- تبلیغات -
از وابستگی عاطفی خارج شوید
ما به داستانی متصل می شویم که با رد پذیرفته می شود ، خودمان را انکار می کنیم ، در محکومیت پوچ دوست داشتن کسانی که نمی خواهند از ما بدانند محبوس شده ایم. ما به روابط سمی وابسته می شویم ، از نظر عاطفی وابسته هستیم ، حتی اگر این احساسات به ما احساس بدی می دهد و فقط به زندگی ما درد می بخشد. این روانشناس زمینه این روش "بیش از حد" دوست داشتن را توضیح می دهد. و سپس به شما کمک می کند بفهمید تحت آزمایش قرار گرفته اید یا نه
- تبلیغات -
آدل اچ فیلمی است توسط کارگردان فرانسوا تروفو که براساس دفتر خاطرات دختر ویکتور هوگو ساخته شده است. همانطور که زیرنویس می گوید یک داستان عاشقانه. این داستان از احساس طاقت فرسای این زن جوان نسبت به مردی که نسبت به او کاملاً بی تفاوت است حکایت دارد. که او را به فروتنی ، تسلیم ، گم شدن تدریجی سوق می دهد.
زندگی کامیل کلودل ، مجسمه ساز درخشان فرانسوی ، بیش از پانزده سال دانش آموز و عاشق بزرگ آگوست رودن ، عشقی پرشور ، طوفانی و طاقت فرسا را به ما پیشنهاد می کند که باعث می شود او پس از یک دوره اسفناکی که مدت سی سال به طول انجامید ، در یک پناهگاه بمیرد.
آنها دو داستان از علاقه شدید وسواس گونه و همه جانبه هستند. سفرهایی در رنج زنان در جستجوی عاجزانه محبت در جایی که میل و جنون به طور خطرناکی با هم ترکیب می شوند. همچنین داستانهای رایج بسیاری وجود دارد که از جهاتی به این موارد شباهت دارند. که مبتنی بر احساسات شدید ، عذاب آور ، دوسوگرایانه ، مخرب هستند. که باعث رنج شما می شود. که به عنوان "عشق" شناخته می شوند. درست است: عشق همیشه ما را معتاد می کند. این زیبایی این تجربه طاقت فرسا و خارق العاده است. ما کمی اغراق آمیز و مریض می شویم ، زیرا بدون دیگری نمی توانیم زنده بمانیم ، چیزی کم داریم. وارد هم می شویم ، پر می شویم ، غرق می شویم. گاهی گیر می کنیم. از این گذشته ، داشتن پیوند به معنای "گره خوردن" با کسی است. وقتی از روابط مهم پاره می شویم ، ناگزیر رنج می بریم. از این نظر ما همیشه در عشق معتاد هستیم.
این پیوندها هستند که ما را مشخص می کنند. فقط از طریق قوی ترین اعتیاد ، خودمان را حس می کنیم ، خودمان را ساختار می دهیم. از اولین تجربیات اولیه با چهره های قابل توجهی که از ما مراقبت می کنند ، معمولاً مادر ، الگویی از دلبستگی را تجربه می کنیم که تمایل داریم در روابط صمیمی بزرگسالان دوباره آن را جلب کنیم. از طریق یک اعتیاد زودرس رضایت بخش و شاد است که می توانیم رشد کنیم ، خودمختار شویم و بدانیم چگونه می توانیم یک "اعتیاد رایگان" را با یک شریک زندگی خود ایجاد کنیم ، که تهدیدی عمیق برای ما ندارد.
