நரம்பியல் அறிவியலின் படி உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது ஏன் நல்லது

உணர்ச்சிகளை உறுதியுடன் வெளிப்படுத்துவது நமது தலைசிறந்த பணிகளில் ஒன்றாகும். உணர்ச்சிகளின் வலுவான அடக்குமுறை கலாச்சாரத்தில் நாம் வாழ்கிறோம் என்பதைக் கருத்தில் கொள்வது விசித்திரமானது அல்ல. "எதிர்மறை" உணர்ச்சிகள் சரியாகக் காணப்படாததால் நாம் அடக்க வேண்டும் என்று சிறுவயதிலிருந்தே அவர்கள் நமக்குக் கற்பிக்கிறார்கள். நாம் கோபப்படவோ விரக்தியடையவோ கூடாது, நாம் சோகமாகவோ அல்லது தாழ்வாகவோ உணர்ந்தால், நம் பாதிப்பைக் காட்டாமல் இருக்க அதை மறைக்க வேண்டும். இருப்பினும், அதிகமான ஆய்வுகள் எதிர் திசையில் சென்று நம் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது ஏன் நல்லது என்பதைக் காட்டுகிறது.

உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது நமது மூளையில் மாற்றங்களை உருவாக்குகிறது

நாம் தொடர்ந்து வெளிப்படும் தூண்டுதல்கள் மூளையில் பல்வேறு உணர்ச்சிகளைத் தூண்டும் பதிலை உருவாக்குகின்றன. கோபமான அல்லது பயந்த முகத்தின் புகைப்படத்தைப் பார்க்கும்போது, ​​எடுத்துக்காட்டாக, அமிக்டாலா எனப்படும் மூளையின் ஒரு பகுதி செயல்படுத்தப்படுகிறது, இது ஒரு எச்சரிக்கை அமைப்பாக செயல்படுகிறது, இது உடலியல் மற்றும் உணர்ச்சிகரமான எதிர்வினைகளின் அடுக்கைத் தூண்டுகிறது, இது ஆபத்தை எதிர்கொள்ளத் தயாராகிறது. .

சில நியூரோஇமேஜிங் ஆய்வுகள், அமிக்டாலா மிகவும் உணர்திறன் உடையது என்று காட்டுகின்றன, இந்த புகைப்படங்களை நாம் ஒரு உன்னதமான முறையில் கவனிக்கும்போது கூட அது செயல்படுத்தப்படுகிறது; அதாவது, ஒரு உணர்வு நிலையில் செயலாக்க முடியாத அளவுக்கு வேகமாக. இருப்பினும், நமது மயக்கம் அவற்றைப் பிடித்து செயலாக்குகிறது.

அமிக்டாலா எதிர்வினை மிகவும் தீவிரமானதாக இருக்கும்போது, ​​​​நாம் அ உணர்ச்சி கடத்தல். அதாவது, லிம்பிக் சிஸ்டம் - முதலில் அமிக்டாலா - ஆக்கிரமித்து நாம் பகுத்தறிவுடன் சிந்திப்பதை நிறுத்துகிறோம். பின்னர் நாம் மனக்கிளர்ச்சிக்கு ஆளாகலாம், மேலும் நாம் வருத்தப்படும் விஷயங்களைச் சொல்லவோ அல்லது செய்யவோ வாய்ப்புள்ளது. நல்ல செய்தி என்னவென்றால், அமிக்டாலாவின் பதிலைக் கண்காணிக்க மிகவும் எளிமையான வழி உள்ளது.

UCLA நரம்பியல் விஞ்ஞானிகள், நாம் கோபமான முகத்தைப் பார்த்து, அதை வாய்மொழியாக லேபிளிட்டால், அமிக்டாலாவின் செயல்பாடு குறைகிறது என்று கண்டறிந்துள்ளனர். அவர்களின் சோதனைகளில், படங்களில் தோன்றிய முகங்கள் வெளிப்படுத்தும் உணர்ச்சிகளை பட்டியலிடுமாறு ஒரு குழுவினரைக் கேட்டனர். அந்த உணர்ச்சிகள் மற்றும் உணர்வுகளை மக்கள் பெயரிடும்போது அமிக்டாலா குறைவான வினைத்திறன் கொண்டது என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டறிந்தனர்.

உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தும் போது, ​​மூளையின் மற்றொரு பகுதி செயல்படுத்தப்படுகிறது என்பதையும் அவர்கள் கண்டறிந்தனர்: வலது வென்ட்ரோலேட்டரல் ப்ரீஃப்ரொன்டல் கோர்டெக்ஸ். இந்த மண்டலம் உணர்ச்சி அனுபவங்களின் வாய்மொழி வெளிப்பாட்டுடன் தொடர்புடையது மற்றும் நடத்தை மற்றும் உணர்ச்சி செயலாக்கத்தைத் தடுப்பதில் உட்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது அவர்களின் எடையிலிருந்து நம்மை விடுவிக்க அனுமதிக்கிறது

உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது நல்லது, ஏனென்றால் அது நமது மிகத் தூண்டுதலான உணர்ச்சிபூர்வமான பதில்களைத் தடுத்து நிறுத்துவது போன்றது. இதன் விளைவாக, நமக்கு கோபம் அல்லது வருத்தம் குறையும். அதாவது, சூழ்நிலைகளின் உணர்ச்சித் தாக்கத்தை நாம் குறைக்கலாம், இது மோசமான சூழ்நிலையிலும் கூட நமது உணர்ச்சி சமநிலையை பராமரிக்க உதவுகிறது.

