Beste wensen, Godin Claudia, aanstaande 15 april zal de verjaardag zijn van Claudia Cardinale. Musa News wil zijn de eerste om de grote Italiaanse actrice een zijn, heel persoonlijk, GELUKKIGE VERJAARDAG.
Hoe oud zal ze zijn? En wie kan het zeggen. Claudia Cardinale is een Diva. De diva's hebben een aura die hen dichter bij de godinnen brengt en de godinnen hebben geen leeftijd. Hun tijd is de eeuwigheid en alleen met de eeuwigheid vergelijken ze zichzelf. Ze wonen in de hun Olympus, om dan van tijd tot tijd af te dalen tussen menselijk om ze door te geven'Art of Cinema, een emotie en laat ze een paar uur lang het dagelijkse leven met al zijn problemen vergeten.
Het dramatische geweld
Als het buitengewone leven van Claudia Cardinale, zowel privé als professioneel, vergeleken zou moeten worden met een film, zou men echter moeten beginnen met de eerste frames. Men zou onmiddellijk beseffen dat het leven niet alleen voor vreugde is gereserveerd. In het begin heeft hij uit de eerste hand ervaren hoe de werkelijkheid zich kan presenteren met haar ergste gezicht, dat van geweld. Ze was zestien toen een man haar na schooltijd in Tunis verkrachtte. Alle adviseerden ze om een abortus te ondergaan, maar ze wilde de baby houden en koos ervoor om de bioscoop onafhankelijk te maken.
Zijn filmische verhaal begint
Een sterk karakter is altijd zijn kenmerk geweest en ondanks onrecht heeft hij nooit zijn hoofd laten zakken. Zoals die keer in het Experimental Center of Cinematography toen hij het acteerexamen deed en een stille scène maakte. Hij verliet het centrum en sloeg de deur dicht. Ze werd gepromoveerd vanwege haar explosieve humeur. Haar verlegenheid is beroemd, er wordt zelfs gezegd dat haar hese stem afhing van de lange stiltes waarin ze zich als kind opsloot. Om deze reden werd het in de eerste films altijd nagesynchroniseerd. De enige regisseur die besloot haar niet in een film te dubben was Federico Felliniin 8 en ½.
Ondanks zijn eindeloze carrière, Jaren 60 in het bedrijfsleven met een palmares van meer dan 180 films, Claudia Cardinale wilde geen actrice worden. Haar droom was om ontdekkingsreiziger te worden, als ze over zichzelf gaat als actrice, herhaalt ze dat graag ze handelt niet, zij is het personage.
Voor haar doordringende blik, gekozen doorMario Monicelli voor Gebruikelijke onbekenden in de rol van Carmelina, een Siciliaanse thuis gescheiden door haar broer, gespeeld door Tiberio Murgia. Een direct succes. In 1959 speelde hij in Een verdomde oplichterijdi Pietro Germi. De kardinaal herinnert zich vaak hoe dat de eerste keer was dat ze zich op haar gemak voelde voor de camera, en ze begon vertrouwen in zichzelf te krijgen.
In 1960, geregisseerd door Mauro Bolognini, verovert het grote publiek met De mooie Antonio, naast het grote Marcello Mastroianni. in Rocco en zijn broers, di Luchino Visconti, we zien haar naast de vriend aller tijden, Alain Delon. Dan komt Het meisje met de koffer, van Valerio Zurlini. Voor de kardinaal Het meisje met de koffer is de film van het leven. Zijn film. Het spelen van de rol van alleenstaande moeder, een voorwaarde die de actrice echt in haar leven had geleefd, leek haar de meest natuurlijke zaak en zal haar in staat stellen een David di Donatello Speciale te winnen.
1963: het jaar van Claudia Cardinale
Het is het jaar van de toewijding dankzij twee meesterwerken: De luipaard door Luchino Visconti e 8½ door Federico Fellini, beide uitgebracht in 1963. In de film van Viscontiè Angelica, een mooi meisje. De dansscène is beroemd, wanneer Angelica de wals danst met de Prins van Salina, gespeeld door Burt Lancaster. De overeenkomst tussen haar en de directeur Visconti is onmiddellijk. Dat vertelde hij haar vaak ze was geen meisje, maar een tomboy.
Naast Visconti en Fellini is er dat jaar ook een derde regisseur die aan het schrijven was. IS Luigi Comencini, die haar het karakter van een plattelandsmeisje toevertrouwt dat verliefd is op een voormalige partizaan Het meisje uit Bube, film waardoor het het Special Silver Ribbon won.
Hollywood roept, antwoordt Claudia Cardinale
met De roze panter, van Blake Edwardslandt in Hollywood. In de cast is er David Niven, wat het zal omschrijven als de mooiste Italiaanse uitvinding na spaghetti. Rita Hayworth, Rock HudsoneTony Curtiszijn enkele van de acteurs met wie hij in het buitenland zal optreden. Terug in Italië, Sergio Leonehij wil het meteen voor Er was eens een tijd in het Westen. Luigi Zampa, in 1971, roept haar op om haar naast zich te zetten Alberto Sordi in komedie Een knappe, eerlijke emigrant uit Australië zou met een onwaarschijnlijke landgenoot trouwen.
Weer andere films en, ondanks het verstrijken van de tijd, de wens om nooit te veranderen, nooit te veranderen. In tegenstelling tot veel van haar collega's, zelfs veel jongere, had ze er nooit aan gedacht mascherare haar leeftijd. Die rimpels van haar zijn het teken van authentieke schoonheid, van een volledig geleefd leven, waarvan de tekenen niet kunnen en mogen worden gewist.
Ook hierin zit Claudia Cardinale een prachtige uitzondering.
In het korte fragment van het einde van "Er was eens een tijd in het Westen”Er is alle grootsheid van Claudia Cardinale als actrice. Buiten zijn schoonheid is er in minder dan twee en een halve minuut de haar essentie van acteren. Op dat moment speelt ze geen Jill McBain, ze is Jill McBain. In feite drukken zijn ogen, zonder de hulp van woorden, plotselinge stemmingswisselingen uit. Vanaf de eerste vreugde voor de terugkeer van Harmonica (Charles Bronson) tot de onmiddellijke, diepe teleurstelling wanneer ze zich realiseert dat de man van wie ze hoopte dat hij aan haar zijde zou blijven, besluit te vertrekken. Eindelijk, die vage hoop dat die man bij haar kan terugkeren "Een of andere dag". De opwindend blikken van Claudia Cardinale, close-ups unieki door Sergio Leone op subliem aantekeningen van Ennio Morricone.
When Cinema raakt Olympic Perfection met een godin als hoofdrolspeler.
Groeten Claudia