اما اوضاع اغلب پیچیده می شوند. فروید منعکس کرد ، هرگز آنقدر بی دفاع نیستیم ، مانند لحظه ای که عاشق آن هستیم ، زیرا در عشق ، شکننده ترین قسمت های خود را قرار می دهیم. که ممکن است به اندازه کافی سازماندهی نشده باشد و بنابراین ما را به شدت آسیب پذیر ، ناامید از یک شناخت عاطفی ، برای یک عشق بی قید و شرط ، عشقی که هرگز نداشته ایم. ما سعی می کنیم اعتبارات احساسی متعلق به تجربیاتی را که در گذشته فرو رفته اند ، پرداخت کنیم. کسی به اندازه کافی ما را دوست نداشت ، به ما گفت که ما ارزش نداریم ، ما باید همه کارها را انجام دهیم تا مستحق محبت باشیم. رها کردن ، طرد شدن ، کاهش ارزش ، ما قبلاً آنها را شناخته ایم و سپس در این توهم که می توانیم چیزها و شخص را تغییر دهیم خود را عذاب می دهیم. ما را به رنج واداشته و مدت طولانی بیهوده تحمل می کنیم. ما به داستانی متصل می شویم که با رد پذیرفته می شود ، خود را انکار می کنیم ، در محکومیت پوچ دوست داشتن کسانی که نمی خواهند درباره ما بدانند ، نمی توانند یا نمی توانند زندانی شوند ، زندانی شده ایم. از کسانی که مشکلات ، مشکلات ، سختی ها دارند و با این وجود ما معتقدیم که می توانیم پس انداز کنیم. از کسانی که غیرقابل دسترسی هستند اما می خواهیم به آنها نزدیک شویم. یا اینکه ما از یک رابطه به رابطه دیگر می پریم بدون اینکه هرگز "جلسه" واقعی داشته باشیم. ما به روابط سمی وابسته می شویم ، از نظر عاطفی وابسته هستیم ، حتی اگر این احساسات به ما احساس بدی می دهد و فقط به زندگی ما درد می بخشد. ما در یک وضعیت ناامیدی ، ترس ، عدم اطمینان فرو می رویم که نمی توانیم از آن فرار کنیم ، حتی اگر آن را نامطلوب تشخیص دهیم: بدون آن نمی توانیم کار کنیم. یک عشق خود ویرانگر. اعتیاد به عشق اصطلاح انگلیسی است که این شرایط را مشخص می کند.البته افسانه عشق رمانتیک ، که برای فرهنگ ما بسیار عزیز است ، کمکی به ما نمی کند. زیرا روابط تخریبی و باطل کننده ای را پیشنهاد می کند ، مانند روابط رویایی. "قوانینی" جعلی درباره عشق پیشنهاد می کند. اینکه جستجوی عشق اساس خوشبختی است ، به عنوان مثال ، این احساس برای همیشه لطفاً است و بالاتر از همه ، اینکه یک فرد خاص برای ما وجود دارد که می تواند ما را کامل کند ، اگر اگر مقاومت کنیم و خود را متعهد کنیم ، دیگری تغییر می کند ، زیرا عشق تحمل می شود. اسطوره به ویژه علیه زنان ، همیشه خواستار حمایت ، درک ، پایداری است. کهن الگوهای زن ناخوشایند ، مانند اولین مدل های زنانه که برای دختران کوچک خدمت می کنند ، تشدید می شوند ، شاهزاده خانم ها ، که فقط باید زیبا باشند ، منتظر انتخاب می شوند و بدون شرط شاهزاده خود را دوست دارند.
مسیر فرار از یک سرنوشت احساسی که به نظر ما نامطلوب به نظر می رسد ، یک سفر درونی از طریق ترس ها ، نبودن ها ، کاستی ها است. برای کشف انرژی های حیاتی که همیشه از ما تأمین می شود ، حتی اگر به نظر نمی رسد. در مورد شکنندگی خود ، از اینکه نمی توانیم تنها باشیم ، از اینکه کسی نیستیم بدون شریک زندگی مشترک خود را لغو کنید. شخص مقابل را در تأمل کنار بگذارید و از نگرش ما و مواردی که در روابط خود تکرار می کنیم آگاه شوید. ما سعی می کنیم اعتیاد خود را به عنوان چیزی قابل تغییر ببینیم. و ما وقت می گذاریم تا افرادی را که رفتار خوبی با ما دارند و باعث می شوند احساس محبوبیت داشته باشیم ، بشناسیم. ما باید روی خودمان کار فعالانه انجام دهیم تا یاد بگیریم تنها باشیم و راههای رایگان زندگی را کشف کنیم ، نه اینکه ما را کامل کنیم یا نجات دهیم بلکه برای گسترش ، بیشتر به خودمان بدهیم.
