Naast nog veel meer belangrijke problemen, oorlog in Oekraïne heeft de sportwereld ertoe gebracht een moeilijk standpunt in te nemen over de deelname van Russische en Wit-Russische atleten aan toekomstige competities van internationaal niveau.
Naast het besluit om alle sportevenementen die de komende maanden op Russisch grondgebied zijn gepland te schrappen, is het ook aangekomen de beslissing van het IOC, op zijn historische manier, aan te bevelen aan de individuele federaties van laat Russische atleten niet strijden (en Wit-Russen) in internationale wedstrijden die de afgelopen maanden aan de gang zijn.
Als aanbeveling hebben de individuele federaties de mogelijkheid om onafhankelijk te kiezen hoe ze de op zijn zachtst gezegd netelige zaak zullen behandelen, zelfs als de meeste van hen zich al hebben aangesloten bij de mening van de hoogste supranationale sportorganisatie.
Dus laten we gaan kijken wat zijn de mogelijke redenen voor een uitsluiting? of minder van Russische atleten, altijd in gedachten houdend dat de kwestie buitengewoon gecompliceerd en delicaat is, er geen precedenten zijn en dat alleen een te simplistische visie een volledig goede en een totaal verkeerde manier kan voorzien.
Uitsluiting: de redenen voor ja
- Een oorlog stoppen zonder zelf geweld te gebruiken is erg moeilijk. De westerse lijn is die van sancties en in deze context maakt het verbod voor Russische atleten om deel te nemen aan internationale competities, ook al wordt dit niet expliciet aangegeven in de sancties zelf, deel uit van de ongeschreven "culturele" sancties. Als dit kan helpen een oorlog te stoppen, is men misschien bereid de hoge ideologische prijs achter deze beslissing te betalen.
- Oekraïense atleten, aangezien de oorlog op hun grondgebied voortduurt en zij tot algemene mobilisatie zijn geroepen, kunnen zij op dit moment ondanks zichzelf niet deelnemen aan internationale wedstrijden. Omwille van het billijkheidsbeginsel, dat ook door het IOC in zijn besluit in herinnering is gebracht, mogen zelfs Russische atleten, aangezien de staat die dit conflict heeft veroorzaakt, niet aan dezelfde evenementen kunnen deelnemen.
- La Olympische wapenstilstand begint een week voor aanvang van de Olympische spelen en eindigt een week na sluiting van de Paralympische spelen, zomer of winter maakt niet uit. Breek de Olympische wapenstilstand door een oorlog te ontketenen het is een conceptueel zeer ernstige daad en daarom kunnen Rusland en zijn atleten voorbeeldig worden gestraft. Het Olympisch Bestand is geen nieuw of westers concept, maar is geworteld in de Olympische Spelen sinds hun ontstaan in de oudheid (776 v.Chr.) en is een van die symbolische aspecten die de Olympische Spelen zo speciaal maken.
- Een andere niet te onderschatten factor is: de te garanderen veiligheid voor atleten bij de organisatie van een internationaal sportevenement. Met de huidige situatie is het moeilijk om er zeker van te zijn dat sommige toeschouwers geen verschrikkelijke protagonisten kunnen worden van betreurenswaardige vergeldingsacties tegen Russische atleten tijdens de evenementen. Om onaangename en gevaarlijke aanvallen op Russische atleten te voorkomen, is het beter om ze niet toe te staan, vooral voor minder nobele en minder "rijke" sporten die zich geen enorme veiligheidsmaatregelen kunnen veroorloven.
Uitsluiting: de redenen voor de nee
- Alleen atleten uitsluiten voor het land van herkomst het is een daad van sterke discriminatie die helemaal niet past in een context als sport die doorgaans uitblinkt in tolerantie, gelijkwaardigheid en wederzijds respect en waarin ontmoetingen en aanknopingspunten die op andere vlakken onmogelijk zijn mogelijk worden gemaakt. Een staat kan niet worden beschuldigd van de fouten van zijn individuele burgers, net zoals de burgers van een staat niet kunnen worden beschuldigd van de fouten van de staat zelf. Daarom is het voor hen niet eerlijk om individuele Russische atleten de prijs te laten betalen van de keuze van hun regering om oorlog te voeren, ook omdat atleten niet noodzakelijkerwijs in overeenstemming kunnen worden geacht met de keuze van de regering en daarom strafbaar zijn.