வலது வென்ட்ரோலேட்டரல் ப்ரீஃப்ரொன்டல் கோர்டெக்ஸ் தூண்டுதலுக்கு முன் ஏற்படும் முதல் உணர்ச்சிகரமான பதிலை செயலிழக்கச் செய்து, நம்மை கோபமாக, சோகமாக அல்லது விரக்தியடையச் செய்யும். இது நாம் சிந்தித்து அதற்கேற்ப செயல்பட வேண்டிய உளவியல் விளிம்பையும் நமக்கு வழங்குகிறது. எனவே நாம் மனக்கிளர்ச்சி எதிர்வினையிலிருந்து சிந்தனைச் செயலுக்கு மாறலாம்.

எனவே, உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது பிரச்சனைகளுக்கு மிகவும் தகவமைப்பு பதில்களைக் கண்டறிய உதவுகிறது. எங்கள் நல்லறிவு மற்றும் பகுத்தறிவைக் காப்பாற்றுங்கள், இதன் மூலம் மாற்று வழிகளைத் தேடலாம் மற்றும் மிகவும் வசதியான ஒன்றைத் தேர்ந்தெடுக்கலாம்.

அதனால்தான் நம் பிரச்சனைகளைப் பற்றி யாரிடமாவது பேசுவதும், நம் கவலைகளை வெளிப்படுத்துவதும் ஒரு காத்திரமான விளைவை ஏற்படுத்துகிறது. எனவே நாம் எப்படி உணர்கிறோம் என்பதை ஒப்புக்கொள்ளும்போது, ​​​​நம் தோள்களில் இருந்து ஒரு எடையை எடுக்கலாம். இது ஒரு எளிய உருவகம் அல்ல. நம் உணர்வுகளைப் பற்றி பேசுவது உண்மையில் சுமையை குறைக்கிறது.

உண்மையில், சில சமயங்களில் நீங்கள் அந்த உணர்ச்சிகளை வாய்மொழியாகப் பேச வேண்டிய அவசியமில்லை, நீங்கள் அதை வைத்திருக்க வேண்டும் சிகிச்சை நாட்குறிப்பு நாம் சுமக்கும் உணர்ச்சிச் சுமையிலிருந்து விடுபட.

மேலும் பயிற்சி செய்யவும் நெறிகள் இது அமிக்டாலாவின் பதிலைக் குறைக்க உதவும். அடிப்படையில், நாம் நம் மீது கவனம் செலுத்த வேண்டும் மற்றும் நாம் என்ன உணர்கிறோம் என்று லேபிளிட வேண்டும், ஆனால் அந்த உணர்ச்சியுடன் இணைக்கப்படாமல். இது வெறுமனே உணர்ச்சி நிலையை அங்கீகரிப்பது ஒரு விஷயம். நாம் மீண்டும் மீண்டும் செய்யலாம்: "நான் மிகவும் கோபமாக / விரக்தியாக / சோகமாக உணர்கிறேன்".

உணர்ச்சிபூர்வமான அங்கீகாரத்தின் செயல் சிக்கலை அகற்றாது, ஆனால் அது இன்னும் சமநிலையான கண்ணோட்டத்தில் அதை சிறப்பாகக் கவனிக்க அனுமதிக்கும். இது நமது உணர்ச்சிபூர்வமான எதிர்வினைகளை சமாதானப்படுத்த உதவும். இறுதியில், உணர்ச்சிகளை ஏற்றுக்கொள்வது, மறுப்பது மற்றும் அடக்குவதை விட, அவற்றை நிர்வகிப்பதற்கான முதல் படியாகும்.

முடிவில், சரியான வென்ட்ரோலேட்டரல் ப்ரீஃப்ரொன்டல் கோர்டெக்ஸ் முக்கியமாக இளமைப் பருவத்திற்கு முந்தைய மற்றும் இளமைப் பருவத்தில் உருவாகிறது என்று சொல்ல வேண்டும், எனவே வாழ்க்கையின் இந்த கட்டம் உணர்ச்சிகளை உறுதியான முறையில் வெளிப்படுத்தவும் அவற்றின் எதிர்மறையான தாக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்தவும் கற்றுக்கொள்ள சிறந்த நேரமாக இருக்கும்.

ஆதாரம்:

லிபர்மேன், MD மற்றும். அல். (2007) உணர்வுகளை வார்த்தைகளில் வைப்பது: பாதிப்பு லேபிளிங் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் தூண்டுதல்களுக்கு பதில் அமிக்டாலா செயல்பாட்டை சீர்குலைக்கிறது. சைக்கோல் சைஸ்; 18 (5): 421-428.

நுழைவாயில் நரம்பியல் அறிவியலின் படி உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது ஏன் நல்லது se publicó Primero en உளவியலின் மூலை.