زندگی کامیل کلودل ، مجسمه ساز درخشان فرانسوی ، بیش از پانزده سال دانش آموز و عاشق بزرگ آگوست رودن ، عشقی پرشور ، طوفانی و طاقت فرسا را به ما پیشنهاد می کند که باعث می شود او پس از یک دوره اسفناکی که مدت سی سال به طول انجامید ، در یک پناهگاه بمیرد.
آنها دو داستان از علاقه شدید وسواس گونه و همه جانبه هستند. سفرهایی در رنج زنان در جستجوی عاجزانه محبت در جایی که میل و جنون به طور خطرناکی با هم ترکیب می شوند. همچنین داستانهای رایج بسیاری وجود دارد که از جهاتی به این موارد شباهت دارند. که مبتنی بر احساسات شدید ، عذاب آور ، دوسوگرایانه ، مخرب هستند. که باعث رنج شما می شود. که به عنوان "عشق" شناخته می شوند. درست است: عشق همیشه ما را معتاد می کند. این زیبایی این تجربه طاقت فرسا و خارق العاده است. ما کمی اغراق آمیز و مریض می شویم ، زیرا بدون دیگری نمی توانیم زنده بمانیم ، چیزی کم داریم. وارد هم می شویم ، پر می شویم ، غرق می شویم. گاهی گیر می کنیم. از این گذشته ، داشتن پیوند به معنای "گره خوردن" با کسی است. وقتی از روابط مهم پاره می شویم ، ناگزیر رنج می بریم. از این نظر ما همیشه در عشق معتاد هستیم.
این پیوندها هستند که ما را مشخص می کنند. فقط از طریق قوی ترین اعتیاد ، خودمان را حس می کنیم ، خودمان را ساختار می دهیم. از اولین تجربیات اولیه با چهره های قابل توجهی که از ما مراقبت می کنند ، معمولاً مادر ، الگویی از دلبستگی را تجربه می کنیم که تمایل داریم در روابط صمیمی بزرگسالان دوباره آن را جلب کنیم. از طریق یک اعتیاد زودرس رضایت بخش و شاد است که می توانیم رشد کنیم ، خودمختار شویم و بدانیم چگونه می توانیم یک "اعتیاد رایگان" را با یک شریک زندگی خود ایجاد کنیم ، که تهدیدی عمیق برای ما ندارد.
