Wa mir en aktuellt Haus mat engem vu viru fofzeg Joer vergläichen, wäerte mir feststellen datt mir all Zorte vun Objeten accumuléieren, vill vun deenen komplett nëtzlos sinn. An nëmmen engem hallwe Joerhonnert huet eis Gesellschaft sech an d'Äerm vum ongebremste Konsum geheit. Als Resultat kafe mir Saachen, déi mir net brauchen, an déi dacks um Buedem vun engem Tirang vergiess ginn oder Wunnraum am Haus ophuelen.
I Grënn déi eis féieren méi Saachen ze kafen wéi mir brauchen et gi vill, vum Adrenalin Rush, deen de Moment vum Kaf virgeet, awer no e puer Stonnen oder bannent e puer Deeg leeft, bis zum falschen Iwwerzeegung datt dës Objeten eng Quell vu Sécherheet a Gléck sinn. Wéi och ëmmer, all dës Grënn ënnerleien ass d'Identifikatioun mat Objeten. Wéi de William James gesot huet, "D'Selbst vun enger Persoun ass d'Zomm vun all de Saachen, déi hien als seng definéiere kann."
Mir identifizéieren ze vill mat eise Besëtzer
Am Joer 1937 huet den Abraham Bredius, ee vun de prestigiéisste Konschthistoriker op der Welt, dee vill vu sengem Liewen dem Atelier vu Vermeer gewidmet huet, geduecht datt hien hätt. dem Vermeer seng Molerei fonnt "Christus an d'Jünger vun Emmaus", déi beschriwwen wéi "Ausdrock vun der héchster Konscht". De Wäert vun deem Bild war onberechenbar. E puer Joer méi spéit gouf entdeckt, datt et eigentlech d'Aarbecht vum Fälscher Han van Meegeren war, an dat bewonnert Molerei ass drastesch am Wäert erofgaang, a gouf just e Kuriositéit.
Wann d'Bild awer sou interessant, expressiv an genial gewiescht wier, da sollt et hire Wäert behalen hunn. Natierlech ass dat net de Fall, well vill Saachen a sech selwer kee grousse Wäert hunn, awer se flaamen de Wäert, dee mir hinnen sozial ginn. De Wäert vun Objete gëtt haaptsächlech vun eise Glawen iwwer hinnen bestëmmt, wat se representéieren an, natierlech, wat mir mengen se soen iwwer eis. Ee Vermeer ze besëtzen ass e Symbol vu soziale Status, Kultur a artistescher Unerkennung. Hunn eng van Meegeren, net esou vill.
Ouni et ze realiséieren, ginn Objeten en Deel vun eiser Identitéit, souwuel individuell wéi kollektiv. Duerch si vermëttele mir eis Perséinlechkeet, Iwwerzeegungen a Goût, mir soen wien mir sinn a wou mir gehéieren. Dëst bedeit datt wa mir en Objet besëtzen, en Identifikatiounsprozess stattfënnt, duerch deen mir e Besëtz oder Attribut vun deemselwechten assimiléieren. Zum Beispill kënnen Apple Benotzer sech mat der Aura vun Innovatioun, Genie an engem gewëssenen Elitismus identifizéieren, deen hir Produkter ëmginn.
An et ass net e reng psychologesche Prozess. Am Joer 2010 hunn Neurowëssenschaftler aus der Yale University si gescannt d'Gehir vun enger Grupp vu Leit wéi se Objeten an engem Container markéiert "Mine" oder an enger zweeter mat engem aneren Numm markéiert. Si hunn d'Aktivitéit an der medialer prefrontaler Cortex festgestallt als Äntwert op hir Objekter ze gesinn. Déi selwecht Zone gouf ageschalt wann d'Participanten hir Perséinlechkeet beschriwwen hunn, well et mam Gedanken u sech selwer verbonne war. Dëst bedeit datt mir eis Besëtzer als Ausdehnung vun eis selwer gesinn. Objekter erlaben eis awer net nëmmen eis Identitéit auszedrécken, mee hëllefen se och opzebauen.
Mir kafen net wat mir plangen ze kafen
Wa mir eppes kafen, gëtt et eng Verréckelung vu Bedeitung well mir net einfach en Objet kafen, mee de soziale Konstrukt ronderëm dat gebaut gëtt. Wa mir zum Beispill eng Luxusmark kafen, kréie mir Exklusivitéit a Status. Mä mir kafen net ëmmer Saachen mat deenen mir identifizéieren, heiansdo sinn déi Saachen en Ausdrock vu wien mir wëllen sinn.
D'Tatsaach ass, datt mir jo keng Saache kafen. Mir kafen wat déi Saachen eis fillen. All Akaf ass mat enger Emotioun integréiert. Och d'Wiel vun engem Dësch hänkt net exklusiv vu senger Faarf, Material oder Funktionalitéit of, mee vun all deene Momenter vu Freed, déi mir ronderëm eis virstellen. Mir kafen net mol eng Turnstonnen Memberschaft, mee de Kierper vun mir dreemen. All Akaf enthält eng Illusioun, egal wéi kleng.
Wann dat Produkt ophält eis z'erwächen, sichen mir no engem aneren deen d'Versprieche vu Gléck erëm generéiert. Dofir geheien mir um Enn Saachen eraus, déi mir nach kënne benotzen, a kafen Saachen, déi mir net brauchen. D'Wourecht ass, mir kafen net nëmmen Saachen, mir kafen Erfahrungen, Illusiounen a Statuse fir anerer ze weisen.
Mir kafen Saachen déi mir net brauchen well mir mengen datt mir se brauchen. Well mir hu mat hinnen identifizéiert. Well mir gleewen un déi Verspriechen déi se enthalen. Well si maachen eis méi staark a Kontroll vun eisem Liewen ze fillen. Och wann um Enn alles just eng Illusioun ass.
Source:
Kim, K. & Johnson, MK (2014) Erweidert Selbst: spontan Aktivatioun vu mediale prefrontale Cortex duerch Objekter déi 'méng' sinn. Soc Cogn Affekt Neurosci; 9 (7): 1006-1012.
Rucker, DD & Galinsky, AD (2008) Desire to Acquire: Powerlessness and Compensatory Consumption. Journal vun Konsument Fuerschung; 35 (2): 257-267.
D'Entrée De richtege Grond firwat mir Saachen kafen déi mir net brauchen gouf fir d'éischt verëffentlecht am Eck vun der Psychologie.
