مریلین مونرو ، نمادی بی انتها ، در این روزها 95 ساله می شد. موسی نیوز می خواهد نه تنها غواص فیلم ، بلکه زن نورما جین مورتنسون بیکر را به یاد بیاورد.
اسطوره ها از مرزهای زمان و مکان عبور می کنند. فارغ از جنس ، سن ، عقاید سیاسی یا مذهبی ، آنها به همه تعلق دارند. آنها دقیقاً به این دلیل اسطوره هستند که تمام حصارهایی را که می توانند اختلافات بی معنی ایجاد کنند ، خراب کرده اند. آنها دقیقاً به این دلیل اسطوره هستند که متحد شده ، متحد شده و متحد خواهند شد. آنها اسطوره هستند زیرا ما امروز مانند دیروز ، در صد سال به بعد ، آنها را جشن خواهیم گرفت. یک افسانه ابدی این روزها 95 ساله می شد ، اما تقریباً 60 سال ناپدید شد. وقتی صحبت از اسطوره های بشری می شود ، اولین اسمی که به ذهن خطور می کند نام اوست.
یک پاسخ خودجوش و مستقیم ، کمی شبیه وقتی که آنها از ما می پرسند ما دوست داریم کدام خودرو را داشته باشیم و ما بلافاصله جواب می دهیم: فراری. نام اصلی وی Norma Jeane Mortenson Baker بود ، اما جهان تقریباً یک قرن است که او را به این نام می شناسند مرلین مونرو. زندگی مرلین مونرو زندگی کوتاهی بود که ناگهان درگذشت. ساخته شده از خوشحالی های بزرگ بلکه بیش از همه ، از دردهای غیرقابل گفتن ، از رویاهایی که به آرامی به واقعیت تبدیل شده و همچنین و بیش از همه ، از آرزوهای تحقق نیافته.
یک لذت مالیخولیایی
وقتی به چشمان مریلین مونرو نگاه می کنید ، همیشه احساس می کنید که در پس زمینه چیزی را می بینید که شبیه نوعی مالیخولیا ، غم و اندوه است ، شادی کاملاً معتبر در پشت چهره ای روشن. احتمالاً این تصور با این واقعیت که ما از سرنوشت غم انگیزی که سرنوشت به آن اختصاص داده آگاه هستیم ، به خطر افتاده است. یا شاید نه سالهای اول زندگی مرلین / نورما در حال حاضر شرایطی را فراهم می کند که برای زندگی و مدیریت کودک بسیار بزرگ است. مادر وی گلادیس که از مشکلات روحی رنج می برد و سپس از خانه ای به خانه دیگر نقل مکان کرد ، با عواقب غیر قابل تحمل خشونت جسمی و روحی روبرو شد.
آن کودکی دشوار ، غم انگیز و پیچیده نمی توانست اثری از بین نرود بر روی پوست و روح مرلین / نورما. سه ازدواج او با حرص و طمع یکی پس از دیگری مانند لیوانهای آب هنگامی که یکی بسیار تشنگی می کند گواه تمایل او برای انجام سریع همه کارها است. گویی می دانست زمانی را که سرنوشت به او اختصاص داده کافی نیست تا از لذت های زندگی کاملاً لذت ببرد. همه کارها باید سریع انجام شوند. همیشه او در مورد اهداف خود کاملاً واضح بود و آنها را با عزمی راسخ دنبال می کرد.
مرلین مونرو ، تکرار نشدنی
فیلم های او ، صحنه های شاخصی که طی دهه ها اغلب به دلیل تلاش های ناامیدانه برای تقلید از چیزهای تکرار نشدنی گرفته شده است ، معنای مرلین مونرو برای سینما و تخیل جمعی را به دست می دهد. فقط نبوغ اندی وارهول موفق به توقف زمان در مرلین مونرو شد. این چهره ، که در شمایل نگاری های او به تاریخ 1967 جاودانه شده ، احتمالاً شناخته شده ترین ، مشاهده شده و بازتولیدترین تصویر در جهان است. آنچه در مورد هنرمند آمریکایی وجود داشت تنها راه تولید مطلبی کاملاً بی نظیر و غیرقابل تولید بود.
