Gigi Proietti: "Hij is beter dan Gassman, want hij kan ook zingen'.
Dit duidelijke, duidelijke en ondubbelzinnige oordeel is niet van een beroemde film-, theater- of televisierecensent, maar het was een zin die mijn moeder vaak herhaalde, bijna elke keer dat ze Gigi Proietti toevallig zag. Ik begin de herinnering aan deze buitengewone kunstenaar die ons verliet op de dag dat hij 80 zou zijn geworden, met een oordeel dat in zijn absolute eenvoud echter perfect de diepte van de kunstenaar beschrijft.
Want als we Gigi Proietti een algemene artistieke connotatie willen geven, moeten we alleen maar zeggen dat hij een kunstenaar was die wist hoe hij alles moest doen.. Zeer goed. Hij kon je aan het lachen maken met hilarische sketches, waar stemtonen, gezichts- en lichaamsafbeeldingen een mix van buitengewone artistieke creativiteit creëerden. Hij kan je echter ook laten huilen van emotie na het reciteren van een sonnet van Belli of Trilussa, of het zingen van een aangrijpende Napolitaanse melodie.
Zijn boek
Sindsdien, het was 2 november 2020, zijn er meer dan zes maanden verstreken, maar de spijt van het verlies is zeker niet voorbij. Om ons te helpen hem niet te veel te missen, komt een boek ons te hulp: "Ndo cojo cojo. Sonnetten en gejoel buiten elke regel". Dit is de titel van het boek dat Gigi Proietti was begonnen te schrijven en dat hij niet kon voltooien vanwege zijn plotselinge en vroegtijdige dood. Zijn familie deed het voor hem die, zoals herinnerd door een van de twee dochters van de acteur, Carlotta Proietti, na de verdwijning van Gigi een goudmijn in hun handen had, zonder te weten wat ze ermee moesten doen. Een oneindig materiaal geboren uit het genie van de Romeinse kunstenaar. Precies op 20 april zag het boek het licht.
"Het is papa die ons vertelt wat we ermee moeten doen: "'Ndo cojo cojo, verbind de punten en creëer een schijnbare chaos ... alleen schijnbaar"; alsof hij wil zeggen, in zijn repertoire waar je vangt, goed vangt ...". Dus het werd gedaan, het werkcriterium was om vele stukken van een oneindig en heterogeen mozaïek te combineren, waarvan het uiteindelijke resultaat leidde tot ongeveer tachtig sonnetten geschreven tussen 1997 en 2020, samen met ongeveer vijftien gedichten in vrije verzen en enkele reflecties geschreven tijdens de lockdown afgelopen lente. . Bij het lezen van deze geschriften lijkt zijn stem in zijn oren te klinken. Hij draagt op zijn beurt gedichten en sonnetten voor, waarbij de glimlach wordt afgewisseld met een traan van emotie.
In dit boek staat alle Gigi Proietti. De man, de echtgenoot en de vader, geliefd bij zijn familie. De kunstenaar, compleet, briljant, menselijk en populair. Een compendium van een kunstenaar die drie / vier generaties heeft vergezeld plus degenen die na ons zullen komen en die zich zullen voeden met al het artistieke materiaal dat ze heeft achtergelaten. Van onze kant kunnen we niet anders dan danken Sagitta Alter, bijna zestig jaar lang Proietti's metgezel en haar dochters Carlotta e Susanna voor dit geweldige cadeau dat ze hebben ingepakt.
Ter nagedachtenis aan die van hen en ... aan onze Gigi Proietti.
"Dit boek is weer een geschenk van hem, het zal ons allemaal helpen om de schoonheid die het ons heeft gegeven niet te vergeten". (Carlotta en Susanna Proietti)
'Er sluw', niet-gepubliceerd geschreven tijdens de vergrendeling die als volgt begint:
“Hij zegt: laten we teruggaan naar normaal! Ja, normaliteit blijft wat we tot nu toe wisten, als het me ooit een non-tornacce zou doen "
Artikel door Stefano Vori
