"هننفسياتي تجزيي، مون لاء، چريو آهي. جيڪڏهن توهان هڪ ڪيٽرپلر کي مڪمل طور تي سمجهڻ جي ڪوشش ڪندا، اهو ڪڏهن به تتل نه ٿيندو. ڪهڙي اهميت آهي توهان جي صلاحيت، توهان ڇا حاصل ڪرڻ جي قابل آهيو، نه ته ماضي ۾ توهان سان ڇا ٿيو. ان سان ڪو فرق نٿو پوي ته ڪيٽرپلر ڇا آهي، پر اها ڪهڙي قسم جي تتل ۾ بدلجي ويندي“. گولشفاهي فرحاني - 36 سالن کان پھرين سرمائي وارن جي شاندار بي حسي سان پائڻ - اھو گہرا، مخلص آھي. ۽ مفت: اهو بيانن کي پورو نٿو ڪري، جيتوڻيڪ اندر تونس ۾ هڪ سوفا, Manele Labidi جي هدايتڪاري ۾ هڪ لذيذ مزاحيه، هڪ نفسياتي تجزيه نگار کي پيش ڪري ٿو. هڪ بهترين پروفيشنل جيڪو - عرب بهار کان پوءِ - فيصلو ڪري ٿو پئرس کان واپس پنهنجي اباڻي شهر ڏانهن هڪ ڪم ڪندڙ طبقي جي پاڙي ۾ هڪ اسٽوڊيو کولڻ لاءِ، تعصب، تجسس، ڪشش، بي اعتمادي، بائيڪاٽ جي ڪوششن جي ميلاپ جي وچ ۾.
مان پنهنجو گهر آهيان
”جڏهن مون اسڪرپٽ پڙهيو ته مون کي ان جي ابتڙ مضحکہ خیز، ستم ظريفي ۽ سطحي نه هئي! توهان تمام گهڻو کلندا آهيو ۽ ساڳئي وقت توهان پاڻ کان سوال ڪندا آهيو، "هو وضاحت ڪري ٿو اداڪاره، ايران ۾ 2008 کان پابندي مڙهيل آهي. غلطي؟ هڪ آمريڪي بلاڪ بسٽر ۾ حصو وٺڻ، سچ نه آهي ريڊلي سکاٽ طرفان (۽ ٻيا بلاڪ بسٽر ايندا، جهڙوڪ پنجين باب ڪيريبين جي قزاقن، انهي سان گڏ آرٽ هائوس فلمون جهڙوڪ پيٽرسن جيم جرمش طرفان). ان وقت کان وٺي - جيتوڻيڪ خاندان اڃا تائين اتي رهي ٿو - هو پنهنجي وطن ۾ پير رکي نه سگهيو آهي. ”يقيناً مان واپس وڃڻ چاهيان ٿو، پر مون کي خبر آهي ته منهنجي زندگي بدلجي وئي آهي ۽ اهو ته، جيڪڏهن توهان هڪ وڻ کي اُڇلائي ڇڏيو، ته توهان ان کي ساڳئي حالتن هيٺ نه پوکي سگهو، نه ته بلڪل ساڳي جاءِ تي جتي اهو هو. اهو ختم ٿي چڪو آهي. مان هوا ۾ پنهنجون پاڙون وڌائي رهيو آهيان، جهڙوڪ آرڪيڊس. مان جتي به وڃان ٿو، مون کي پاڻ سان گڏ گهر وٺي. مان پنهنجو گهر آهيان“.
گولشفته فرحاني - گٽي
پرسکون ۽ introverted
هوء تهران ۾ پيدا ٿيو؛ سلما - فلم جو مرڪزي ڪردار - تونس ۾.
هاڻي ناقابل واپسي عمل جي مهرباني سگھارو، سڄي دنيا ۾ اسان هڪ ٻئي جي ويجهو ۽ ويجهو رهيا آهيون. تيونس مسلمان ملڪن مان هڪ آهي، جتي عورتن کي وڌيڪ حق ۽ وڌيڪ عزت حاصل آهي. اهي ايرانين وانگر مضبوط آهن، بدقسمتي سان ايراني مظلوم آهن.
