En de sterren kijken...

In 1989 werd Audrey Hepburn genomineerd Goodwillambassadeur, Or Goodwillambassadeur: "Ik kan getuigen wat deUnicef voor de kinderen, want ik was een van degenen die direct na de Tweede Wereldoorlog voedsel en medische hulp kregen", zegt de actrice, "De afgelopen winter was de ergste van allemaal. Voedsel was inmiddels schaars […] Ik was heel, heel ondervoed. Kort na de oorlog arriveerde een organisatie, die later Unicef ​​werd, meteen met het Rode Kruis en bracht hulp aan de bevolking in de vorm van voedsel, medicijnen en kleding. Alle lokale scholen werden omgebouwd tot opvangcentra. Ik was een van de begunstigden, samen met de andere kinderen. Ik heb Unicef ​​altijd gekend”.

Sinds die dag is zijn leven nooit gestopt. Binnen een paar jaar doorkruiste hij Turkije, Venezuela, Ecuador, Guatemala, Honduras, El Salvador, Mexico, Bangladesh, Thailand, Vietnam en Soedan en bezocht deze landen de een na de ander, non-stop. Het heeft alle verschillende projecten van het Fonds omarmd om arme kinderen te vaccineren, te beschermen en te voorzien van water en sanitaire voorzieningen. Hij nam zijn strijd tot Congres in de Verenigde Staten, deelgenomen aan de Wereldtop voor kinderen: "Open je armen om het grootste aantal kinderen te omhelzen, van ze te houden en ze te beschermen alsof ze van jou zijn", klinken zijn woorden na meer dan 30 jaar nog steeds luid en oorverdovend.

Haar inzet voor de minder bedeelden stopte nooit, zelfs niet in haar laatste levensjaren toen ze, ondanks de ernstige ziekte die haar had getroffen, de kinderen van talloze missies over de hele wereld wilde blijven ontmoeten. “Je kunt niet wachten tot een crisis is opgelost om de problemen van kinderen op te lossen. Ze kunnen niet wachten”.

De zoon Sean zal zich tijdens een interview dat enkele jaren na de verdwijning van Audrey Hepburn werd uitgebracht, op deze manier uitdrukken in verwijzing naar de ervaring van zijn moeder bij Unicef: "Na een leven dat gedeeltelijk als marteling en een strijd om een onafhankelijke carrière en financiële autonomie voor zichzelf en haar familie, nooit volledig begrijpend wat mensen in haar zagen, wat haar charme was, vond ze in de missie voor UNICEF een manier om haar publiek te bedanken en "de cirkel te sluiten" van zijn zeer korte bestaan ​​" .