ஒரு வெற்றியின் நினைவுகளின் எச்சங்கள்... தவிர்க்க முடியாதவை
ஜூலை 11, 1982 - ஜூலை 11, 2022. இங்கே நாங்கள் இருக்கிறோம். ஜூலை 11 வந்துவிட்டது. எப்பொழுதும் போல சரியான நேரத்தில், இதயத்தை வெப்பப்படுத்தும் சூடான சூரியனுடன், ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக நினைவுகள். ஜூலை 11, 2022 இன்னும் சிலவற்றை நமக்கு வழங்குகிறது. இன்னும் அதிகம். கடந்த அரை நூற்றாண்டில் பல இத்தாலியர்கள் அனுபவித்த மிகப் பெரிய விளையாட்டு உணர்ச்சியை நினைவுபடுத்தும் ஒரு வட்ட உருவம். நாம் அனுபவிக்கும் இந்த பைத்தியக்காரத்தனமான நேரத்தின் காரணமாக, அந்த விளையாட்டு நிறுவனம் கிட்டத்தட்ட புகழ்பெற்ற அம்சங்களைப் பெறுகிறது.
தி வெயிட்டிங்
இருப்பினும், அந்த அபாரமான வெற்றியின் ஏற்றத்தில், அந்த நாட்களை, அந்த எதிர்பார்ப்புகளை, வெற்றியின் வெறித்தனமான நம்பிக்கைகளை வாழ்ந்தவர்கள், அந்த மறக்கமுடியாத நாட்களில் எதையும், ஒரு கமாவைக் கூட மறக்கவில்லை என்பதில் சந்தேகமில்லை. எனவே ஜெர்மனிக்கு எதிராக மாட்ரிட்டில் நடந்த இறுதிப் போட்டியின் முன்பதாக நாங்கள் நன்றாக நினைவில் கொள்கிறோம். கால்பந்து வரலாற்றில் ஒரு உன்னதமானது, நமது வரலாற்றில் ஒரு உன்னதமானது. விளையாட்டைப் பற்றி நான் எதுவும் சொல்ல மாட்டேன், ஆனால் அதற்கு முந்தைய மற்றும் பின்தொடர்ந்த உணர்வுகள் மற்றும் உணர்ச்சிகளில் கவனம் செலுத்த முயற்சிப்பேன் என்று நான் கூறுகிறேன்.
ஜூலை 11, 1982, ஒரு சம்பிரதாயம்
எடுத்துக்காட்டாக, இறுதிப் போட்டிக்காக நான் எப்படிக் காத்திருந்தேன் என்பது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. எழுத்தாளரைப் பொறுத்தவரை, அவருக்கு மட்டும் என்று நான் நினைக்கவில்லை, இத்தாலி ஏற்கனவே பார்சிலோனாவில் உள்ள சாரியாவில் ஆறு நாட்களுக்கு முன்பு உலக சாம்பியனாகிவிட்டது. அந்த ஜூலை 5 ஆம் தேதி போட்டி ஏற்கனவே எதிர்கால உலக சாம்பியன்களை அறிவித்து பிரகாசமான நட்சத்திரமாக முடிசூட்டப்பட்டது. உலகக் கோப்பை வரலாற்றில் பலம் வாய்ந்த அணிகளில் ஒன்றை இத்தாலி பாப்லிட்டோ நாளில் அழித்துவிட்டது. மிக இயல்பான முடிவு அதுவாகத்தான் இருக்க முடியும்.
தவிர்க்க முடியாத விளைவு
கிட்டத்தட்ட தவிர்க்க முடியாத வெற்றி. ஜிரோ டி'இட்டாலியாவின் போது, சாம்பியன் சிமா கோப்பியை தனியாக ஏறிச் செல்லும்போது சைக்கிள் ஓட்டுவதில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் போன்றது, மேலும் முடிவிற்கு வழிவகுக்கும் நீண்ட வம்சாவளியானது நிறுவனத்திற்கு ஒரு அற்புதமான பிற்சேர்க்கையைத் தவிர வேறில்லை. சுருக்கமாகச் சொன்னால், ஜேர்மனிக்கு எதிரான இறுதிப் போட்டிக்கு, அடுத்தடுத்த கொண்டாட்டங்கள் எப்படி ஏற்பாடு செய்யப்படும் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
கிட்டத்தட்ட தோற்கடிக்க முடியாதது
நம்பிக்கை நன்றாக இருந்தது, நம்பிக்கை வரம்பற்றது, விளையாட்டுகளை விளையாடுவது மட்டுமல்லாமல், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அவை வெல்லப்பட வேண்டும். எவ்வாறாயினும், அந்த நேரத்தில் அந்த அணியானது நடைமுறையில் தோற்கடிக்க முடியாததாகிவிட்டது என்ற வலுவான உணர்வு எனக்கு இருந்தது. பல கசப்பான துகள்களால் அவள் விழுங்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது, அது தன்னை எதிர்கொண்ட அனைத்து எதிரிகளுக்கும் கொடிய விஷமாக மாறியது, அந்த உலக சாம்பியன்ஷிப்பில் அந்த ஒரே ஒரு எபிலோக் மட்டுமே இருக்க முடியும்.
ஜூலை 11, 1982. நன்றி!
நாற்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அந்த நிறுவனத்தில் எஞ்சியிருப்பது என்ன? கதாநாயகர்கள் தொடர்பான ஏராளமான நினைவுகள். அந்த ஆரோக்கியமான கூட்டு பைத்தியக்காரத்தனத்திற்கு அந்த வெற்றி இறுதி விசிலுக்குப் பிறகு ஒரு கணம் கட்டவிழ்த்து விட்டது. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ஜூன் 29 அன்று இத்தாலி - அர்ஜென்டினாவின் நாள் முதல் ஜூலை 11 ஆம் தேதியின் புகழ்பெற்ற எபிலோக் வரை ஒரு முழு தேசத்தையும் கைப்பற்றிய காய்ச்சல் ஃபைப்ரிலேஷன் உள்ளது. ஏறக்குறைய இரண்டு வாரங்கள் போட்டி ஃப்ரீடிவிங்கில் செலவழிக்கப்பட்டன, ஒரு நிறுவனம் உடனடியாக மற்றொன்றை அழைக்கும் வரை காத்திருக்கிறது. எப்பொழுதும் இல்லாத வகையில் எங்களை மகிழ்ச்சியடையச் செய்த அந்த அற்புதமான மனிதர்களின் குழுவைப் போல, திருப்தியற்ற, கொந்தளிப்பான மற்றும் விஷம். நன்றி! எப்போதும்…
