D'Liewen ass e Paradox, huet de Carl Jung eis gewarnt. Et kann aus dem déifste Leed op déi gréisste Freed goen, also musse mir eis virbereeden op déi schwieregste Momenter ze konfrontéieren, déi déi d'Potenzial hunn eis ze zerstéieren. A mir musse sou roueg wéi méiglech mat hinnen ëmgoen, fir datt se eis Ziler entfalen an eis maachen ënnen emotional getraff. Fir staark Widderstandsfäegkeet z'entwéckelen, musse mir vläicht e puer vun eisen Attitudë a Denkmuster änneren, se mat méi adaptiven Intuitionen ersetzen.
Wat Dir verleegnen stellt Iech of, wat Dir akzeptéiert verwandelt Iech
De Jung huet dat geduecht "deen, deen näischt vun den onsympathesche Fakten vum Liewen léiert, zwéngt de kosmesche Bewosstsinn fir se sou oft wéi néideg ze reproduzéieren fir ze léieren wat den Drama vun deem geschitt ass. Wat Dir verleegnen stellt Iech vir; wat Dir akzeptéiert transforméiert Iech ".
Wann d'Saachen falsch goen, ass eis éischt Reaktioun normalerweis Verweigerung. Et ass méi einfach d'Katastroph ze ignoréieren wéi Iech a seng Nofolger z'entdecken. Dat huet de Jung awer och gewarnt "Wat Dir widderstoen, bleift weider." Hien huet dat gegleeft "wann eng intern Situatioun net bewosst gemaach gëtt, erschéngt se extern als Schicksal."
D'Realitéit akzeptéieren, de Bilan vun deem wat geschitt ass, Verantwortung iwwerhuelen an de Feeler unerkennen ass essentiell wa mir net wëllen erafalen Zwang ze widderhuelen; d.h. erëm iwwer dee selwechte Steen austrippen. Egal wéi schwéier d'Situatioun ass, mir kënnen et nëmmen änneren wann mir voll bewosst vun hiren Implikatioune sinn.
Mir mussen dat erënneren "Och e glécklecht Liewen kann net existéieren ouni e bëssen Däischtert. D'Wuert Gléck géif seng Bedeitung verléieren wann et net duerch Trauregkeet ausgeglach wier. Et ass vill besser Saachen ze huelen wéi se kommen, mat Gedold a Gläichgewiicht. wéi Jung recommandéiert.
An all Chaos gëtt et e Kosmos, an all Stéierungen eng geheim Uerdnung
Onsécherheet kënnt normalerweis net eleng, Onsécherheet an Chaos sinn hir Begleeder. Wa mir net wësse wéi se mat hinnen ëmgoen, generéiere se normalerweis enorm bannenzeg Angscht. De Jung huet dat observéiert "Fir vill vun eis, ech selwer abegraff, ass de Chaos erschreckend a paralyséierend."
Dat huet hien awer och geduecht "An all Chaos gëtt et e Kosmos, an all Stéierungen eng geheim Uerdnung." Seng psychologesch Theorie war ganz komplex. De Jung war iwwerzeegt datt d'Welt vum deterministesche Chaos regéiert gouf; an anere Wierder, och scheinbar onberechenbar Verhalen an Eventer verfollegen Musteren, och wa mir se am Ufank net gesinn.
Natierlech ass et net einfach ze akzeptéieren datt mir net ëmmer d'Kontroll iwwer eis Zukunft hunn an datt muer net an de selwechte Faarwen gezeechent gëtt wéi haut. Awer mir mussen akzeptéieren datt dat onberechenbaren an dat chaotesch intrinsesch Bestanddeeler vun der Existenz selwer sinn. Widderstoen vun Onsécherheet wäert nëmmen Stress an Angscht erhéijen.
„Wann eng gewalteg Liewenssituatioun entsteet, déi refuséiert sech an déi traditionell Bedeitungen ze passen, déi mir hinnen zouginn, geschitt e Moment vum Zesummebroch [....] Nëmme wann all Ënnerstëtzer a Krut gebrach sinn an et keng Ënnerstëtzung gëtt déi eis déi geringsten Hoffnung bitt vu Sécherheet kënne mir den Archetyp erliewen, dee bis dohin hannert dem Bezeechner verstoppt bliwwen ass". geschriwwen Jung.