شخصیت مریلین مونرو به بسیاری از جهان تعلق دارد. در سینما ، جهانی که او به عنوان بازیگر به آن تعلق داشت ، بلکه در لباس ، زرق و برق ، شایعات نیز بود. او به دنیای مردانی تعلق داشت که عکسهایش را در کیف پولهایشان بریده و نگه داشتند. اما او همچنین به دنیای زنان تعلق داشت ، زیرا در یک محیط کاملا مردانه و مردسالار مانند سینمای دهه 50 آمریکا ، مریلین به هر حال تبدیل به یک ستاره شده بود ، این کار را کرده بود: "مردان تا زمانی که بتوانند در آنجا زندگی کنند زن "، او عاشق تکرار بود و در این جمله تعداد زیادی از مریلین و جهان ، فقط ظاهرا طلایی ، از هالیوود وجود دارد. سیاست ، ورزش ، ادبیات ، جهانی هستند که مریلین به دلیل علاقه های عاشقانه اش آنها را لمس کرده است. دنیای او جهان بود.
مرلین مونرو ، نماد بی انتها. آخرین سفر او
او زنی باهوش بود که با وجود همه و همه ، طعم کنایه را داشت. او یک بار با خبرنگاران به شوخی گفت: "من قصد دارم با دو قطره Chanel No.5 بخوابم." اما پشت آرامش ظاهری ، پشت جلدهای براق و عشق های معروف ، زنی بود که نتوانسته بود رویاهایش را به واقعیت تبدیل کند. زنان او که خانواده خودش را دارد ، او که عملاً هرگز حتی در کودکی خانواده ای نداشته است. سقط جنین ، متنوع و ناامیدانه ، اجازه تربیت فرزندان را به او نداده بود. "دوست دارم خوشحال باشم. اما کیست؟ چه کسی خوشحال است؟ "او گفت. ناامیدی پنهان که در سو مصرف مواد مخدر راه خود را باز کرد. از آنجا آغاز پایان.
19 مه 1962 بود که در مدیسون اسکوئر گاردن ، وی در جشن تولد رئیس جمهور جان فیتزجرالد کندی شرکت کرد و در مقابل حدود 15.000 نفر آواز خواند ، آقای رئیس جمهور. کمتر از سه ماه بعد ، بیش از 30 نفر در مراسم خاکسپاری وی شرکت نکردند. مرلین مونرو در زیباترین فصلی که نور زیاد است متولد شد و درگذشت. تاریکی و سایه ها در وجود کوتاه زمینی خود ، نور را شکست می دهند. قبل از اینکه گاوآهن نابجای زمان ، که صورتهای ما را خزدار می کند ، چروکهای بی رحمی را به صورت زیبای او چسبانده بود ، قبل از اینکه این واقعه مقدس انجام شود ، کسی یا چیزی روی زمین افتاد و او را با خود برد.
برای همراهی او ، در آخرین سفر خود ، یادداشت های فوق العاده Over the Rainbow (جایی ، بیش از رنگین کمان) ، برگرفته از فیلم جادوگر اوز و تفسیر جودی گارلند. از یک فیلم بی انتها ، یک آهنگ بی انتها برای یک نماد بی انتها. سلام به مریلین / نورما ، نماد بی انتها.
در جایی بالاتر از رنگین کمان ، آسمانها آبی هستند و رویاهایی که شما جرات می کنید رویای آنها را به واقعیت تبدیل کنید ، یک روز خوب آرزو می کنم برای یک ستاره و در مکانی بیدار می شوم که ابرها را پشت سر خود بگذارم ، (جایی) که مشکلات مانند قطره های لیمو ذوب می شوند ، (مکانی) بسیار بالاتر از قابلمه های دودکش. من را آنجا خواهید یافت
مقاله استفانو ووری
