“Ik studeer dus ik ben”, een boekje dat ik tijdens een vlucht tussen Milaan en Moskou in 60 minuten heb uitgelezen en dat een positieve indruk op me heeft gemaakt.
De auteur vergezelt ons namelijk in enkele reflecties en tools om beter te studeren en komt, vertrekkende van enkele reflecties op de huidige socio-economische context, tot de conclusie dat training en zelfstudie doorheen het leven de sleutels zijn tot emancipatie ., opvallen en waarde genereren in de wereld van de toekomst.
Hier zijn 3 ideeën die ik nog heb na het lezen ervan.
1. Studie dus ik ben: het paspoort voor de toekomst
Een eerste reflectie is precies dit: het paspoort van de toekomst wordt gemaakt door wat je weet en wat je weet hoe te doen. Het is een beetje zoals lego spelen met slechts 3 stenen beschikbaar: de combinaties die we kunnen bedenken zijn extreem beperkt. Op dezelfde manier leidt het spelen van het spel van de toekomst van ons leven met weinig noties in gedachten ons ertoe een klein aantal oplossingen onder de knie te krijgen voor de problemen waarmee we te maken zullen krijgen.
Daarom studeren: om onszelf en de omgeving om ons heen te verbeteren, om waarden te begrijpen, te creëren, op te bouwen en te verspreiden. Maar ook voor voorkom dat je steeds dezelfde fouten maakt, om gemanipuleerd te worden en waarom niet: om plezier te hebben en te genieten van de vreugde die het begrijpen van nieuwe concepten ons geeft.
2. Het tijdperk van de haai
Ik was geïntrigeerd door de definitie van de auteur van het culturele en professionele tijdperk waarin we leven, die hij "Het tijdperk van de haai". Tegenwoordig weten we hoe we ons moeten verplaatsen in diepe, stormachtige wateren en bevolkt door roofdieren. En wie geen ervaren zwemmer en freediver is, loopt grote risico's.
Vóór ons, van de tweede naoorlogse periode tot het einde van de jaren 90, was er in plaats daarvan "Het foreltijdperk". Hier waren de wateren rustiger, ondieper en zonder dat er altijd roofdieren op de loer lagen.
Als het ooit genoeg was om te weten hoe te drijven, hebben we vandaag meer nodig.
Het is niet genoeg om "genoeg te leren" om in waardigheid te leven, ook omdat vaak het "genoeg" echt tot weinig wordt gereduceerd. We moeten overgaan van een empirische gedachte, benaderd en verward in het doel, naar een wetenschappelijk theoretische gedachte, dat wil zeggen, nauwkeuriger en bewuster en goed beschreven in het boek van Muzzarelli.
Op deze manier zullen we niet alleen leerboeken effectief kunnen bestuderen, maar ook en vooral onszelf, de realiteit die ons omringt en wat onze gesprekspartner nodig heeft: landen worden immers, voordat ze arm worden, ellendig, schaars in cultuur, ethiek en wederzijds respect.
Om beter te begrijpen waar dit theoretisch wetenschappelijke denken uit bestaat, kan het derde punt van dit artikel, of het verschil tussen afleveringen en afleveringen, helpen.
3. Leer in afleveringen of afleveringen
Meer specifiek kunnen we zeggen dat er twee manieren zijn waarop we wij benaderen leren om het te bouwen.
De meeste mensen leren kennis en onthouden deze voor een praktisch doel, alsof het een "gekookt en gegeten" kookrecept is. Om deze modaliteit te voltooien, is er een minder kwantitatieve en iets meer kwalitatieve benadering. Deze benadering verwijst naar leren als een proces dat vertrekt van de beschikbare kennis, naar abstracte criteria en principes die nuttig zijn om zelfs verschillende problemen aan te pakken.
De voorgestelde analogie is die tussen aflevering en aflevering: de aflevering is die van de dame in het geel, om zo te zeggen, waarbij elke aflevering onafhankelijk is van de vorige of volgende. De aflevering daarentegen is die van een plek in de zon, want de plot vloeit naadloos van de ene aflevering naar de andere en als je de vorige en de volgende niet ziet, blijft het verhaal onvolledig.
Hier moet leren worden begrepen als een seriële cultuur, die het verleden waardeert, die verantwoordelijk is voor de toekomst. Een cultuur die dankzij deze structuur het heden plaatst in een verhalend weefsel van betekenis, verbindingen en interdisciplinaire synthese: hier is de wereld van wetenschappelijk theoretisch leren.
Meer specifiek is de stelling van de auteur dat de hedendaagse samenleving een groot risico loopt op een episodische benadering. Niet alleen als het gaat om het leren van concepten, maar ook in de manier waarop we onze identiteit vormgeven en uitdrukken.
De cultuur van de aflevering is die welke snelheid en efficiëntie beloont ten koste van reflectie. En wanneer deze episodische cultuur wordt afgewezen - bijvoorbeeld - op de werkplek, dan genereert het onthechting en onthechting bij organisaties en individuen.
Deze en andere reflecties worden uitgediept in het boek Studie dus ze zijn.
Het laatste deel is ook gewijd aan enkele nuttige tips om je studiemethode te perfectioneren.
Ik raad aan om het te lezen, als je me laat weten wat je denkt in de ruimte hieronder voor opmerkingen en ik, zoals altijd, zal op je wachten in de Facebook-groep Boeken voor de geest.
HANDIGE LINKS:
- Om "Studie dus ik ben" te kopen, klik hier: https://amzn.to/37P3VIN
- Word lid van mijn Facebook-groep "Books for the Mind" waar we tips, indrukken en recensies over psychologie en boeken over persoonlijke groei uitwisselen: http://bit.ly/2tpdFaX
artikel Studeren is daarom: het belang van studeren - Boeken voor de geest lijkt de eerste te zijn Milan psycholoog.