- De oorlog in Oekraïne helaas het is niet de eerste en het zal niet de laatste van de mensheid zijn. Met uitsluiting van Russische atleten wordt een gevaarlijk precedent geschapen dat zijn gelijke in de geschiedenis niet kent. Bij geen enkele oorlog of eerdere invasie zijn de atleten van het land die zich schuldig hebben gemaakt aan de aanval, uitgesloten van sportcompetities, zelfs niet bij besluit van het IOC. Dat gezegd hebbende dat elk conflict grondig moet worden geanalyseerd voordat we beslissingen van deze omvang kunnen nemen, op zijn minst symbolisch, en extreme trivialiseringen moeten vermijden die erop gericht zijn veel verschillende gebeurtenissen allemaal op hetzelfde niveau te plaatsen, lopen we nu het risico dezelfde behandeling ook te zien voor toekomstige conflicten, terwijl de sportwereld de eerste zou moeten zijn die openstaat voor dialoog en inclusie.
- Met minder atleten verliezen sportevenementen waarde, van aantrekkingskracht en dus van inkomen Ze blijven, laten we zeggen, incompleet als niet alle prestigieuze atleten hebben kunnen deelnemen. Een evenement is des te belangrijker en een overwinning des te zwaarder als de atleten die eraan deelnemen van een hoog niveau zijn. Dit geldt duidelijk vooral voor sporten waarin de Russen uitblinken. Hoe kan het ooit hetzelfde zijn om een wereldkampioenschap kunstschaatsen te winnen zonder te strijden tegen atleten van de Russische federatie?
Rijke sporten en arme sporten
Als het gaat om teamsporten op nationaal niveau, is het gemakkelijk om Rusland en Wit-Rusland uit competities te bannen, aangezien er in dit geval een unieke identificatie is tussen het team en de natie. Ook elimineer de clubs die tot deze landen behoren het is coherent opgenomen in het globale sanctieplan.
Het gedrag tegenover individuele Russische atleten is moeilijker. In "rijke" sporten (zoals voetbal, basketbal, ijshockey, tennis, volleybal en wielrennen om maar de sporten te noemen waar een grotere aanwezigheid is van Russische gewichtsatleten), waarschijnlijk Russische spelers (alleenstaand of behorend tot niet-Russische clubs) zal kunnen blijven spelen aangezien deze sporten zich de bovenstaande veiligheidsmaatregelen kunnen veroorloven. Bovendien zijn de atleten van deze sporten ondergedompeld in de westerse cultuur en zijn ook degenen die (zie Medvedev) kunnen vrijer stelling nemen tegen de huidige situatie en mogelijk hun eigen regering, aangezien ze niet in Rusland wonen en hun salaris niet uit Rusland komt.
Andere minder bekende sporten en met een minder belangrijke omzet (bijvoorbeeld alle winterdisciplines) waar atleten zelfs bij andere evenementen dan de Olympische Spelen en wereldkampioenschappen strijden onder de vlag van hun land en niet van een club, zullen waarschijnlijk kiezen of ze hebben de weg van uitsluiting al gekozen.
Voor Russische atleten die zich in deze situatie bevinden, is het moeilijker om hun eventuele onenigheid met de lijn van hun regering te uiten, aangezien ze in Rusland wonen, door Rusland worden betaald en in sommige gevallen ook deel uitmaken van Russische militaire instanties waarvoor het uiten van hun verzet niet alleen onhandig zijn, maar ook onhoudbaar en gevaarlijk (en niet iedereen wil begrijpelijkerwijs een held zijn).
Uiteindelijk zijn de beslissingen in deze moeilijke situatie complex en waarschijnlijk voor een lange tijd, ongeacht de uitkomst van het conflict zelf, zullen verschillen en inconsistenties in de sportwereld worden meegesleurd.
Hoewel er verschillende meningen zijn over de manier waarop Russische atleten worden behandeld, allemaal begrijpelijk als ze goed worden beargumenteerd, hopen we dat elke toespraak kan worden gebaseerd op twee onweerlegbare feiten voor iedereen: niemand zou atleten willen uitsluiten van competities en vooral, niemand wil een oorlog.
artikel Sport en oorlog. Ja en Nee van de uitsluiting van Rusland komt van Sport geboren.
