deempatia het is een krachtige sociale lijm. Het is wat ons in staat stelt om onszelf in de schoenen van anderen te plaatsen. Het is dat vermogen dat ons helpt om ons anders-zijn te herkennen en ermee te identificeren, niet alleen om zijn ideeën en gedachten te begrijpen, maar ook om zijn anders-zijn te ervaren. emoties en gevoelens.
In feite zijn er twee soorten empathie. Cognitieve empathie stelt ons in staat om te herkennen en te begrijpen wat de ander voelt, maar vanuit een puur intellectuele positie, met weinig emotionele betrokkenheid.
Cognitieve empathie is het vermogen om de emoties van anderen nauwkeurig uit te leggen, te voorspellen en te interpreteren, maar het ontbreekt aan affectieve reflectie. Het kan echter heel nuttig zijn om anderen te helpen door onszelf te beschermen tegen de verwoestende emotionele effecten die overmatige identificatie met de pijn en het lijden van anderen kan veroorzaken. Het is inderdaad de basis van empathische resonantie.
Aan de andere kant treedt emotionele of affectieve empathie op wanneer er een affectieve reactie is waardoor we ons zozeer identificeren met de gevoelens van de ander dat we ze in ons eigen vlees kunnen voelen. Het is duidelijk dat wanneer emotionele empathie extreem is en identificatie met de ander bijna volledig is, het ons kan verlammen, waardoor we niet behulpzaam kunnen zijn.
Over het algemeen passen we, als we empathisch zijn, een evenwicht tussen de twee toe, zodat we de gevoelens van de ander in onszelf kunnen herkennen, maar we kunnen ook begrijpen wat er met hem gebeurt om hem effectief te helpen. Maar alles lijkt erop te wijzen dat deze balans in de loop der jaren aan het veranderen is.
Cognitieve empathie neemt af met de leeftijd
In de populaire verbeelding leeft het idee dat ouderen fundamenteel minder begripvol zijn. We hebben de neiging om ze als rigider en minder tolerant te beschouwen, vooral met de jongere. Psychologen van de Universiteit van Newcastle hebben dit fenomeen bestudeerd door het prisma van empathie.
Ze rekruteerden 231 volwassenen van 17 tot 94 jaar. Eerst kregen mensen foto's van gezichten en video's van acteurs te zien die werden gevraagd om verschillende emoties over te brengen. Deelnemers moesten de uitgedrukte emoties identificeren en beslissen of de paren afbeeldingen dezelfde of verschillende emoties vertoonden.
Later zagen ze 19 afbeeldingen van mensen die betrokken waren bij een soort sociale bijeenkomst of activiteit. In elke situatie moesten de deelnemers proberen te achterhalen wat de hoofdpersoon voelde (cognitieve empathie) en aangeven hoe emotioneel betrokken ze zich voelden (affectieve empathie).
De onderzoekers vonden geen significant verschil in affectieve empathie, maar de groep 66-plussers scoorde iets slechter op cognitieve empathie. Dit geeft aan dat oudere mensen misschien meer moeite hebben om de emoties van anderen nauwkeurig uit te leggen en te interpreteren.
Cognitief verlies of adaptief mechanisme?
Een andere reeks onderzoeken op het gebied van de neurowetenschappen laat zien dat de emotionele en cognitieve componenten van empathie worden ondersteund door verschillende hersennetwerken die met elkaar in wisselwerking staan.
Uit een onderzoek aan de Universiteit van Californië is zelfs gebleken dat cognitieve en affectieve empathie verschillende ontwikkelingstrajecten hebben. Terwijl affectieve empathie steunt op meer primitieve hersengebieden, voornamelijk het limbisch systeem, zoals de amygdala en insula, lijkt cognitieve empathie te berusten op gebieden die de Theory of Mind gemeen hebben en die meer informatieverwerking vereisen, zoals het vermogen om onze reacties en zetten we ons perspectief opzij om ons in de ander te verplaatsen.
In dezelfde lijn ontdekten neurowetenschappers van Harvard University dat sommige oudere volwassenen verminderde activiteit vertonen in precies de sleutelgebieden die betrokken zijn bij cognitieve empathieprocessen, zoals de dorsomediale prefrontale cortex, waarvan wordt aangenomen dat het een relevante regio is in het cognitieve empathienetwerk. .
Een mogelijke verklaring voor dit fenomeen is dat de algemene cognitieve vertraging die optreedt bij ouderen uiteindelijk de cognitieve empathie aantast, waardoor het voor hen moeilijker wordt om uit hun perspectief te stappen om zich in de schoenen van de ander te verplaatsen en te begrijpen wat er met hen gebeurt.
Aan de andere kant ontwikkelde een studie aan de Nationale Yang-Ming Universiteit geeft een alternatieve verklaring. Volgens deze onderzoekers worden reacties met betrekking tot cognitieve en affectieve empathie in de loop der jaren onafhankelijker.
Er is zelfs waargenomen dat ouderen met meer empathie reageren dan jongeren op situaties die voor hen relevant zijn. Dit zou erop kunnen wijzen dat naarmate we ouder worden, we meer inzicht krijgen in hoe we onze empathische energie 'uitgeven'.
Misschien is die afname van empathie een gevolg van veroudering en wijsheid, een soort van verdedigingsmechanisme waardoor we onszelf kunnen beschermen tegen lijden en ervoor zorgen dat we ons niet meer zoveel zorgen maken.
Bronnen:
Kelly, M., McDonald, S., & Wallis, K. (2022) Empathie door de eeuwen heen: "Ik mag dan ouder zijn, maar ik voel het nog steeds". Neuropsychologie; 36 (2): 116–127.
Moore, RC et. Al. (2015) Verschillende neurale correlaten van emotionele en cognitieve empathie bij oudere volwassenen. Psychiatrieonderzoek: neuroimaging; 232:42-50.
Chen, Y. et. Al. (2014) Veroudering wordt geassocieerd met veranderingen in de neurale circuits die ten grondslag liggen aan empathie. Neurobiologie van Aging; 35 (4): 827-836.
De ingang Cognitieve empathie: leren we 'empathische energie' te behouden naarmate we ouder worden? werd voor het eerst gepubliceerd in Hoek van de psychologie.
