"Dop sommige jaren ben ik bang dat de vloeistofdruppels die uit de mond van de chirurg of zijn assistenten worden geprojecteerd, infecties kunnen veroorzaken op de wonden van patiënten ”. Zo begon de les getiteld "Over het gebruik van het masker tijdens de operatie"de Professor Paul Berger, Franse chirurg, voor de Paris Surgical Society de 22 februari 1899.
Toen het masker werd geboren
Het masker, het embleem van de pandemische noodsituatie die ons in een dimensie katapulteerde die we langzaamaan accepteren, nadat we ons hadden verteld dat het maandenlang nutteloos was, nu is het zelfs bij decreet verplicht geworden. En dat zal waarschijnlijk nog lang zo blijven.
Precies bepalen wanneer ze voor het eerst zijn gebruikt, is moeilijk, maar we hebben enkele indicaties. In de omgeving van halverwege de 800e eeuw de Duitse hygiënist Carl Flügge bewees dat normale gesprek het kan druppeltjes uit de neus en mond verspreiden vol bacteriën het infecteren van de operatiewond e bevestiging van de noodzaak van een masker om het te vermijden.
Reeds in gebruik in de Renaissance
Maar veel eerder dat de medische wetenschap begreep dat bacteriën en virussen in de lucht kunnen zweven en ons ziek kunnen maken, mensen hadden maskers geïmproviseerd om hun gezicht te bedekken.
Christos Lynteris vertelt het, docent bij de afdeling Sociale Antropologie aan de Universiteit van St. Andrews, expert in de geschiedenis van medische maskers. En geeft het voorbeeld van enkele schilderijen uit de Renaissance, waarin individuen worden gezien die hun neus bedekken met zakdoeken om ziekte te voorkomen.
De builenpest van 1720
Er zijn zelfs schilderijen uit 1720, die een Marseille epicentrum van de builenpest, waarin doodgravers lichamen met een doek dragen gewikkeld rond de mond en neus.
Maar toen deden ze het om zichzelf tegen de lucht te beschermen, omdat Men geloofde dat de pest in de atmosfeer zat en uit de grond kwam. Het was echter in 1897 dat artsen de eerste maskers definitief in de operatiekamer begonnen te dragen: dankzij de Fransman Paul Berger.
Van zakdoek tot filter
Kortom, hoewel ze een eenvoudig product lijken, het kostte eigenlijk meer dan een eeuw om deze sanitaire apparaten te maken zoals degene die we nu hard nodig hebben. Maar vooral om ze echt effectief te maken.
De eerstein feite waren ze niet meer dan een zakdoek die om het gezicht was gebonden, en ze waren niet in staat de lucht te filteren. Ze verhinderden vooral dat de dokter direct op de wonden van de patiënt hoestte of niesde.
De chirurgische filtermaskers zijn nog verder te bereiken: het was in feite een plaag brak uit in Mantsjoerije, wat we in de herfst nu kennen als Noord-China in 1910 om een dokter genaamd Lien-teh Wu te laten begrijpen dat de enige manier om de besmetting in bedwang te houden zich door de lucht verspreidt het waren filtermaskers.
En dus ontwikkelde hij een hardere soort gaas en katoen, om strak om het gezicht te wikkelen en waar hij meerdere lagen stof aan toevoegde om de inademingen te filteren. Zijn uitvinding was een doorbraak en tussen januari en februari 1911 nam de productie van ademhalingsmaskers toe tot exorbitante aantallen, die essentieel werden om de verspreiding van de pest tegen te gaan.
Het N95-masker zoals we het kennen, werd op 25 mei 1972 goedgekeurd, en sindsdien heeft de technologie het mogelijk gemaakt om het product steeds meer te verbeteren, waarbij het ontwerp, in positieve of negatieve zin, onveranderd blijft, dat hetzelfde is gebleven als dat van Dr. Wu.
artikel Maskers, van zakdoek tot filter: geschiedenis van het essentiële accessoire voor ons nieuwe leven lijkt de eerste te zijn iO Vrouw.