توهان پنهنجو پاڻ کي ڪردار ۾ ڇا منتقل ڪيو؟
ڪجهه ”ڀاري“، نه ته منفي معنيٰ ۾: هڪ ”اڃا خاموشي“. مان پرسڪون ۽ متضاد آهيان، جيتوڻيڪ سامهون ظاهر ٿي سگهي ٿو: مان پاڻ سان اڪيلو سٺو محسوس ڪريان ٿو. ۽ سلما جي ڳالهائڻ جو خاموش طريقو، هلڻ جو، ٿيڻ جو بلڊنگزمين تي جڙيل، منهنجو آهي.
”مان ڏاڍو اداس هوس“
هڪ قدرتي خاصيت يا هڪ ڪاميابي؟
نه، اها فطرت ناهي: مون توانائي ڪڍي ڇڏي، ٿوري دير سان مون ان کي مختلف طريقي سان استعمال ڪرڻ سکيو، نه ته ان کي ضايع ڪرڻ. مان انهن زمينن وانگر هئس، جن مان گئس مسلسل نڪرندي ۽ سڙي رهي آهي: مون محسوس ڪيو ته مون کي دٻاءُ گهٽائڻو پوندو ته جيئن ڌماڪو نه ٿئي. هاڻي مان ٺيڪ آهيان جيتوڻيڪ آئون هر وقت نه جلندو آهيان ... (مسڪرايون) وپسانا مراقبت (هڪ ٻڌمت مان نڪتل ٽيڪنڪ، ndr) مون کي وڏي مدد جي آڇ ڪئي.
توهان ان کي ڪيئن دريافت ڪيو؟
اها عجيب ڳالهه آهي: منهنجي ڀاءُ هندستان ۾ ان تي عمل ڪرڻ شروع ڪيو هو، ان کان پوءِ منهنجي ماءُ ايران ۾. جڏهن مون کي ملڪ ڇڏڻو پيو، تڏهن مون کي ڏاڍو ڏک ٿيو، جو هنن مون کي گذارش ڪئي ته آءٌ پنهنجي ڪنهن اعتکاف تي اچان. ان وقت کان وٺي آئون انهن ۾ باقاعدگي سان شرڪت ڪندو رهيو آهيان: اتي هر هنڌ برانچون آهن، فرانس ۾ به.
”مون کي هڪ خزانو مليو“
اهي اعتکاف جتي توهان ڏهن ڏينهن تائين خاموش رهندا آهيو، بغير ڪنهن رابطي جي؟
بلڪل. اهو ثابت ٿيو ته آخري حقيقتن ۾ ونڊو. اڄ مان تمام گهڻو مرڪز آهيان، خبر آهي ته زندگي صرف وقت جو هڪ حصو آهي جيڪو اسان کي ڏنو ويو آهي. اهو سڀ ڪجهه دائمي آهي، اهو گذري ٿو، ۽ اهو ٺيڪ آهي. وجود هڪ فلم وانگر آهي: اسان اهو وساريو ٿا ته اسان ان کي ڏسي رهيا آهيون ۽ اسين مڪمل طور تي سڃاڻي سگهون ٿا، بغير ڪنهن لاتعلقي جي جيڪو ضروري آهي. مان خوش قسمت آهيان: مان ڪنهن روحاني استاد جي ڳولا ۾ نه ويو آهيان، جوابن جي ڳولا ۾. مون صرف وهڪري تي ڀروسو ڪيو ۽ جواب اچي ويا... مون کي خزاني جي اميد نه هئي، مون هلندي هلندي ان تي ڌڪ هنيو.
خاص طور تي ڪهڙي نقطه نظر کان وپسانا مفيد ثابت ٿيو آهي؟
شعور جي ترقي ۾. جڏهن جذبات، احساس، احساس پيدا ٿين ٿا، توهان کي صرف انهن کان واقف ٿيڻو پوندو. ۽ سمجھو ته اھي ڪٿان آيا آھن، ڇو اھي پاڻ کي ظاھر ڪن ٿا، ۽ پوء انھن کي وڃڻ ڏيو بغير خراب رد عمل جي.
"اهو مون کي چريو ڪري رهيو هو"
خير، اهو نفسياتي تجزيي سان تمام گهڻو عام آهي ...
ها، بهتر لاءِ. مان حقيقتن جي مڪمل ڄاڻ سان هي چوان ٿو: مان پئرس ۾ رهندو هوس ۽ اتي ڪيترائي ماڻهو "سائي" ۾ مبتلا آهن، ۽ هڪ سال تائين مون ڪوشش ڪئي. دلچسپ، پر اهو مون کي چريو ڪري رهيو هو. جنت جي خاطر، اتي تمام سٺا معالج آهن... اهو منهنجو رستو نه هو.
