Eng Begéinung, eng Frëndschaft, eng eenzegaarteg Säit an der Museksgeschicht
Rendez-vous, mateneen schwätzen, versichen mateneen unzepassen, Kontaktpunkten ze fannen an déi z'identifizéieren an deenen et Dissonanz ka sinn ass eppes wat net nëmmen a Léift oder Frëndschaftsgeschichten geschitt. D'Museksgeschicht ass en onendlechen Archiv vu Begeeschterungen, aus deem Zesummenaarbechter entstane sinn, déi dann déi schéinste Säiten geschriwwen hunn. Denkt just fir ee Moment un d'Versammlung tëscht Paul McCartney e John Lennon. Denkt elo un, ëmmer nëmme fir e schicksalem Moment, wann déi Versammlung ni geschitt wier. Wéi vill Museksgeschicht wier net geschriwwe ginn, wéivill Kapitelen gewidmet Beatles, an den innovativen a revolutionäre musikaleschen Ofdréck, deen de formidabele Liverpool-Quartett duerstellt, haut wieren et nëmme komplett eidel Säiten.
Mauro Pagani
D'Hëllef fir dëse Post gouf mir vun engem schéinen Artikel publizéiert an Il Corriere della Sera ënnerschriwwen vun Paul Baldini. D'Thema vum Artikel ass e Personnage aus der Musekswelt, déi net jidderee weess oder, vläicht besser nach, net genee seng Gréisst weess. Zënter méi wéi fofzeg Joer hunn seng aussergewéinlech musikalesch Qualitéiten him dozou gefouert fir verschidde artistesch Felder ze beréieren, ëmmer et fäerdeg bruecht eenzegaarteg Atmosphären ze kreéieren. Mauro Pagani gouf 1946 gebuer, a chiari, an der Provënz Brescia. Multi-Instrumentalist a Komponist mat rare Talent a Sensibilitéit, an de 70er gouf als ee vun den Top 10 Museker op der Welt ugesinn. A sengem Artikel verfollegt de Paolo Baldini d'Etappen vun enger Carrière voller Begeeschterung, ugefaange mat deem mat Flavio Press hinnen e Franco Mussida, zesumme mat deem hien der gréisster italienescher progressiver Grupp Liewen gëtt, la Premiata forneria Marconi.
PFM an de "ethneschen" Wendepunkt
Dat wonnerbart Erliefnes mat der PFM Erweiderung et gedauert aacht Joer, vun 1970 al 1977. Et geet vun Ufank un bis Schockela Kings a seng Präsenz markéiert déif d'Geschicht vum Grupp. Et ass him dankbar, datt Instrumenter wéi d'Gei an d'Flütt hire Raum an engem Gebitt dat bis dohin bal verbueden ass, deem vum Pop - Rock. Et ass eng wierklech magesch Period, déi de Mauro Pagani a Feierbréiwer a senger Erënnerung gedréckt huet, mat där onverständlecher Erënnerung: "wéi mir d'Explosioun vun 33 U/min a progressiv Liewen am Auto begleet hunn, vun engem Concert zu engem aneren". Um Enn vun där Erfahrung huet seng Solokarriär ugefaang. Vun deem Moment un ass hien den Drock op en neie musikaleschen Trend gebuer, dee vun ethnesch Musek, mat engem besonneschen Interessi an deem aus dem Mëttleren Osten Beräich.
Mauro Pagani & Fabrizio De André
1981 huet d' "Sëtzung" mat Fabrizio De André. Eng Partnerschaft déi aus enger Frëndschaft an engem empathesche Verständnis op musikaleschen a poeteschen Niveau entstanen ass, déi déi zwee Kënschtler zu der Schafung vun zwee musikalesche Meeschterwierker gefouert hunn: Creuza de mä e Wolleken, wou de lombardesche Museker sech ëm d'Musek an d'Arrangementer gekëmmert huet. Iwwert allem Creuza de mä, dat ass 1984, ass en absolute Meeschterstéck a beurteelt ee vun den 10 beschte Placke weltwäit an den 90er Joren. Déi éischt Iddi war e Grammelot ze kreéieren, oder eng erfonnt Sprooch vu Séifuerer, wou Italienesch, Spuenesch, Portugisesch an Arabesch harmonesch vermëschen. Awer déi Iddi, seet de Mauro Pagani, huet zënter manner wéi zwee Deeg gedauert Fabrizio De André huet un eng nei Léisung geduecht. Et war kee Besoin fir eng nei Sprooch, déi perfekt Sprooch fir Séifuerer gouf et schonn a war dem Genueseschen Dialekt. Genua ass d'Mier a seng Sprooch dréit dat Mier an sech selwer. Ni huet e Choix méi passend erausgestallt.
D'Zesummenaarbecht mam Gabriele Salvatores
Seng kënschtleresch Geschicht ass dunn duerch aner wichteg Zesummenaarbecht weidergaang wéi déi mam Oscar-Gewënner Regisseur, Gabriele Salvatores. Fir hien huet de Mauro Pagani d'Soundtracks vu fënnef Filmer geschriwwen, dorënner verstoppt port e Nirvana. Zéng Artikele géifen net duergoen, fir dem Mauro Pagani seng kënschtleresch Geschicht ze erzielen, sou grouss an ofwiesslungsräich war seng Fäegkeet, sech an déi verschiddenste Meander vum musikaleschen Universum ze verdéiwen. Eist Zil war et vun Ufank un e bësse besser bekannt ze maachen, e villsäitege an originelle Kënschtler, deen d’Geschicht vun eiser Musek zum Deel geschriwwen an ëmgeschriwwen huet. Als solitaire Komponist, an engem Grupp oder zesumme mat anere Kënschtler. Iwwerall, an op alle Fall, huet hien MUSIK geschaf, déi ganz mat grousse Buschtawen geschriwwen ass.
Artikel geschriwwen vum Stefano Vori
