Vwordt al gedefinieerd als 'Zoomvermoeidheid'
en beschrijft dat vermoeidheid die we voelen na een dag videoconferenties vergeleken met toen we de bijeenkomsten live deden.
Totale verbinding
Videochats, in deze tijd van quarantaine, ze helpen ons bezig en verbonden te blijven. Er zijn virtuele zakelijke bijeenkomsten, maar er zijn ook bijeenkomsten met familie of vrienden. Kortom, we hebben vrijwel de hele dag een videogesprek.
En aan het eind van de dag voelen we ons uitgeput, veel meer dan normaal. Maar wat vermoeit ons precies? Gianpiero Petriglieri, universitair hoofddocent bij Insead, die onderzoek doet naar duurzaam leren en ontwikkelen op de werkplek, en Marissa Shuffler, universitair hoofddocent aan de Clemson University, die het welzijn en de gezondheid op de werkplek bestudeert, verklaren dit heel goed: de effectiviteit van teamwerk.
Het kost meer energie
Maar wat is het dat ons zo erg vermoeit? Zorg er ondertussen voor dat de persoon fysiek niet voor je staat het betekent harder werken aan het verwerken van non-verbale signalen zoals gezichtsuitdrukkingen, toon van stem en lichaamstaal. Door de aandacht merkbaar te verhogen, wordt er veel meer energie verbruikt. Verder de dissonantie dat is gemaakt van de vereniging van geesten zonder die van lichamen veroorzaakt gemengde gevoelens bij mensen, waardoor ze niet kunnen ontspannen.
Ook stilte wordt een uitdaging die het hoofd moet worden geboden: als het in het echte leven een natuurlijk ritme creëert in gesprekken, helpt het bij videochat helemaal niet, omdat het ons meteen doet denken dat technologie heeft verlaten, waardoor er onmiddellijk een gevoel van angst ontstaat.
Een doorlopende tentoonstelling
Een ander element van stress en vermoeidheid komt vanuit het besef door een camera bekeken te worden. Het gevoel is dat je altijd het gevoel hebt dat je moet presteren. Maar performatief zijn is zenuwslopend.
En dat is niet alles: een andere reden voor angst ligt in het zien van anderen op video, iets dat ons er voortdurend aan herinnert dat we ze niet live kunnen ontmoeten, waardoor onze gedachten onmiddellijk terugkeren naar de "gelukkige" momenten waarop we elkaar ontmoetten, hetzij op kantoor of voor een aperitief.
Tenslotte de nieuwigheid waar je op wacht in ons leven die eerder waren gescheiden gebeuren allemaal op dezelfde plek. Werk, vrienden, familie allemaal in dezelfde ruimte moeten comprimeren, die wordt gedeeld en alles opsluiten in een computerscherm tijdens een epochale crisis kan alleen maar veel angst veroorzaken.
Hoe dan?
Beide experts suggereren om videogesprekken te beperken tot de vereiste. Inoltre, de camera's hoeven niet altijd aan te staan tijdens elke bijeenkomst.
In sommige gevallen het is de moeite waard om te overwegen of videochats echt de meest efficiënte optie zijn. Shuffler stelt bijvoorbeeld voor om bestanden te delen in plaats van video-oproep, optie om informatie-overbelasting te voorkomen. En het suggereert ook om neem even de tijd tussen vergaderingen om te herstellen.
Misschien door afleidingsmomenten in te lassen: van de gymnastiekcursus tot het drinken van thee of koffie. Bij het heroverwegen van de juiste limieten is het essentieel, kom op deadlifts maken die je het juiste moment geven om van de ene identiteit (werk) naar de andere over te gaan (intimiteit).
Afsluitend met een tip die verwijst naar de oude school: schrijf iemand een brief in plaats van ze op Zoom te ontmoeten. Neem de tijd om mensen te vragen hoe het met ze gaat het is een manier om weer contact te maken met de wereld, om vertrouwen te behouden en vermoeidheid en zorgen te verminderen.
artikel Videoconferencing vermoeit ons meer dan vergaderingen, zoals "inzoomen" zonder stress lijkt de eerste te zijn iO Vrouw.
