MIk merk dat ik de uitgave van deze zaterdag op het terras van mijn appartement lees, het kopje koffie op tafel, opgewarmd door een verlegen, maar zeer gewaardeerde zonnestraal. Zelfs het klimaat, de kleur van de lucht, leek tegenwoordig gekleed te zijn op een manier die overeenkomt met wat we doormaken.
Ik behoor tot die categorie werknemers dat besloten is om hun aanwezigheid te garanderen. Ik ben een bankier. Ik werk om de dag vanuit huis. Laatst zit ik achter mijn bureau in het bijkantoor.
We hebben bijna dagelijks een Skype-vergadering, het heet 'ochtendkoffie'. Er is de technische informatie van ons werk, maar het is de manier om te 'blijven', wij die gewoonlijk acht uur in dezelfde ruimte doorbrengen, om een grapje te maken, om ons aan te moedigen.
En terwijl we daar zijn, vrijwel samen, achter ons zijn er een glimp van onze huizen, van ons leven. Bejaarde ouders die op de achtergrond onbewust passeren, horen we de stemmen van onze kinderen, het gekakel van de kleintjes en de ietwat verveelde toon van de tieners.
En dan zijn er de telefoontjes met klanten. Dat het niet alleen informatie-uitwisselingen zijn, hoor je duidelijk. Alsof ze rollen opzij zetten om te zeggen 'hé, ik ben een persoon. En ik ben bang. Voor mij. Voor mijn familienaar. Voor mijn bedrijf. '
En dan wordt mijn werk veel meer dan een baan. Misschien had ik me nog nooit zo sterk gevoeld de menselijke maat van mensen Ik breng veel tijd in mijn leven door met. Hier, in de vreselijke aantallen van deze dagen, zijn er dingen om te koesteren.
Zonder iets heeft het betekenis.
Milena-voorrecht
En hoe ervaart u de quarantaine? Vertel ons!
artikel Mijn werk is voor anderen! lijkt de eerste te zijn iO Vrouw.
