ng makasaysayang at pangkulturang.
Nobel Prize para sa panitikan
Oktubre 9, 1997 noong Dario Fo natatanggap sa Stockholm ang Nobel Prize para sa panitikan. Upang gantimpalaan siya ay ang hari Gustavo ng Sweden.
"Ang Nobel Prize for Literature ay iginawad kay Dario Fo sapagkat, kasama si Franca Rame, artista at manunulat, sa tradisyon ng mga medieval jesters, kinutya ang kapangyarihan at ibalik ang dignidad sa mga inaapi." Ang Academy of Sweden
"Sa buong Italya si Fo ay kilala bilang isang artista, maliit bilang isang "may-akda". Sa halip ang kanyang mga lyrics ay kilala at kinakatawan sa buong mundo. Ito ay isang karapat-dapat na gantimpala." Umberto Eco
"Tulad ng Molière, ginamit ni Fo ang tawa bilang sandata laban sa mga bigot." Le Monde
"Magaganap ang Fo-Rame Museum. Ang respeto na nagawa ko kay Dario Fo ay igagalang". Ang Ministro ng Kultura, Dario Franceschini tumutugon nang malinaw at walang alinlangan sa matigas na paninindigan ng Jacopo Fo, anak ng dalawang mahusay na artista, na direktang inatake ang ministro sa mga haligi ng Republika na nagsasaad na: "Dinala niya ang aking ama at aking ina para sumakay, ang museyo na nakatuon sa kanila ay hindi kailanman lumipad". Ang mga personalidad mula sa mundo ng libangan at kultura ay nagpahiram ng kanilang mga mukha at kanilang tinig upang maglunsad ng isang apela na pabor sa tunay na pagsisimula ng proyekto. Lahat, syempre, alinsunod sa Fo - Rame Foundation.
Ang mga salita ni Ministro Franceschini sa proyekto ng Fo-Rame Museum
"Ang kasalukuyang isa ay isang gusali ng archive ng estado, hindi isang museo, at alam namin mula sa simula na ito ay isang pansamantalang lokasyon at hindi ito mapamahalaan sa mga oras at pamamaraan ng isang museo.. Itatayo ang Museo, inuulit ko ito ay isang pangako na tutuparin ko, anuman ang gastos. Ang mga mapagkukunan ay naroroon, sila ay inilalaan doon. Narinig ko lang si Jacopo Fo sa telepono, at ilang oras na ang nakakalipas ang punong tanggapan ng Dogana Vecchia, din sa Verona, ay iminungkahi sa Foundation. Sumagot siya na ang lugar na iyon ay mabuti para sa kanya. "
Nakalimutan ng Italya
Ang Italya ay isang pambihirang bansa, ngunit madalas, madalas, nakakalimot. Kami ay isang bansa na puno ng pagkatao natatangi, na madalas, madalas, ay higit na ipinagdiriwang at naaalala palabasako mula sa aming mga hangganan at sa loob. Ang pag-alala sa gawain nina Dario Fo at Franca Rame ay hindi lamang isang bagay masunurin, ito ay isang obligasyon moral patungo sa dalawang artista na alam at naiinggit sa atin ng buong mundo. Ang kanilang pamana ay isang napakalawak na pamana ng kultura, ngunit mas malaki pa ang pamana ng emosyonal na ang mga gawaing iyon ay hindi tumitigil sa paghahatid sa amin.
Isang infinity ng materyal na binubuo ng mga teksto, nagpapakita ng mga poster, costume, set. Isang napakalaking dami ng materyal na nangangailangan ng isang malaking lugar na maaaring maglaman dito. At upang matiyak na ang pamana ng kultura ay maaaring tangkilikin ng lahat. Maraming naghihintay na makonsulta sa mga pahina ng orihinal na mga sulatin na dumaan nang direkta sa kasaysayan ng panitikan sa mundo. Pagmasdan ang mga poster ng ipinagyayabang na palabas, hangaan ang magagandang at orihinal na mga costume at ang mga kahanga-hangang set.
Maraming mga nais na huminga na hangin, hawakan ang isang mahalagang bahagi ng aming kamakailang kasaysayan sa kanilang mga kamay. Upang mabasa ito nang walang mga filter, nang walang anumang pag-censor na naglalagay ng gag sa henyo at pagkamalikhain. Ang kumpletong trabaho sa pamamagitan ng Dario Fo at Franca Rame ay magpapahintulot sa amin na matuklasan muli, o matuklasan para sa pinakabata, dalawang napakalaking talento sa entablado, dalawang napakalaking artista na inilarawan at sinabi sa mga dekada ng kasaysayan ng Italya na may kamangha-manghang kita at pag-iisip.
Ang mga salita ng Ministro ng Kultura, na si Dario Franceschini, ay mahusay na tumatakbo. Tiyak na may mga tinig sa labas ng koro, karakter na hindi magiging maganda ang pagtingin sa naturang proyekto at marahil ay magmumungkahi ng mga pagpipilian kultural siguradong mas tserebral. Sa kanila at sa kanilang panghuli, kakaibang mga panukala na ibinibigay namin ang mga salita ng isa pang henyo na Italiko, Dante Alighieri:
Huwag nating pag-usapan ang tungkol sa kanila, ngunit tumingin at pumasa (inf. III, 51)
Isang totoong museo para kay Dario Fo at Franca Rame
Dario Fo at Franca Rame Foundation
