Ég var nýbúinn að horfa á eina af smáþáttunum, að mínu mati, það fallegasta og vel gert í seinni tíð, sem sést af titlinum „Queen of Chess“ upphaflegi titill (The Queen’s Gambit) framleiddur eingöngu af Netflix.
Söguþráðurinn er langt frá því að vera augljós, það er enginn skortur á útúrsnúningum og spennu, sem er á milli 50-60 ára, í Ameríku þar sem konur voru konur og mæður, en söguhetjan er strax önnur.
Það sem sló mig mest er leikkonan, bæði barnið en umfram allt sem fullorðinn, leikin af stórbrotinni Anya Taylor-Joy, bandarískri leikkonu, svipurinn á augum hennar og líkama hennar er stórkostlegur hlutur, einföld viðureignarskák verður allt annað en leiðinlegt, örugglega hreint adrenalín.
Í seríunni er hún kölluð Elizabeth Harmon, sem gengur alltaf undir nafninu Beth, hún byrjar sögu sína á barnaheimilinu 9 ára og verður strax, eftir óvæntan fund með húsvörðinum í kjallaranum, óvenjulegur skákmaður, til kl. hún kemur framhjá ýmsum mótum og sökkvar í gufurnar af áfengi og pillum, til að berjast við heimsmeistarann, Rússann Borgov, og það er í Rússlandi sem hann skilur hylinn eftir þökk sé bjargráðinu afburða „vináttu“.
Umgjörðin er fullkomin, bæði búningar og leikmyndir eru fullkomnar, ég fann enga galla heldur aðeins ágæti, samtalin eru slétt og atriðin aldrei leiðinleg.
Ég vil ekki spilla meiru en svo að ég segi þér bara að þetta verður langt ævintýri, 7 þættir sem eru um það bil 1 klukkustund hver, röð flækjum, kynni og sambúð með hinum ýmsu persónum í smáþáttunum.
Eitt er víst að heldur þér límdum við skjáinn frá upphafi til enda.
