تنیس روی میز، سبکی صدا

تنیس روی میز یکی از پرطرفدارترین ورزش ها در جهان استبه ویژه به لطف فشار چین، و از سال 1988 یک ورزش المپیکی بوده است، اما آنقدر با صدای بسیار خاص خود مشخص می شود که بیشتر با نام علمی آن پینگ پنگ شناخته می شود.

واضح است که "پینگ" نشان دهنده ضربه راکت به توپ است در حالی که "پنگ" ضربه توپ روی میز است. در یک تبادل گرمایش خوب، این دو صدا به طور متناوب وارد می شوند سکانسی با ریتمی غیرقابل انکار.

بازیکنی که در جستجوی مکان مسابقه است، مطمئناً قبل از اینکه بتواند اولین میزها را ببیند، صدای آشنای بازی را خواهد شنید و بلافاصله در مکان مناسب، تقریباً در خانه، احساس خواهد کرد. وقتی مسابقاتی برگزار می‌شود، کل سالن به کنسرت «پینگ» و «پنگ» تبدیل می‌شود. آنها مخلوط می شوند، همپوشانی می کنند و با یکدیگر ادغام می شوند در حالی که هر صدای دیگری به سختی توسط بازیکنان تحمل می شود.

جنبه فیزیکی

علیرغم تصور بسیاری، تنیس روی میز به یک جزء فیزیکی مهم نیاز دارد تا بتواند در مسابقات حتی در سطوح غیر استثنایی شرکت کند. به ویژه، از آنجایی که در یک تبادل همان بازیکن او ممکن است مجبور شود تقریبا هر ثانیه توپ را بزندانفجار، به ویژه پاها، یک ویژگی اساسی برای انجام بسیاری از حرکات کوچک با حداکثر سرعت است. اگر از یک طرف فضای مورد پوشش کاهش یابد، از طرف دیگر زمان واکنش حداقل است.

بنابراین بعد زمان عامل چالش برانگیز واقعی تنیس روی میز است (در اینجا یک مثال: 24 شلیک در 14 ثانیه). بنابراین هر حرکت به موارد ضروری کاهش می یابد و هر گونه اتلاف برای سکته بعدی گران قیمت می شود. تمیز کردن فنی به تنهایی کافی نیست زیرا رسیدن بد یا دیر به توپ به شما اجازه نمی دهد ژست را به درستی انجام دهید و اصلاحات بداهه را که معمولاً با مچ دست یا بازو انجام می شود، به وضوح خطرناک تر می کند.

اجرای ضربه نیز باید بسیار سریع باشد و لحظه ای برای توقف و نگاه کردن به توپ یا حریف وجود ندارد که باید در حین حرکت در دید باشد. بنابراین، در درازمدت مانند سایر ورزش ها به مقاومت زیادی نیاز نیست، اما مطمئناً انفجار، سرعت، کشش و رفلکس ها را نمی توان از دست داد.

همچنین نباید از ضروری بودن آن غافل شد همیشه روی پاهای خود خم بمانید در طول یک نقطه، چشمان خود را تقریباً با جدول همسطح کنید و در کسری از ثانیه آماده واکنش باشید.

داشتن وضوح، بیشتر از ویژگی فیزیکی تا ذهنی، برای اجرای صحیح یک ضربه، حتی اگر آسان، در پایان یک تبادل سخت، تفاوت بین از دست دادن یا بردن آن امتیاز و اعتماد نسبی ناشی از آن را ایجاد می کند.

راکت

راکت بازیکن تنیس روی میز رقابتی یک تکه نیست بلکه مونتاژ شده است. به طور خاص، از قاب، تکیه گاه چوبی / کربنی شامل دسته و دو لاستیک که در بالا چسبانده شده اند، تشکیل شده است.

دو لاستیک، یکی قرمز و دیگری مشکی، به طور کلی با یکدیگر متفاوت هستند، به طور بالقوه حتی بسیار، و بنابراین یکی برای جلو و یکی برای عقب خاص هستند. انتخاب لاستیک ها بسیار گسترده است و این به شما امکان می دهد برای بهترین عملکرد ممکن، ویژگی های راکت را روی ویژگی های بازیکن کالیبره کنید.