۽ توهان اداڪاري جو رستو ڪڏهن پار ڪيو؟ توهان ڪڏهن محسوس ڪيو ته اهو توهان جي آهي؟
مون کي ڪڏهن به ان ڳالهه تي يقين نه آيو آهي. مون شروع ڪيو جڏهن آئون ننڍڙو هو - موسيقي جي مطالعي سان متوازي ۾، جيڪو مون جو هڪ اهم حصو آهي ۽ جنهن کي مان ڪڏهن به نه ڇڏيندس: اهو دنيا کي هڪ بهتر جڳهه ٺاهڻ جو هڪ طريقو آهي. ٿي سگهي ٿو ڇاڪاڻ ته آئون فنڪارن جي خاندان مان آهيان، مون انقلابي طاقتن کي آرٽ سان منسوب ڪيو.
گولشفته فرحاني تيونس ۾ هڪ سوفا ۾
فنڪارن جو خاندان
اسان کي پنهنجي باري ۾ ٻڌايو.
منهنجو پيءُ ليکڪ، ڊائريڪٽر، اداڪار آهي. منهنجي ماء هڪ مصور ۽ اداکارہ آهي. منهنجي ڀيڻ هڪ اداڪاره آهي ۽ منهنجو ڀاءُ هڪ موسيقار، مصور، گرافڪ ڊيزائنر ۽ هڪ اداڪار پڻ آهي. پر - مان ايماندار آهيان - اميدون تبديل ٿي ويون آهن ۽ اداڪاري هاڻي هڪ نوڪري آهي. پر اهو مون کي وجود جي باري ۾ تمام گهڻو سيکاريو: حقيقت اها آهي ته اسان پاڻ کي مختلف ڪردار ڏيون ٿا ۽ انهن کي چڱي طرح بيان ڪريون ٿا ته اسان وساريون ٿا ته اسان ڪير آهيون، مثال طور. هن سميت، مون کي ڪنهن به شيء سان ڪو به وابستگي محسوس نه ڪيو. زندگيءَ جو مقصد جمع ڪرڻ نه آهي، اُن مان جان ڇڏائڻ آهي. مان شين کي فتح ڪرڻ نه ٿو چاهيان، مان انهن کان نجات حاصل ڪرڻ چاهيان ٿو! سامان کڻي وڃ، روشني! پر، سچ ٻڌائڻ لاء، شايد مون کي هڪ منسلڪ آهي.
ڇا؟
عشق سان وابسته. پيار ڪرڻ ۽ پيار ڪرڻ. Goshifteh جو مطلب آهي ”محبت ۾ پاگل گل“، مون لاءِ ڀرپور! (کلندي) فارسيءَ ۾ ”گول“ گل آهي، ”شفته“ انهيءَ حالت ڏانهن اشارو ڪري ٿو، جيڪا جنون کان اڳي آهي، لڳ ڀڳ hypnosis…
سڀ کان وڌيڪ بيوقوف اشارو هڪ انسان طرفان ڪيو ويو آهي؟
اي منهنجا خدا، مان نه ٿو سمجهان ته توهان هن کي ڄاڻڻ جي پرواهه ڪندا ... (کلندي) مان ان تي ڪتاب لکي سگهان ٿو! مون پاڻ کي ساڙي ڇڏيو، مون پاڻ کي باهه ۾ اڇلائي ڇڏيو (استعاراتي طور تي، يقينا!). مون ان ۾ سيڙپڪاري ڪئي، مون ان تي پنهنجي روح کي شرط لڳايو، وڃائڻ جي خوف کان سواء. مان پاڻ کي ڪاروبار ۾ نه ٿو اڇلائي سگهان جيستائين مان هڪ سئو سيڪڙو نه آهيان. ۽ جڏهن توهان سڀ ڪجهه جوا ڪندا آهيو، جيڪڏهن توهان وڃائي ڇڏيو ته توهان سڀ ڪجهه وڃائي ڇڏيو. تون راھ ڏانھن منھن موڙين ٿو ۽ وري شروع ڪرين ٿو... خوفناڪ.
