En Nomëtteg wéi vill anerer, awer een deen d'Geschicht gemaach hätt ... eis
Den 29. Juni 1982 ass dat éischt sportlech Wonner virun eisen Aen materialiséiert. Italien, ellent Duckling vun der éischter Gruppephase, huet sech lues a lues zu engem schéine Schwan verwandelt. Dat éischt grousst Affer war géint Argentinien Diego Armando Maradona. Mä dee Nomëtteg vum 5. Juli 1982 huet eis d'Titanesch Entreprise gewaart. Trotz Argentinien war et den David dee mat engem vun den aussergewéinlechsten Goliaths an der Fussballgeschicht gekämpft huet.
Well et ass gutt fir déi Jéngst ze erënneren an datt e puer Spiller vun där fantastescher Equipe nëmmen héieren hunn, datt Brasilien en eenzegaartegt Konzentrat vun Talent, Klass, Fantasi war. Glécklecherweis fir eis war et och eng Equipe déi heiansdo ze vill gär huet sech a senger Schéinheet wéi en neien Narziss ze gesinn an et ass vläicht aus dësem Grond datt Italien deen Dag Geschicht gemaach huet.
Brasilien
Déi brasilianesch Giel-Gold Formatioun war déi stäerkst zënter Mexiko 70', wéi si Weltmeeschter ginn duerch Italien an der Finale. Datselwecht Italien, dat Däitschland mat 4 op 3 an der Halleffinale geschloen hat, ass an engem anere Spill direkt vum Fernseh an d'Regaler vun der Bibliothéik gaang, e Stéck Geschicht fir jalous ze erhaalen, nieft enger eleganter Editioun vun der Divine Comedy an dem komplette Wierk vum Pink Floyd. Brasilien 82 'hat Spiller wéi Junior, Kiischt, Falcao, Sokrates, Zico.
Göttlech Kreaturen déi woussten wéi de Ball ze strecken an déi mir gutt geléiert hätten well Italien zréck an hiert Schicksal géif kommen. Awer net a Form vun engem Albtraum wéi dee 5. Juli 1982. De Sarrià-Stadion zu Barcelona "de 5. Juli 1982 war an all Uerdnung vu Sëtzer gepackt", wéi de grousse Sandro Ciotti et definéiert hätt an d'Temperatur ëm 17 war gutt iwwer 30 Grad.
Dee 5. Juli hu mir hien gebraucht
Nëmmen Zäit fir anzegoen, maacht e bësse Beweegung fir eng Zort Erwiermung an Dir konnt schonn déi wonnerbar Schweess-gespaant brasilianesch Gold Trikoten gesinn. Villäicht hu si an hinne schonn d'Spannung gefillt, si hu gefillt, datt et hinnen net einfach wier. Wäit dovun. Ass et Italien? Et war do, mat senge bloen Hiemer prett fir déi epesch Erausfuerderung, datt hien se an d'Legend lancéiert hätt. De Match géint Argentinien huet misse widderholl ginn, mä dës Kéier huet vill méi gemaach a virun allem néideg De Paolo Rossi d'Zil fonnt.
Jo, de Paolo Rossi war zréck op den Terrain just zwee Méint nodeems hie fir Fussball disqualifizéiert gouf - Wetten. An deenen éischten 5 Matcher hat hie praktesch ni gesinn, mat Argentinien ass eppes erauskomm, mä hien war de Goal, seng reng Essenz, ni wéi mir deen Nomëtteg vum 1982. Juli XNUMX hien och gebraucht hunn, a virun allem.
De Match
Start. Komm, gitt. Et sinn nach net emol fënnef Minutten vergaangen, wéi de Bruno Conti op seng Aart a Weis op de Flillek flitt, d'Brasilianer schéngen bal alles ze wëllen ze maachen an hien mécht et, hien servéiert de Cabrini deen op de wäitste Poste kräizt wou nëmmen hien do konnt sinn a war do an Partituren : PAOLO ROSSI. 1 op 0. D'Freed dauert nëmme siwe Minutten, bis den "Dokter" Sokrates, tatsächlech e richtegen Dokter war, de Raum fënnt fir den Zoff op der noer Post ze elektrokutéieren. 1 zu 1.
Awer Italien mat sengem Spill an der asphyxiéierender Markéierung méi wéi d'Hëtzt vu Sarrià, ennerft déi talentéiert Brasilianer, déi ufänken ondenkbar Feeler ze maachen wéi wann de Cerezo denkt un säi Goalkeeper ze passen. Et wier näischt ze soen gewiescht, wann hien net an der Mëtt tëscht dem Ball an dem Keeper gewiescht wier: PAOLO ROSSI. E puer Schrëtt an e Schoss deen d'Hänn vum Goalkeeper Waldir Peres klappt. 2 zu 1.
Paus a resume
Intervall. Et fänkt erëm un, datt Brasilien no engem Remis sicht, de Minimum Resultat fir an d'Halleffinale ze goen a Polen ze treffen. An de Krawatt kënnt. Den Zico, trotz der stänneger Juegd vum Gentile, geléngt Falcao ze déngen, eng super lénks an e Ball deen den Zoff iwwerhëlt. 2 op 2. Mir sinn an der 68. Brasilien hält net op, si wëlle gewannen, mä an der 74. Minutt gëtt de knaschtege Goalkeeper Peres Italien Corner.
Jiddereen an der brasilianescher Regioun an engem schreckleche Koup, de Ball sprëtzt wéi e "Sketch" Tardelli, säin historesche Spëtznumm, deen hien op de Gol schéisst, de Junior mierkt net datt hien d'Spill spillt: PAOLO ROSSI, deen säin Hutt markéiert- trick. Vun dësem Nomëtteg un geet de grousse Centre-Forward vu Prato, mat senge Vugelähnleche Schëlleren an der Mëtt vun zwee Dier Garderoben, an d'Fussballgeschicht ënner dem Numm PABLITO.
Dee verréckten 5. Juli vum Paolo Pablito Rossi
D'Finale Minutte sinn nëmmen e fruchtlosen an futile Versuch vu Brasilien fir d'Onrecuperéieren ze recuperéieren. De Michelangelo Antognoni huet och de véierte Gol geschoss, deen ongerecht wéinst engem net existente Offside annuléiert gëtt. Mä et ass och egal méi. De 5. Juli 1982 huet déi richteg Brasilien de bloen Hiem un.
Just probéiert dat Spill ze soen, gëtt d'Chills. Et schéngt wierklech datt nëmmen elo den Fernseh ausgeschalt ass an amplaz véierzeg Joer vergaange sinn. E puer vun deenen Helden sinn fort, ugefaange mam Kommandant Enzo Bearzot. Gaetano Scirea hien huet eis tragesch verlooss no engem absurden Autosaccident a Polen, wou hien d'Equipe beobachtet, déi "säi" Juventus géif konfrontéieren, gefouert vu sengem gudde Frënd Dino Zoff.
Am Joer 2020 ass hien och fort, deen deen dee verréckten Dram an déi wonnerbarst Realitéite transforméiert huet. Dat éiwegt Kand mat schlauen Aen, wéi dem Collodi säi Pinocchio, Toskaner wéi hien. Ouni hien wier et dëse Floss vu Wierder net ginn, well et wier déi Emotioun net ginn. Ouni hie wier et kee 5. Juli 1982 ginn an et wier näischt anescht ginn. Och dofir vermësse mir hien immens PAUL PABLITO ROSSI.
