فرانکو باتیاتو ، یک فکر کوچک ، کوچک برای یک هنرمند بزرگ ، بزرگ
روز بعد. روز بعد از یک روز بسیار ناراحت کننده است. روزی که جسد فرانکو باتیاتو را با خود برد. 24 ساعت مطمئناً برای متابولیسم یک حسرت عمیق کافی نیست. تأسف از اینکه دیگر هنرمندی را ندیدم که بیش از چهل سال مدام با هنر خود ما را مجذوب ، متحیر و مسحور خود کرده است. تسلیت برای ناپدید شدن وی به اتفاق آرا بود. دنیای فرهنگ و سرگرمی با انتشار توییتی پیام تسلیت صمیمانه و عمیق را منتشر کرد. حتی دنیای سیاست نیز به همین مناسبت غم انگیز منسجم به نظر می رسید. آن سکوتهای پنهان و نفرت انگیز ، که اغلب به دنبال ناپدید شدن یک هنرمند رخ می دهد ، توسط برخی از سیاستمداران وجود نداشته است ، فقط به این دلیل که خود هنرمند ایده سیاسی متفاوتی از آنها داشته است. راست ، مرکز ، برای او ، فرانکو باتیاتو ، چپ ، آنها حتی هستند. اگر قرار باشد در این مقوله های قدیمی و فرسوده ذهنی قرار بگیرد ، هوش و حساسیت فوق العاده او ضرر خواهد داشت. فرانکو باتیاتو فراتر از این بود. فراتر از بدبختی انسان. او زندگی خود را به عنوان یک کوهنورد بزرگ انتخاب کرده بود. کوه های آن قله های هشت هزار متری و بیشتر نبودند که در دنیا پراکنده شده باشند. قله هایی که می خواست فتح کند ، قله های روح بود. جستجوی اسپاسم برای صمیمی ترین قسمت ما ، عمیق ترین و ناشناخته ترین قسمت ما. او از کلنگ یا طناب به عنوان ابزاری برای صعود خود استفاده نکرد ، بلکه از موسیقی ، نقاشی ، فلسفه و هنر در دمای 360 درجه استفاده کرد. او در ارمیت خود از میلو هوای شگفت انگیز سیسیل خود را که ذهن و قلب او را پر کرده بود ، تنفس کرد. نفسش را تا آخر کشید. تا آن تئاتر با شکوه ، جایی که همه آثار فرانکو باتیاتو در آن متولد شده بودند ، جایی که پیانو ، کتاب های بی شمارش ، کاست های صوتی و تصویری وجود داشت ، سوابق او تصمیم گرفتند که زمان آن است که پرده را بکشند. برای همیشه.
و بنابراین ، مثل همیشه که یک هنرمند بزرگ می میرد ، بلافاصله به میراث هنری که می گذارد فکر می کند. وارثان او چه کسانی هستند؟ چه کسی قادر خواهد بود آن مسیر را با قدم های ردیابی شده توسط استاد سیسیلی ادامه دهد؟ جواب؟ هیچ کس. هیچ کس قادر به جمع آوری میراث فرانکو باتیاتو نخواهد بود ، هیچ کس نمی تواند آن سفر زمینی را که در 18 مه 2021 قطع شده ادامه دهد. شما می توانید از سبک موسیقی تقلید کنید ، می توانید از متن سایر ترانه سراهای بزرگ ایده بگیرید ، حتی می توانید سعی کنید فکر سیاسی - اجتماعی یک هنرمند را بی حس کنید. هیچ کس نخواهد توانست وراثت هنر فرانکو باتیاتو را بدست آورد ، زیرا او الهام بخشی بود که او را به آنجا رساند که دیگران نمی توانند و نمی توانند به آن برسند. چیزی در او وجود داشت که از درون ، از روح او متولد شد و با مطالعه بی وقفه ، ناشی از یک کنجکاوی ویرانگر ، به قله های هنری کشف نشده و کشف نشده برای همه دیگران رسید. به همین دلیل میراث وی غیرقابل دسترس خواهد ماند ، در حالی که خوشبختانه هنر وی همچنان در دسترس همگان خواهد بود ، حداقل برای همه کسانی که روح برای آنها فقط یک کلمه نیست بلکه جوهر انسانیت ماست.
خداحافظ استاد ، زمین برای شما سبک باشد.
مقاله استفانو ووری