بنابراین، بازیکنی که فورهند هجومی خوبی دارد، تایر بسیار تهاجمی را انتخاب می‌کند تا بهترین شوت خود را به حداکثر برساند، در حالی که برای بک هند می‌تواند راه‌حل محافظه‌کارانه‌تری را انتخاب کند که به او اجازه می‌دهد زیاد از آن سمت زمین رنج نبرد. حتی فریم باید با دقت انتخاب شود زیرا انواع مختلفی با ویژگی های دفاعی، متوسط ​​یا تهاجمی وجود دارد که باید همراه با لاستیک های انتخابی ارزیابی شوند.

راکت‌هایی که به این شکل ساخته شده‌اند اجازه می‌دهند تا به توپ قدرتی ببخشند و مهمتر از همه، برخی از اثرات کاملاً ناشناخته برای همتایان خود که توسط کسانی که در باغ خانه خود یا در ساحل بازی می‌کنند استفاده می‌کنند و بنابراین به وضوح دو جهان را مشخص می‌کنند (در ایتالیا، تنیس روی میز روی میز حساب می‌کند. حدود ده هزار بین زن و مرد ثبت شده است).

دست در دست راکت، میزی پیش می رود که در نسخه حرفه ای خود، برای استفاده در داخل خانه، جهش بالاتر و منظم تری را به همراه دارد، همراه با صدایی شیرین تر و همچنین "دوست" بیشتر افکت ها.

سبکی

در تنیس روی میز می توانید تبادلات شدید، سرگرم کننده و بسیار زیبا را بدون رسیدن به سطوح عالی داشته باشید. رضایت از بیان یک نکته خوب است یکی از بزرگترین دلایل علاقه به تنیس روی میز و حتی در یک مسابقه سری C می توانید تعداد زیادی را مشاهده کنید که نتیجه آن یک مسابقه لذت بخش برای هر تماشاگر خارجی است، اما مهمتر از همه برای خود بازیکنان.

هر کسی که در یک تبادل شدید برنده شود یا ضربات غیرعادی انجام دهد، می‌تواند به شادی شدیدی دست پیدا کند که در عوض اشتباهات حریف را اعطا نمی‌کند.

برخلاف تقریباً همه ورزش‌هایی که شامل رویارویی تیم به تیم یا یک به یک می‌شوند، تنیس روی میز داوری بسیار آسان استبه طوری که در مسابقات لیگ منطقه ای دو تیم به طور مستقل و بدون مشکل به عنوان داور به جای می نشینند. موقعیت‌های احتمالی بحث واقعاً حداقلی هستند و اکثر بازی‌ها بدون حتی کمی اختلاف نظر پایان می‌یابند.

استفاده از فناوری برای کمک به داوری در نظر گرفته نشده است حتی در بالاترین سطوح به این دلیل ساده که نیازی به آن نیست. این جزئیات دست کم گرفته شده، کل جو را نسبت به محیط های دیگر سنگین تر و عصبانی تر می کند و یک نقطه تقابل بزرگ را از بین می برد: داور. رابطه بین بازیکنان نیز سودمند است، به طوری که موقعیت هایی که در آن در مورد مسابقه خود با حریف نظر می دهید غیر معمول نیست.

در شکست، اگر واقعاً موافق نیستید که بازی خود را زیر سوال ببرید، می‌توانید تا حد امکان به شانس حریفی که شبکیه چشم یا لبه‌های زیادی را گرفته است، متوسل شوید.

در نهایت، تنیس روی میز، بیش از بسیاری از ورزش های دیگر، آگاهی و آرامش ذهنی را آموزش می دهد. در واقع، لازم است همیشه روی بازی متمرکز بمانیم، بدون اینکه گرفتار اضطراب های گلزنی شویم تا بتوانیم در تمام مسابقات متعادلی که تفاوت فنی آنها کم یا صفر است، پیروز شویم.

ممکن است بین ست ها یا تایم اوت ها توصیه هایی به شما داده شود اما پس از آن روی میز شما همیشه تنها هستید و شما باید در آن 20-30 دقیقه ای که حداکثر XNUMX امتیاز بازی می شود، با ضربات خود و خواندن بازی خود بازی را حل کنید.

درک این موضوع که مبادلات قاطع بخش حیاتی این ورزش است و همچنین می توان آنها را به صورت سبک و در عین حال رقابتی انجام داد، به هیچ وجه بی اهمیت نیست، اما علاوه بر اینکه بازیکن آگاه را اغلب به پیروزی می رساند، تنیس روی میز را نیز به ارمغان می آورد. بازگشت به آنچه در اصل است: تناوب سرگرم کننده و هماهنگ پینگ و پنگ.

مقاله تنیس روی میز، سبکی صدا از جانب ورزش متولد شد.