"صحيح انسان"
ڇا توهان هر ڀيري پوئتي موٽندا آهيو؟
مان پوئتي پئجي ويو ... ها، هر ڀيري. اڄ صورتحال تبديل ٿي وئي آهي: مان پنهنجي روح کي راند جي ميز تي نه اڇلايو. مان ان کي پنهنجي لاءِ رکان ٿو، مان پاڻ ۾ سيڙپڪاري ڪريان ٿو.
ڪجهه رشتي جا گرو اهو برقرار رکندا آهن - هڪ صحتمند ۽ پختو تعلق رکڻ لاءِ - توهان کي پهريان ڄاڻڻ گهرجي ته ڪيئن پنهنجي ٻن پيرن تي بيهڻ.
مان مڪمل طور تي متفق آهيان: جيڪڏهن توهان هڪ خالي گلاس آهيو، توهان ٻئي ۾ ڇا وجهي سگهو ٿا؟ مان هر شيء کي منهن ڏيڻ جاري رکندو آهيان هڪ سئو سيڪڙو پر هڪ مختلف طريقي سان: مان شرط نه ٿو ڏيان، مان ٺاهيان ٿو. توھان کي سمجھڻ جي ضرورت آھي جڏھن اھو ان جي لائق آھي: جيڪڏھن توھان گھاس پوکيندا آھيو، ھڪڙو جھنڊو نه وڌندو. جيڪڏهن توهان هڪ پائن يا بلوط پوکيو ٿا، ته ٻج تمام گهڻي صلاحيت رکي ٿو. مان مسلسل غلط هو، مون ٻج ۾ سيڙپڪاري ڪئي ڄڻ ته اهي ڳاڙهي ڪاٺيون آهن. هڪ دفعو توهان پڪ ڪيو ته ٻج سٺو آهي، پوء توهان صحيح مٽي، پاڻي ڏيڻ بابت پريشان ڪريو ...
ڇا توهان هڪ "سٺو" جي وچ ۾ آيا آهيو؟
ها! 12-13 سالن کان پوءِ (هن جي شادي آسٽريلوي طبيب، نفسيات جي ماهر ڪرسٽوس ڊورجي واکر ۽ فرينچ-ايراني پروڊيوسر امين مهدوي سان ٿي، ۽ ان سان گڏ لوئس گاريل سان به مڱڻي ٿي. ndr)، 2019 ۾ مون آخرڪار هڪ علاج جي لائق مليو. اهو قسمت جو تحفو هو، ڄڻ ته اهو مون کي ٻڌايو: "ٺيڪ آهي، توهان ڪافي ڪيو آهي، توهان پنهنجو قرض ادا ڪيو آهي ...". مون محسوس ڪيو ته مان غلط نه آهيان، ۽ جيتوڻيڪ منهنجي دوستن ۽ والدين جي مطابق اهو ڪم ڪري ٿو. مان خوش آهيان!
اسپين ۽ پرتگال جي وچ ۾
توهان ڪٿي ٿا رهو؟
اسپين ۽ پرتگال جي وچ ۾. مون محسوس ڪيو آهي ته مان پروفيشنل وابستگين جي ڪري گهر ۾ گهڻو نه رهيس (انهي دوران هن ڊرامي کي فلمايو آهي. مئل زاويه، ايڪشن فلم استحصال24 اپريل کان Netflix تي، ۽ هالي ووڊ ۾ پنهنجي پهرين ٽي وي سيريز جي سيٽ تي آهي، ndr):جڏهن مان بريڪ تي آهيان مان چاهيان ٿو سبزي ۾ رهڻ، هڪ باغ هجي.
ايران جي باري ۾ توهان کي سڀ کان وڌيڪ ڇا ياد اچي ٿو؟
سڀ! (سگهو) اها هڪ خاص جاءِ آهي، جنهن جي وضاحت ڪرڻ مشڪل آهي، هتي ڪا به شيءِ برابر ناهي... ماڻهن جو پيار، فطرت-ثقافت-فن تعمير جو ميلاپ. هر پاسو غير معمولي آهي، خوفناڪ حڪومت کان سواء. مان ناسور آهيان. بدقسمتي سان مون کي خبر آهي ته منهنجي خوابن جو ملڪ هاڻي موجود ناهي ...
مضمون گلفشفيٰ فرحاني: ”آئون عشق ۾ هڪ پاگل گل آهيان“ پهرين تي لڳي ٿو آئون عورت.