اما اوضاع اغلب پیچیده می شوند. فروید منعکس کرد ، هرگز آنقدر بی دفاع نیستیم ، مانند لحظه ای که عاشق آن هستیم ، زیرا در عشق ، شکننده ترین قسمت های خود را قرار می دهیم. که ممکن است به اندازه کافی سازماندهی نشده باشد و بنابراین ما را به شدت آسیب پذیر ، ناامید از یک شناخت عاطفی ، برای یک عشق بی قید و شرط ، عشقی که هرگز نداشته ایم. ما سعی می کنیم اعتبارات احساسی متعلق به تجربیاتی را که در گذشته فرو رفته اند ، پرداخت کنیم. کسی به اندازه کافی ما را دوست نداشت ، به ما گفت که ما ارزش نداریم ، ما باید همه کارها را انجام دهیم تا مستحق محبت باشیم. رها کردن ، طرد شدن ، کاهش ارزش ، ما قبلاً آنها را شناخته ایم و سپس در این توهم که می توانیم چیزها و شخص را تغییر دهیم خود را عذاب می دهیم. ما را به رنج واداشته و مدت طولانی بیهوده تحمل می کنیم. ما به داستانی متصل می شویم که با رد پذیرفته می شود ، خود را انکار می کنیم ، در محکومیت پوچ دوست داشتن کسانی که نمی خواهند درباره ما بدانند ، نمی توانند یا نمی توانند زندانی شوند ، زندانی شده ایم. از کسانی که مشکلات ، مشکلات ، سختی ها دارند و با این وجود ما معتقدیم که می توانیم پس انداز کنیم. از کسانی که غیرقابل دسترسی هستند اما می خواهیم به آنها نزدیک شویم. یا اینکه ما از یک رابطه به رابطه دیگر می پریم بدون اینکه هرگز "جلسه" واقعی داشته باشیم. ما به روابط سمی وابسته می شویم ، از نظر عاطفی وابسته هستیم ، حتی اگر این احساسات به ما احساس بدی می دهد و فقط به زندگی ما درد می بخشد. ما در یک وضعیت ناامیدی ، ترس ، عدم اطمینان فرو می رویم که نمی توانیم از آن فرار کنیم ، حتی اگر آن را نامطلوب تشخیص دهیم: بدون آن نمی توانیم کار کنیم. یک عشق خود ویرانگر. اعتیاد به عشق اصطلاح انگلیسی است که این شرایط را مشخص می کند.البته افسانه عشق رمانتیک ، که برای فرهنگ ما بسیار عزیز است ، کمکی به ما نمی کند. زیرا روابط تخریبی و باطل کننده ای را پیشنهاد می کند ، مانند روابط رویایی. "قوانینی" جعلی درباره عشق پیشنهاد می کند. اینکه جستجوی عشق اساس خوشبختی است ، به عنوان مثال ، این احساس برای همیشه لطفاً است و بالاتر از همه ، اینکه یک فرد خاص برای ما وجود دارد که می تواند ما را کامل کند ، اگر اگر مقاومت کنیم و خود را متعهد کنیم ، دیگری تغییر می کند ، زیرا عشق تحمل می شود. اسطوره به ویژه علیه زنان ، همیشه خواستار حمایت ، درک ، پایداری است. کهن الگوهای زن ناخوشایند ، مانند اولین مدل های زنانه که برای دختران کوچک خدمت می کنند ، تشدید می شوند ، شاهزاده خانم ها ، که فقط باید زیبا باشند ، منتظر انتخاب می شوند و بدون شرط شاهزاده خود را دوست دارند.
مسیر فرار از یک سرنوشت احساسی که به نظر ما نامطلوب به نظر می رسد ، یک سفر درونی از طریق ترس ها ، نبودن ها ، کاستی ها است. برای کشف انرژی های حیاتی که همیشه از ما تأمین می شود ، حتی اگر به نظر نمی رسد. در مورد شکنندگی خود ، از اینکه نمی توانیم تنها باشیم ، از اینکه کسی نیستیم بدون شریک زندگی مشترک خود را لغو کنید. شخص مقابل را در تأمل کنار بگذارید و از نگرش ما و مواردی که در روابط خود تکرار می کنیم آگاه شوید. ما سعی می کنیم اعتیاد خود را به عنوان چیزی قابل تغییر ببینیم. و ما وقت می گذاریم تا افرادی را که رفتار خوبی با ما دارند و باعث می شوند احساس محبوبیت داشته باشیم ، بشناسیم. ما باید روی خودمان کار فعالانه انجام دهیم تا یاد بگیریم تنها باشیم و راههای رایگان زندگی را کشف کنیم ، نه اینکه ما را کامل کنیم یا نجات دهیم بلکه برای گسترش ، بیشتر به خودمان بدهیم.
منبع: d.repubblica.it
لوریس قدیمی
- تبلیغات -
