மேலும் நட்சத்திரங்கள் பார்த்துக்கொண்டிருக்கின்றன ...

1989 இல் ஆட்ரி ஹெப்பர்ன் பரிந்துரைக்கப்பட்டார் நல்லெண்ண தூதர், என்று நல்லெண்ண தூதர்: "என்ன என்பதை என்னால் சாட்சியமளிக்க முடியும்யுனிசெஃபிடம் குழந்தைகளுக்காக, இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு உடனடியாக உணவு மற்றும் மருத்துவ உதவியைப் பெற்றவர்களில் நானும் ஒருவன் "என்று நடிகை கூறுகிறார்," கடந்த குளிர்காலம் எல்லாவற்றையும் விட மோசமானது. இப்போது உணவு பற்றாக்குறையாக இருந்தது […] நான் மிகவும் ஊட்டச்சத்து குறைவாக இருந்தேன். போருக்குப் பிறகு, ஒரு அமைப்பு, பின்னர் யுனிசெஃப் ஆனது, உடனடியாக செஞ்சிலுவைச் சங்கத்துடன் வந்து மக்களுக்கு உணவு, மருந்து மற்றும் ஆடை வடிவில் உதவி கொண்டு வந்தது. அனைத்து உள்ளூர் பள்ளிகளும் மீட்பு மையங்களாக மாற்றப்பட்டன. மற்ற குழந்தைகளுடன் நானும் பயனாளிகளில் ஒருவன். எனக்கு எப்போதும் யுனிசெஃப் தெரியும்.

அன்று முதல் அவரது வாழ்க்கை நிற்கவில்லை. சில வருடங்களுக்குள் அவர் துருக்கி, வெனிசுலா, ஈக்வடார், குவாத்தமாலா, ஹோண்டுராஸ், எல் சால்வடார், மெக்சிகோ, வங்காளதேசம், தாய்லாந்து, வியட்நாம் மற்றும் சூடான் ஆகிய நாடுகளை கடந்து, ஒன்றன் பின் ஒன்றாக இந்த நாடுகளுக்கு சென்று வந்தார். ஏழைக் குழந்தைகளுக்கு தடுப்பூசி போடுவதற்கும், பாதுகாப்பதற்கும், தண்ணீர் வழங்குவதற்கும், சுகாதாரம் அளிப்பதற்கும் நிதியின் பல்வேறு திட்டங்கள் அனைத்தையும் அது ஏற்றுக்கொண்டது. அவர் தனது போரை எடுத்துக்கொண்டார் காங்கிரஸ் அமெரிக்காவில், இதில் பங்கேற்றது குழந்தைகளுக்கான உலக உச்சி மாநாடு: "அதிக எண்ணிக்கையிலான குழந்தைகளை அரவணைக்க உங்கள் கைகளைத் திறக்கவும், அவர்களை நேசிக்கவும், உங்கள் சொந்தம் போல் அவர்களைப் பாதுகாக்கவும்", அவரது வார்த்தைகள் இன்னும் 30 வருடங்களுக்குப் பிறகும் சத்தமாக, காது கேளாத வகையில் ஒலிக்கின்றன.

குறைந்த அதிர்ஷ்டசாலிகளுக்கு ஆதரவான அவளது அர்ப்பணிப்பு அவளது வாழ்க்கையின் கடைசி ஆண்டுகளில் கூட நிற்கவில்லை, கடுமையான நோய் இருந்தபோதிலும், உலகெங்கிலும் உள்ள பல பணிகளின் குழந்தைகளை அவள் தொடர்ந்து சந்திக்க விரும்பினாள். "குழந்தைகளின் பிரச்சினைகளைக் கையாள்வதற்கு ஒரு நெருக்கடி தீர்க்கப்படும் வரை ஒருவர் காத்திருக்க முடியாது. அவர்கள் காத்திருக்க முடியாது. "

மகன் சீன், ஆட்ரி ஹெப்பர்ன் இறந்த சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு வெளியிடப்பட்ட ஒரு நேர்காணலின் போது, ​​யுனிசெப்பில் தனது தாயின் அனுபவத்தைக் குறிப்பிடும் விதமாக தன்னை வெளிப்படுத்துவார்: "ஒரு வாழ்க்கை சித்திரவதையாகவும் போராட்டமாகவும் வாழ்ந்த பிறகு தனக்கும் தன் குடும்பத்துக்கும் ஒரு சுயாதீனமான தொழில் மற்றும் நிதி சுயாட்சி வேண்டும், அவளிடம் மக்கள் என்ன பார்த்தார்கள், அவளுடைய அழகை என்னவென்று முழுமையாக புரிந்து கொள்ளவில்லை, யூனிசெஃப் பணியில் தனது பார்வையாளர்களுக்கு நன்றி தெரிவிக்கும் மற்றும் அவரது மிக குறுகிய வட்டத்தை "மூடு" இருப்பு ".