Tatsächlech, wa mir zréckkucken fir d'Hindernisser ze gesinn, déi mir iwwerwonnen hunn, kënne mir kucken wat mat aneren Ae geschitt ass a souguer Sënn maachen oder Sënn maachen vun deem wat eemol chaotesch a messy ausgesinn huet.
D'Saachen hänke méi dovun of wéi mir se gesinn wéi vu wéi se a sech selwer sinn
Vun de ville Bréiwer, deen de Jung geschriwwen huet, ass ee besonnesch interessant, well et op e Patient reagéiert, deen him freet wéi een "de Floss vum Liewen iwwerschreift". De Psychiater huet geäntwert, datt et wierklech kee richtege Wee gëtt fir ze liewen, mä datt mir just d'Ëmstänn musse konfrontéieren, déi d'Schicksal eis op déi beschtméiglech Manéier presentéiert. „De Schong, dee fir deen eng gutt passt, ass fir deen aneren enk; et gëtt kee Rezept fir d'Liewen dat all Fäll passt", hien huet geschriwwen.
Et huet dat awer och erkläert "Saachen hänkt dovun of wéi mir se gesinn an net sou vill wéi se a sech selwer sinn". De Jung huet de Grad vum Drama ënnerstrach, deen eis Perceptioun zu Fakten bäidréit an déi op en Enn exponentiell d'Angscht an d'Onbequemlechkeet erhéijen, déi se generéieren.
Aus dësem Grond, wa mir duerch déi rau Waasser vum Liewen navigéieren, musse mir probéieren net vun der Inertie vu Suergen a Katastrophismus matzedroen, well dëst nëmmen de Risiko erhéicht datt mir d'Kontroll iwwer eis Emotiounen verléieren. Amplaz solle mir eis d'Fro stellen, ob et méi objektiv, rational oder positiv ass fir ze gesinn an ëmzegoen wat mat eis geschitt.
Fir Selbstvertrauen erëmzefannen, musse mir d'Liicht an eis Schatten addéieren, wéi de Jung géif soen, also musse mir ophalen Problemer duerch d'Lens vun eisen Ängscht an Onsécherheeten ze gesinn, fir unzefänken eng méi objektiv an equilibréiert Perspektiv z'entwéckelen.
Ech sinn net wat mat mir geschitt ass, ech sinn wien ech wielen ze sinn
Wa mir an de Widdersproch gefaange sinn, ass et einfach mam Flux ze dreiwen. Wann d'Saachen falsch goen, ass et schwéier optimistesch ze sinn. A wann d'Welt ee Wee geet, ass et schwéier deen anere Wee ze goen. Mä de Jung huet eis gewarnt, net matzedroen ze loossen, mee ëmmer déi Persoun am Kapp ze halen, déi mir wëllen sinn. Hien huet doriwwer geschriwwen "De Privileg vun enger Liewensdauer ass ze ginn wien Dir wierklech sidd."
Fir op Deeg vun Onstabilitéit an onendlechem Drock roueg ze bleiwen, ass et am beschten no bannen ze kucken an net ze vill op de Kaméidi ronderëm eis ze fokusséieren. An eis wunnen d'Wourechten, de Wee an eis Stäerkten. No baussen no Äntwerten kucken kann e méi destabiliséierend Effekt hunn.
Wéi de Jung an engem vu senge Bréiwer geschriwwen huet, "wann Dir Ären eegene individuelle Wee wëllt verfollegen, denkt drun datt et net verschriwwen ass an datt et einfach vu sech selwer entsteet wann Dir ee Fouss virum anere setzt". Et sinn eis Entscheedunge vis-à-vis vun Ëmstänn déi de Wee kreéieren.
Mir kënne vun deem däischteren Moment profitéieren fir erauszefannen wien mir sinn a wat mir wëllen erreechen. Mir kënnen Ongléck als Sprangbriet benotzen fir eis ze stäerken. Schlussendlech si mir wat mir all Dag maachen, net wat mir fréier waren. Also um Enn kënne mir soen: "Ech sinn net wat mat mir geschitt ass, ech sinn wat ech wielen ze sinn", wéi de Jung gesot huet.
D'Entrée Dem Carl Jung seng Tipps fir an de raue Waasser vum Liewen iwwerschwemmt ze bleiwen gouf fir d'éischt verëffentlecht am Eck vun der Psychologie.
